Dit verhaal is ingezonden door Kitten Jolanda.

Met een schok word ik wakker. Er is iemand in mijn kamer! Ervoor wakend me verder niet te bewegen, open heel voorzichtig een oog. Het is al licht en de muur die ik zie komt me niet bekend voor. Dan besef ik weer waar ik ben: in een hotel in Amsterdam. Het congres duurt nog twee dagen en het is niet de moeite om steeds naar huis te gaan.

Weer hoor ik geluid. Ik heb het me niet verbeeld. Een stoel wordt verschoven. Iemand moppert voor zich uit. Het is een vrouw. Ingespannen luister ik naar wat ze zegt. Het is moeilijk te verstaan, maar uit wat ik hoor begrijp ik voldoende. Het is de schoonmaakster en ze is niet blij met me. Ik heb de kamer inderdaad niet echt netjes opgeruimd gisteravond. Overal liggen kledingstukken en papieren.

De badkamer is er niet veel beter aan toe. Ze heeft vast gedacht dat de berg beddengoed wel paste in het plaatje en heeft er niet aan gedacht dat ik er weleens onder zou kunnen liggen. Ik zal haar eens flink te pakken nemen! Ik gooi de dekens van me af en zeg: ‘Zo. Dus jij vind dat ik een slons ben?’

Voor me zie ik de mooiste jonge vrouw die ik ooit heb gezien. Haar huid steekt prachtig af tegen het wit van haar uniform. Dat had ik niet verwacht! Ik weet dan ook geen woord uit te brengen. Zij heeft zich alweer hersteld en kijkt me recht aan. ‘Ja, het is hier een stal!’ zegt ze met de handen op de heupen.

Haar houding maakt me nog meer in de war en ik kom al excuses stamelend uit bed. Te laat besef ik dat ik helemaal niets aan heb. Met een rood hoofd bedek ik zo goed als ik kan mijn borsten en kruis. Ze blijft me ondertussen alleen maar aankijken. Ik moet snel kleren hebben! Mijn koffer staat op een tafeltje aan de andere kant van de kamer. Ik moet langs haar om erbij te kunnen. Aarzelend doe ik een stap in haar richting, maar ze beweegt zich niet.

‘Mag ik er alstublieft langs, mevrouw?’ vraag ik. ‘Dan kan ik me even aankleden.’ Nog steeds beweegt ze zich niet. Ik kan haar doordringende blik niet meer verdragen en sla de ogen neer. ‘Alstublieft!’

Het klinkt smekender dan me lief is. Kom op, ik ben de gast hier en zij is maar de schoonmaakster! Ik haal diep adem en kijk haar dan met mijn meest strenge blik aan. Die blik heeft al heel wat ondergeschikten angst aangejaagd. Helaas is een spottende grijns de enige reactie die ik van deze jonge vrouw krijg. Ze slaat de armen over elkaar en blijft me net zolang aankijken tot ik mijn ogen weer neersla. Ze weet dat ze me de baas is.

‘Alstublieft, laat me erlangs, mevrouw,’ vraag ik weer. ‘Dan help ik u met het opruimen van de kamer.’

‘Heb je daar kleren voor nodig dan?’ vraagt ze. Ik voel mijn wangen gloeien van schaamte en durf niet te reageren.

‘Nou?’ vraagt ze. Langzaam schud ik mijn hoofd. ‘Aan de slag dan!’ Ze doet een stapje opzij, zodat ik erlangs kan. Maar niet naar mijn koffer…

Zwijgend en met gebogen hoofd sluip ik langs haar heen, de badkamer in. Snel pak ik alle handdoeken die ik gebruikt heb bij elkaar – allemaal dus. De grootste sla ik als een rok om mijn middel heen. Een tweede sla ik over mijn schouders. Nu voel ik me tenminste niet meer zo naakt. De rest vouw ik netjes op. Met de stapel in de hand kom ik de badkamer weer uit. De jonge vrouw is ondertussen op het bed gaan zitten, met haar benen over elkaar.

‘Op de gang,’ is het enige wat ze zegt. Ik schuifel langs haar heen naar de deur. Voorzichtig open ik de deur en kijk de gang af in beide richtingen. Gelukkig, niemand te zien. Snel loop ik naar het karretje dat vlak naast de deur staat en leg de handdoeken erop. Als ik de kamer weer in wil vluchten, zie ik haar in de deuropening staan. Er is geen kans dat ik langs haar kom.

‘Alle handdoeken!’ zegt ze met nadruk.

‘Alstublieft, mevrouw,’ smeek ik. ‘Niet deze! Ik doe alles wat u wilt, maar niet deze!’

Ze blijft me zwijgend aankijken, met de armen over elkaar. Dan kijkt ze nadrukkelijk de gang in. Ik volg haar blik, maar zie gelukkig niemand. Snel ruk ik de handdoek van mijn schouders en vouw deze op. Daarna volgt de handdoek rond mijn heupen. Als ik die op de kar leg, kijkt de vrouw even kritisch en zegt dan: ‘Opnieuw. En dan netjes.’

Protesteren heeft geen zin, dus ik pak de handdoeken weer op en vouw ze netter op. Als ik ze op de stapel neerleg, hoor ik gegiechel achter me. Geschrokken kijk ik om. Daar staat nog een jonge, donkere vrouw. Ze kijkt langs me heen naar de ander.

‘Wat doe je?’

‘Ze heeft een rommeltje gemaakt van haar kamer en ik laat haar nu opruimen,’ zegt mijn jonge Meesteres. De ander giechelt weer, terwijl ze me van top tot teen bekijkt.

‘Laat me alstublieft weer naar binnen!’ smeek ik. ‘Ik heb gedaan wat u wilde! Zometeen komt er iemand aan!’

De nieuweling geeft me een harde tik op mijn billen. ‘We zijn aan het praten!’ snauwt ze. ‘Dan hou jij je stil, duidelijk?’

Ik krimp in elkaar met mijn handen op mijn zere billen.

‘Kom maar,’ zegt mijn eerste Meesteres. Ze wijst achter zich. Opgelucht loop ik naar haar toe, maar de opluchting duurt niet lang. Ze pakt me bij mijn haren en dwingt me op mijn knieën achter haar. Ook dat is nog niet zo erg, want nu zit ik tenminste nog een beetje beschut. Voor mij zakt een broek naar beneden. Een string volgt. Aan mijn haren wordt mijn gezicht recht tussen de billen gemanoeuvreerd.

‘Gebruik die tong maar eens goed!’ zegt ze. Voorzichtig steek ik mijn tong uit en geef een likje tussen de billen. En nog een. Met haar hand stuurt ze mijn tong naar de plek waar ze me wil hebben, bij haar sterretje. Zodra ik die goed lik, laat ze mijn haar los. Ik pak haar heupen en lik verder, terwijl zij met haar collega en vriendin kletst. Ik kan niets anders zien dan die prachtige, stevige billen en hoop maar dat er niemand door de gang komt.

Na een tijdje duwt mijn Meesteres me van zich af naar achteren, de kamer in. Zonder zich te haasten trekt ze haar kleren weer aan. Pas dan draait ze zich naar me om.

‘Geef me je kamersleutel,’ zegt ze.

Snel pak ik die en leg hem in haar uitgestoken hand.

‘Je blijft de hele dag op je kamer,’ vervolgt ze. ‘Als je iemand bij de deur hoort, ga je op je bed zitten, op handen en knieën met die grote blote reet van je naar de deur. En ruim je kamer op!’

Ik knik, maar durf niet op te kijken. Dan gaat de deur met een klap dicht. Even twijfel ik of ik me zal aankleden, maar ik besluit het niet te doen. Ze zal het vast niet goed vinden. Al na tien minuten hoor ik iets bij de deur. Snel neem ik de voorgeschreven positie in. Als de deur opengaat, hoor ik twee mensen lachen. Een van hen is de tweede jonge vrouw. De ander is een jonge man. Ze stappen naar binnen en sluiten de deur.

‘Weet je het zeker?’ vraag de man. Hij klinkt jong. Bijna nog een jongen. Ouder dan twintig zal hij niet zijn. Aan de stem te horen is hij ook donker.

‘Ga je gang!’ zegt de vrouw vrolijk.

Ik hoor geritsel van kleding die uitgetrokken wordt. Dan voel ik twee handen op mijn heupen en iets stijfs tegen mijn poesje. Ik hoef niet te raden wat dat is. Zonder plichtplegingen dringt hij zich bij mij naar binnen. Ik kreun van de pijn. Wat is hij groot! Zo’n grote heb ik nog nooit in me gehad!

Langzaam begint hij me te berijden, dieper en dieper. De jonge vrouw komt voor me op bed zitten en tilt mijn hoofd op, zodat ik haar moet aankijken. Ze zwaait met een briefje van twintig voor me heen en weer.

‘Dit ben jij nou waard,’ zegt ze met een grijns. ‘Voor elke keer. En weet je? We hebben nu al genoeg mannen om je tot vanavond bezig te houden!’

Ik kan amper antwoorden door de diepe stoten van de man.

‘Dat… lukt je… niet… Ze… missen… me… Ze… komen… me zo… halen…!’ hijg ik.

Ze grijpt me bij mijn haren vast. ‘Wie?’

‘Mijn… baas…’

‘Welke kamer?’

Ik noem haar het nummer. Ik kan niet anders. Ze laat me los en vertrekt. Ik voel me opeens alleen met deze enorme man. Hij kan alles met me doen! Maar als hij klaarkomt, trekt hij zich voorzichtig uit me terug en kleedt zich zwijgend weer aan. Dan vertrekt hij, om plaats te maken voor een tweede man. Deze is zo mogelijk nog groter!

Als hij al even bezig is, gaat de deur weer open. De jonge vrouw die net vertrok, is weer terug. Weer gaat ze bij me op het bed zitten. Ze streelt mijn haar terwijl ik hard genomen wordt. Als de man klaarkomt en zich uit me terugtrekt, kijkt ze langs me heen.

‘Maak hem weer stijf!’ blaft ze. ‘Hij heeft betaald voor twee keer!’

‘Ja Meesteres,’ klinkt de zachte maar herkenbare stem van mijn baas, gevolgd door sabbelgeluiden. Van die kant hoef ik geen hulp te verwachten. Misschien is het wel goed dat we dit samen ondergaan. Het schept een band. Een band waar vast nooit over gesproken zal worden. Als de geluiden achter me stoppen, zet ik me schrap voor de volgende invasie. Ik hoef niet lang te wachten.

Als de man achter me zijn ritme weer heeft gevonden, tilt de jonge vrouw mijn hoofd weer op. ‘Geniet er nog maar even van, schatje,’ zegt ze met een grijns. ‘De volgende is nog groter en hij wil je kontje!’

The post SM Hotel appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ik schrik op als de bel gaat en kijk op de klok. Tegen achten. Het kan nog een collectant zijn, maar ik ben bang van niet. Toch sta ik snel op. Ze houdt niet van wachten. Bij de hoge spiegel in de gang controleer ik of ik er goed uitzie. Ze kan zo kritisch zijn! Dan open ik de deur. Helaas, geen collectant. Lara duwt me achteruit de gang in en sluit de deur achter haar. Ze weet dat het niet nodig is, maar ze wil toch elke keer weer laten merken dat zij de leiding heeft.

“Hee, schatje,” zegt ze vrolijk, terwijl ze me haar jas toewerpt. “Je ziet er goed uit.”

Ik vang de jas en hang hem netjes aan een hangertje in de kleine garderobe. “Dank je. Jij ook.”

“Laat me je even goed bekijken.” Ze pakt mijn pols en draait die pijnlijk naar buiten, zodat ik gedwongen wordt opzij te buigen. Ze was altijd al sterker dan ik, maar nu heb ik helemaal geen kans tegen haar. Zelfs met twee handen zou ik me nog niet kunnen bevrijden uit haar greep. Niet dat ik dat zou proberen. Elke poging om haar tegen te werken is voor haar reden om me nog meer te laten voelen hoe sterk zij is, en hoe zwak ik ben. Terwijl ze me in de ongemakkelijke houding vasthoudt, inspecteert ze me zorgvuldig. Af en toe draait ze mijn lichaam aan mijn pols een andere kant op, altijd even ongemakkelijk en even pijnlijk. Als ze tevreden is, laat ze me los en doet een stapje naar achteren. Ik schik mijn kleding die door het bewegen wat in de war is geraakt. Dan kijk ik naar haar. Ze is een kleiner dan ik, maar stevig gebouwd. Zoals ze daar staat, met haar ene hand op haar heup en de andere naar me uitgestrekt, lijkt ze een stuk groter.

“Kom op, Amy,” zegt ze ongeduldig. “Je ziet er mooi genoeg uit.”

Ik vind het niet erg prettig als ze mijn naam uitspreekt. Vol spot en minachting. Met een zucht knoop ik mijn blouse los. Het hemdje dat ik eronder draag trek ik helemaal omhoog, zodat mijn borsten bloot komen. Een bh heb ik al tijden niet meer gedragen. Dat staat ze me niet toe. Maar dat is in niets te vergelijken met de vernedering die ze me nu laat ondergaan. Ik doe een stapje naar haar toe en leg mijn linkerborst in haar uitgestoken hand. Mijn borsten zijn mijn trots. Ze zijn niet te groot, niet te klein, en mooi rond en stevig. Lara is er altijd jaloers op geweest, ook toen we nog getrouwd waren. Haar eigen borsten zijn helemaal niet lelijk, maar vergeleken met die van mij inderdaad minder mooi. Vandaar dat ze het liefst mijn borsten gebruikt om me te vernederen. Ze vindt het heerlijk om me ze aan haar te laten geven, terwijl ik weet wat ze er allemaal mee kan doen.

Lara kijkt me strak aan terwijl ze mijn borst in haar hand weegt. Ik sla mijn ogen neer. Tegen haar blik heb ik ook nooit op gekund. Haar vingers glijden over de zachte huid heen, strelend, af en toe een kneepje. Onbewust sluit ik mijn ogen als ze mijn tepel bereikt. Nu zal het gaan gebeuren. Maar ze streelt langzaam verder. Pas na een tijdje durf ik te kijken en zie tot mijn schrik dat ze ook haar andere hand heeft uitgestoken. Ik haast me om mijn andere borst in die hand te leggen. Hoelang heb ik haar laten wachten? Hoelang het ook is, ik zal ervoor boeten. Zodra ik mijn borst heb overgedragen, grijpt ze mijn beide tepels en knijpt er hard in. Oh, dit doet zo zeer! Met alle macht klem ik mijn tanden op elkaar om niet te gaan gillen. Op gillen staat een nog veel zwaardere straf.

Terwijl ze blijft knijpen, trekt ze mijn borsten alle kanten op. Links, rechts, soms samen maar vaker tegen elkaar in. Mijn lichaam kan het kan het niet meer volgen en beweegt schokkend heen en weer. Het ziet er belachelijk uit. Het kost me al mijn zelfbeheersing om mijn armen langs mijn lichaam te laten hangen. Wanneer ze me eindelijk loslaat, stromen de tranen me over de wangen. Snikkend val ik op mijn knieën voor haar, mijn handen beschermend om mijn arme borsten.

Onaangedaan stapt ze langs me heen. Tijdens het passeren grijpt ze mijn paardenstaart en trekt me mee. Snel kruip ik met haar mee, de kamer in. Ze draagt verrassend genoeg geen naaldhakken. Dat is een hele opluchting. Zoals gebruikelijk laat ze zich zakken in de gemakkelijke stoel voor de tv. Ik weet mijn plaats ook. Achter de stoel rol ik me op mijn rug en schuif dan onder de stoel door naar voren, tot mijn bovenlichaam tot aan mijn navel onder de stoel vandaan steekt, tussen haar gespreide benen in. Als ik goed lig neem ik voorzichtig haar ene voet op en plaats deze op mijn borst, de hak op mijn tepel. Daarna volgt de andere voet. De zool van deze schoenen zijn wat ruwer dan ze normaal draagt, maar de bredere hak voelt heel wat beter op mijn tepels. Niet dat het nu zo prettig is. Na de afstraffing in de gang zijn mijn tepels heel gevoelig geworden. Het bewegen van haar voeten voelt als een rasp op de pijnlijke plekken. Mijn armen schuif ik weer onder de stoel. Die heb ik niet meer nodig. Mijn ogen sluit ik. Ze wil niet dat ik onder haar rok zou kijken. Alsof ik daaraan denk! Ik kreun zacht als Lara voorover buigt om de afstandsbediening te pakken, waardoor er even meer druk op mijn borsten komt. Gelukkig duurt het niet lang.

Nu volgt het lange wachten. Ze zapt op haar gemak langs de kanalen op zoek naar iets interessants. Op basis van het geluid probeer ik een beetje volgen wat er te zien is. Het zijn de kleine spelletjes die ik gebruik om de tijd door te komen. Als ze een leuke film weet te vinden dan lig ik hier nog wel een uur of twee. Ik prijs me elke keer gelukkig dat ik bij het betrekken van dit appartement voor hoogpolig tapijt heb gekozen. Daardoor is het nog een beetje vol te houden. Comfortabel is het natuurlijk niet. Daar zorgt Lara wel voor. Vandaag is er blijkbaar niets te zien op de tv. Ik hoor haar steeds sneller zappen, zuchtend van ergernis.

Met een klik gaat de tv uit. Opeens is het heel stil in huis. Weer voel ik de druk toenemen als ze voorover buigt om de afstandbediening op de tafel te leggen. Maar dit keer neemt de druk niet af. Wat doet ze? Met een klapje in mijn gezicht maakt ze me duidelijk dat ik mijn ogen moet openen. Ik kijk op in haar grijnzende gezicht. Ik kan een rilling niet onderdrukken. Terwijl ze me aankijkt, laat ze zich van de stoel glijden, zodat ze met haar volle gewicht op me hurkt. Oh, dit is zwaar! Mijn borsten worden verpletterd en mijn longen moeten vechten om aan lucht te komen. Terwijl ze zich aan de rand van de tafel in evenwicht houdt, lacht Lara om mijn zwoegen en mijn pijn. Met veel moeite krijg ik mijn ademhaling weer een beetje onder controle. Kleine teugjes, heel oppervlakkig.

De pijn is minder makkelijk onder controle te krijgen. Ze is niet heel zwaar, maar op dit moment voelt het alsof ze evenveel weegt als het hele appartement! Af en toe wipt ze even omhoog om zich dan weer hard te laten zakken. Elke keer ontsnapt me een lange kreun van mijn pijn, wat haar laat giechelen van pret. Maar het is nog niet genoeg voor haar. Met een hand op de tafel gaat ze voorzichtig staan. Ze torent hoog boven me uit, met haar hele gewicht op haar hakken. Ik begrijp nu dat dit allemaal gepland is. Haar naaldhakken zouden zo door mijn huid heen zijn gegaan, maar deze bredere hakken niet. Maar ze doen me meer pijn dan de naaldhakken me ooit hebben gedaan! Voorzichtig brengt Lara haar gewicht over op haar rechtervoet, en dan weer naar haar linker. Om en om. Om mijn vernedering compleet te maken neuriet ze het bekende ‘potje met vet’, terwijl ze mijn borsten op het ritme verplettert. Pas na het tiende couplet stapt ze van me af. Ik kan allang niets anders meer dan huilen.

Ze bukt en trekt me aan mijn haren onder de stoel vandaan. Mijn tranen hebben geen enkele invloed op haar. Ze sleurt me overeind totdat ik op mijn knieën voor haar zit. Op haar gemak gaat ze weer op de stoel zitten, met haar benen over elkaar. Ik kijk omlaag naar mijn geteisterde borsten. Ze waren zo mooi, maar moet je ze nu eens zien.

“Dat was leuk, toch?” vraagt ze liefjes.

Ik knik. Als ik iets anders zou doen, dan zou ze me vast weer neerleggen om het nog eens over te doen. Ik ken haar. Ik ken haar grondige afkeer van wat ik ben. Een harde schop tegen mijn linkerborst doet me ineenkrimpen.

“Antwoord, Amy!” snauwt ze me toe.

“Ja, Lara, het was leuk. Erg leuk,” stamel ik.

“Mooi. Dan doen we het vaker.” Ze lacht als ik kreun. “Tijd voor het afscheid.”

Dit is het ritueel dat elke keer terugkomt. Haar manier om haar minachting voor mij duidelijk te maken. Het enige waarbij ik tijdens ons huwelijk tegen haar in ben gegaan en heb volgehouden. Niet dat ze me nog wilde nadat ze het ontdekt had, trouwens. Langzaam trek ik mijn rok omhoog. Slipjes zijn ook al tijden verboden. De punt van haar schoen glijdt langs mijn been naar boven, naar mijn ontblote kruis. Ze prikt in mijn zak met steeds kleiner wordende balletjes, en speelt even met mijn piemeltje, waar ook bijna niets meer van over is. Het heeft geen effect op me. Een erectie kan ik al kort na de start van de medicijnen niet meer krijgen.

“Kleine Arnoldje is er nog steeds,” zegt ze. “Zo schattig!”

Ze weet dat ik het vreselijk vind als ze mijn oude naam noemt. Die hoort bij het verleden. Bijna dan. Alleen de operatie nog, en dan ben ik echt Amy. Zoals ik altijd heb gewild.

Ik klap voorover als ze me hard tussen mijn benen schopt. Hoewel ze zijn gekrompen, zijn mijn ballen nog steeds erg gevoelig. Al haar boosheid zit in die trap. Ze heeft zich verraden gevoeld toen duidelijk werd dat ik niet de man was die ze dacht dat ik was. Daarvoor noemde ze me al het vrouwtje van onze relatie, maar toch kwam het onverwacht.

Terwijl ik nog op de grond lig, schopt ze me nog twee keer, tegen beide borsten. Ze haat ze. Niet alleen omdat ze mooi zijn, mooier dan die van haar, maar vooral omdat ze het teken zijn van mijn nieuwe zelf. Met forse stappen loopt ze de kamer uit. Even laten valt de deur met een harde klap in het slot. Voorzichtig kom ik overeind en strompel naar de badkamer. Na een douche en met schone kleren aan voel ik me vast een stuk beter. Ze kan van alles met me doen, zeker nu mijn spierkracht zo verminderd is, maar ze kan niet veranderen wie ik ben: Amy.

The post Een potje met vet appeared first on Onderdanigeman.NL.

Deze fraaie jeugdherinnering is ingezonden door slaaf jan.

Het is heet in die zomer van mijn jeugd. De luchten zijn eindeloos blauw en de middaghitte laat het asfalt trillen. Ik weet het nog niet, maar deze zomer zal alles veranderen. Het zal me naar de onpeilbare diepten van het verdriet brengen, me optillen en vleugels geven, mijn leven voorgoed een andere koers geven.

De buurt oogt stil en verlaten. Al mijn vriendjes zijn vertrokken, met tenten en caravans naar plaatsen en streken waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik ben achtergebleven. Met Suze, het buurmeisje even verderop in de straat. Haar ouders doen ook niet aan vakantie. En zo zijn we wekenlang tot elkaar veroordeeld, alsof het oneindige heelal het zo heeft gewild.

Ik weet nog niets van liefde of verliefd zijn, ik weet alleen dat ik het fijn vind om bij Suze te zijn. Dat maakt mij tot een uitzondering, want geen van de kinderen in de buurt vindt haar leuk. Suze houdt zich vaak afzijdig, is verlegen en stil. Als we met z’n allen bij elkaar staan, staat zij een paar meter buiten de groep.

Maar ze is ook wild, en veel ruwer dan de meisjes die ik ken. Ze is sterk. Ze vecht als een wilde kat en zelfs de jongens zijn bang voor haar. Ze rennen als hazen als Suze boos is. Ik vind het prachtig, het beneemt me de adem en laat mijn huid gloeien. Want het klopt niet met wat iedereen me probeert wijs te maken. Dat een jongen, hoe dan ook, altijd sterker is dan een meisje. Het is niet waar. Suze is het bewijs.

Ik ben de sterkste van de klas, zeker weten, maar tegen haar kan ook ik niet op. Ze is zo snel, zo woest en hoezeer ik ook mijn best doe, uiteindelijk wint ze altijd. Uitleggen kan ik het niet, maar het geeft me een heerlijk gevoel als ik verloren onder haar lig. Als ze me dwingt genade te zeggen en kalm op me blijft zitten als ik allang heb opgegeven. Het is veilig haar warme lichaam op me te voelen, om gevangen te liggen tussen haar blote benen, met mijn armen machteloos onder haar knieën.

Ik wil zo graag dat ze blijft zitten, dat ze nooit meer opstaat en me voor altijd neerdrukt. Maar ze staat wel op, altijd weer, en als het gebeurt kom er een golf van teleurstelling over me. Ik zou alles voor haar willen doen, haar alles willen geven om altijd verslagen te zijn.

~

Het is maandag in die zomer en stiekem sluipen we over het erf van haar ouders naar de bollenschuur achter het huis. Het is er schemerig en koel en geluidloos glippen we langs de opgestapelde kistjes met bloembollen. We klimmen langs de oude, vermolmde trap naar boven en bereiken de lege zolder. Het is verboden terrein; we mogen hier niet komen. Maar we zijn er vaak.

Zachtjes lopen we naar de voorkant van de schuur en gluren door de grote kieren in het hout naar beneden. Suzes moeder is op het erf en hangt de was op. Ze is heel dichtbij en toch ook lichtjaren verwijderd. We horen haar zingen en zachtjes giechelend kijken Suze en ik elkaar aan. Dan is ze klaar, tilt de grote mand op en verdwijnt in huis. We zijn alleen.

De houten zoldervloer is grijs en vuil en tientallen banen zonlicht laten het stof op de vloer dansen en dwarrelen. Het ruikt er muf, maar voor ons is het een paradijs. We spelen hier vaak, Suze en ik: vader en moedertje, cowboy en indiaantje, doktertje en nog wel honderd andere spellen. Ik zet altijd het verhaal uit, bepaal de rollen. En in welk spel dan ook, ergens in het verhaal word ik overmeesterd door Suze, die vervolgens eindeloos lang bovenop me zit en me de baas is. Het is zo voorspelbaar als het tikken van een klok.

Ze zit schuin tegenover me en met veel passie vertel ik haar over het spel dat we gaan spelen. Ik vertel haar over het moment dat ze me tegen de grond duwt en mijn spierballen rolt tot ik echt niet meer kan.

“Jij wilt altijd verliezen!”

Die vier verwijtende woorden komen aan als mokerslagen en zuigen de lucht uit mijn longen. Het voelt alsof ik middenin een aardbeving sta, een aardbeving die maar niet wil stoppen. De tijd vertraagt, geluiden verstommen. Ineens begrijp ik het: niet alle jongens willen altijd maar verliezen. Een minuut geleden zou ik nog gezworen hebben dat het wel zo was, maar nu ligt het besef naakt en weerloos voor me.

Iedereen kan het nu zien, iedereen kan erom lachen. Die vier woorden verpulveren mijn naïviteit en tonen me een waarheid die ik niet onder ogen durf te komen: ik ben een eenling, ik ben anders. Ik raak in paniek, voel een angst die ik nog nooit eerder in mijn leven heb gevoeld. Zo intens, zo allesomvattend en zo overweldigend dat het me duizelig maakt.

Een tel later komen de woorden als een stortvloed over mijn lippen. Ik praat gejaagd, nerveus, vertel haar dat het niet waar is, echt niet, echt niet. Ik probeer haar brandende woorden met de mijne te blussen en te bedekken, zodat niemand anders ze kan zien. Ik praat tot al mijn woorden op zijn. Ik ben betrapt.

Vroeger dan normaal ga ik naar huis; vroeger dan normaal ga ik naar bed. Het is nog volop licht in mijn slaapkamer als de tranen komen. Onstuitbaar. In stromen. Wat is er met mij? De beklemmende angst is weer terug en mijn borstkas schokt wild op en neer. Wat als mijn ouders het te weten komen? Moet ik dan naar de dokter? Het ziekenhuis? De tranen doorweken het kussen en in mijn gedachten zie ik mijn ouders, hun gezichten verwrongen van ongerustheid. En ik zie de dokter, in een witte jas, hoor zijn stem: mevrouw, mijnheer, dit is zeer, zeer ernstig. Ik huil tot ik eindelijk uitgeput in slaap val.

~

Het is dinsdagmorgen en ik wil niet naar Suze. Bang voor wat ze gaat zeggen. Tegen mij, tegen haar ouders, tegen anderen. Misschien heeft ze het al verteld en moet ik bij haar moeder komen, die ontredderd en geschrokken zal vragen of het waar is. Ik wil niet gaan, maar ik ga toch. Als ik het erf oploop, bonkt het hart me in mijn keel. Suze doet alsof er niets gebeurd is. Alles lijkt normaal. Maar toch is het anders. Anders voor mij. Ik praat zonder iets te zeggen, lach zonder vrolijkheid. Spelen wil ik niet. Niet meer.

Ook de woensdagmorgen gaat voorbij. In de middag blijf ik thuis om kindertelevisie te kijken. Voor het eerst. Op alle andere woensdagen was ik liever bij Suze. Maar vandaag niet. In de namiddag is er een jeugdfilm en in de slotminuten van deze film rent een tienerjongen door een open veld. Hij is op de vlucht, hij hijgt en kijkt steeds angstig over zijn schouders. Op de boerderij ziet een meisje het allemaal gebeuren. Snel springt ze op haar paard en zet de achtervolging in.

De jongen versnelt, maar hij is kansloos. Binnen een mum van tijd is het meisje bij hem. Ze dirigeert het paard vlak naast hem en laat zich dan pardoes bovenop hem vallen. Er is niet eens sprake van een gevecht. Ze zit bovenop hem, haar knieën drukken op zijn bovenarmen en haar handen pinnen zijn polsen tegen het gras. De jongen trapt en schopt, probeert alles om los te komen. Maar het lukt niet. Heel langzaam wordt zijn verzet minder, totdat hij uiteindelijk roerloos en hijgend om genade vraagt.

Ik zweef op een wolk van genot de nacht in. De volgende ochtend ren ik voor dag en dauw naar Suze. Ze heeft de film ook gezien en ineens is alles anders. We spelen de scène tien, twintig, vijftig, honderd keer na. Suze die achter me aan rent, me onderuit haalt en bovenop me gaat zitten. Ze vindt het niet meer raar dat ik wil verliezen. Ze plaagt me als ik onder haar spartel, dwingt me nog een keer om genade te vragen. En nog een keer.

Op vrijdag fietst haar oudere broer Lou voorbij. Als hij ons ziet, schreeuwt hij: “Dat vind je zeker lekker, hè?” Suze zit bovenop me en kijkt verbaasd op me neer. Dan schieten we beiden in de lach en spelen het nog een keer na.

Snel daarna groeien we uit elkaar. De tienertijd brengt nieuwe scholen, nieuwe vrienden. Toch, als ik mijn ogen sluit, zie ik weer die zolder voor me. Ik zie de plek waar we zaten, de banen van het zonlicht, het stof op de vloer. Ik zie haar gezicht, hoor haar woorden, zo duidelijk en helder alsof ze tien seconden geleden gesproken zijn. Het is alsof ik dat moment voor altijd met mijn zintuigen heb vastgelegd.

De liefde om weerloos onder een vrouw te liggen is altijd gebleven. Het is een hartstocht, een passie die met de jaren alleen maar sterker geworden is. Maar het is moeilijk om het opnieuw te mogen beleven. Na jaren zoeken kan ik dat met zekerheid zeggen. Slechts een paar maal is gelukt de schoolgirl-pin (zoals de Engelsen het zo prachtig noemen) te herbeleven. En hoewel onvergetelijk, was er ook de verbazing, soms bijna het onbegrip bij die vrouwen.

Misschien dat alleen Suze het volledig begrijpt.

slaaf jan

The post Een zomer met Suze appeared first on Onderdanigeman.NL.

Het volgende is een waargebeurd verhaal, geschreven door een liefhebbende vrouw die haar gelukkige echtgenoot in kuisheid houdt voor haar eigen plezier en dat van hem.

Ik was vroeger nooit geïnteresseerd in kuisheid. Ik was mij er slechts vaag van bewust dat er stellen waren in een SM relatie die zich daarmee bezig hielden. Ik heb niets met slaan in een dergelijke relatie en ook de indeling dominant of slaaf ligt ver van mijn bed. Geef mij maar het lange voorspel, de romantiek en het heerlijk samen zijn.

Toen mijn man me vroeg om zijn sleutel te bewaren, stemde ik in omdat ik open-minded ben en respect heb voor een ander. Bovendien leek het mij wel een leuk idee. We begonnen eraan bij wijze van proef en sindsdien zijn we nooit meer gestopt. Ik ben nu compleet bekeerd en dat komt door de voordelen van een kuise man.

In dat verband is het interessant om wat verhalen en ervaringen op internet te bestuderen. Zoek maar eens onder “kuisheidsgordel en verhalen”. Je krijgt dan inzicht in hoe het allemaal werkt bij anderen, maar ook om er leuke tips of ideeën uit te halen.

Natuurlijk, afgedwongen kuisheid is een mythe. Wij gebruiken een CB-6000 kuisheidsgordel die van doorzichtig plastic is gemaakt. Ondanks het slotje is dit apparaat niet zwaar voor hem om te dragen. Natuurlijk kan mijn man op elk moment eisen dat zijn kuisheidsgordel wordt ontgrendeld en verwijderd, maar dat kan een interessant debat opleveren tussen vertrouwen en het gebruik van dit apparaat.

Alles hangt af van de mensen zelf en hun wensen. Er is geen juiste of verkeerde manier. In onze situatie hebben wij allebei het liefst de zekerheid van een discrete, maar volledig veilige plastic kooi in de vorm van een mooie penis. Die kan hij 24/7 dragen op het werk en tijdens sociale gebeurtenissen, behalve als hij een strakke broek draagt. Hij kan zelfs sporten zonder ongemak, waarbij hij vaseline gebruikt om schuren te voorkomen. Ik houd van de absolute zekerheid dat hij niet in staat is om een erectie te krijgen, laat staan om te masturberen. Zelf geeft hij ook toe dat hij niet kan worden vertrouwd zonder.

Veel kinky huisvrouwen en dominante vrouwen willen hun mannen beschikbaar hebben, hun lullen paraat voor de daad. Ik kan dat begrijpen. Natuurlijk geniet ik van seks met mijn echtgenoot, anders zou ik niet met hem getrouwd zijn. Maar in mijn geval vind ik het niet nodig om vaak seks met penetratie te beleven. Dat speelt misschien een of twee keer per maand. De meeste tijd ga ik voor een heerlijke massage en orale seks, want daar kan ik van genieten.

Op die manier bereik ik heel gemakkelijk een climax. Mijn man verblijft dan in kuisheid en draagt zijn CB-6000 met trots. Ik ben blij dat mijn man zo naar mij kan kijken en ik naar hem, zonder dat hij het nodig vindt om zijn penis bij mij in te brengen. Dat geeft veel meer diepte aan onze relatie en gaat oneindig veel verder dan de gebruikelijke lustgevoelens.

Wij spelen het seksspel met penetratie zonder mannelijk orgasme. Ik geniet van dit weekend in het bijzonder. Hij draagt zijn kuisheidsgordel nu niet en wij doen alle dingen die horen bij het vrijen: voorspel, lachen, zoenen, neuken. Hij daagt me uit en probeert mij zelfs te neuken, wat hem vaak genoeg lukt maar niet altijd. Hij blijft op een hoger niveau, totdat hij me klaar gemaakt heeft met zijn tong.

Het voelt voor mij aan als een warm bad vol heerlijkheid en geborgenheid, terwijl hij dat als een koude douche ervaart. Hij is echter dankbaar voor wat hij mij kan geven en groeit zo dichter naar mij toe. Wij weten als stel wat het leukste en spannendste is en wat verlangens zijn. Andere mensen doen tenslotte ook hun eigen ding en ik zie zijn verlangen en ons geheim.

Vroeger moest ik mezelf ertoe dwingen om hem te bevredigen. Tenslotte hoorde dat zo als je getrouwd was. Ik kom klaar en jij dan ook maar. Ik liet hem maar begaan, anders was het zielig en voelde ik mij schuldig. Nu is het veel makkelijker geworden en kan ik lachen om zijn gefrustreerde reis. Eerst de spanning opbouwen tot de rand van zijn climax en dan kan hij zich voorbereiden op voortdurende kuisheid.

Natuurlijk kent hij ook zijn orgasmes. Ik wil hem wel gefocust houden op mij en zie dit als training. We zijn momenteel gericht op twee tot drie orgasmes per maand en proberen over te gaan naar één per maand. Dat klinkt erg zakelijk, maar dat moet ook. Hij moet weten dat ik met hem bezig ben.

Elke kleine hint vangt hij op. Zijn ogen, gevoel en alertheid staan op scherp. Als ik het sleuteltje om mijn nek draag tijdens bijvoorbeeld een verjaardag, speel ik er soms mee en dan geniet hij. Als ik zijn orgasme helemaal zou negeren, raakt hij op den duur gefrustreerd en dat is juist wat ik niet wil. Hij heeft mij weleens in de aanloop naar ons nieuwe leven verteld dat hij meer haalt uit de sensatie van het niet krijgen van een orgasme dan uit het orgasme zelf. Hij kan overigens soms best wanhopig zijn en dan is hij heel dankbaar als ik hem een orgasme toesta.

Voordat ik de wereld insprong die kuisheid heet, was ik bezorgd over drie zaken:

(1) De vraag naar mijzelf… wil ik dit wel?
(2) Ontstaat er misschien agressie en stress door seksuele frustratie?
(3) Hoe moest ik dit allemaal regelen? Het is namelijk best een karwei en gedoe.

Je moet ook duidelijk de symptomen van seksuele frustratie herkennen: nukkigheid, opstandigheid en dat soms weleens tot vervelens aan toe. Daarnaast vervelende manieren om mij erop te wijzen dat hij een orgasme wil. Toegeven aan zijn verlangen is echter een kleine prijs die ik moet betalen om te zorgen dat hij mij de rest van de tijd behaagt.

Dat geregel vormt echter geen probleem voor mij, omdat ik geniet van de details van dag tot dag, maar vooral omdat zijn kooi zo effectief is. Het is gratis en ik (oeps, beide) krijgen er erg veel voor terug. Ik heb hem een paar dagen begeleid bij het ontgrendelen en ook bij het zetten van de hygiënische puntjes op de i. Helemaal kaal en schoon zijn en heerlijk ruiken is nu eenmaal een must.

Mannelijke kuisheid levert veel meer voordelen dan nadelen op. Het voorkomt overmatige masturbatie en ik geloof echt dat te veel masturberen niet goed is voor een man. Als hij zijn ding gedaan heeft, verliest hij ineens alle aandacht. Herken jij dat ook…?

Dit kan destructief zijn voor sommige relaties. In ons geval kan hij zijn seksuele en fysieke energie helemaal op ons allebei richten. Het maakt hem ongelooflijk enthousiast om mij te behagen en dat wordt zelfs dubbel zoveel na tien dagen van kuisheid. Wat mooi meegenomen is en wat ik helemaal niet had verwacht, is dat het mijn eigen kinky en dominante kant voeding heeft gegeven. Dat allemaal zonder dat ik mijzelf ertoe dwong omdat anderen dat graag zo zagen.

Door het genot van gewone seks met als toevoeging het kuisheidsspel genieten wij van een rijker seksueel wandtapijt dan ik mij ooit had durven voorstellen. Maar het ontbreekt mijn man niet aan seks, integendeel. Hij bouwt seksuele spanning op een heel andere manier op. Hij krijgt alleen niet zoveel orgasmes. Dat is zoals wij het allebei willen en dat kan heel lang worden voortgezet.

Er is weinig tot helemaal niets aan om ’s nachts in te dommelen na een paar dreunende climaxen, naast een liefhebbende echtgenoot die al vertrokken is met een zweterig gezicht en blauwe ballen. Die zijn zaad kwijt is en zijn aandacht bij heel andere dingen heeft.

Dan vertrouw ik er liever op dat hij graag vroeg opstaat, terwijl ik zijn slotje hoor tikken tegen de kuisheidsgordel. Dat ik weet dat hij thee haalt, de deur voor mij openhoudt en mijn jas aangeeft, zodat het zelfs andere mensen opvalt. Dat is mijn relatie!

The post Mijn man in kuisheid (waargebeurd verhaal) appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ingezonden door slaaf h.

Toen ik door mijn Meesteres de eervolle vraag kreeg voorgelegd of ik Haar wilde vergezellen naar de Eroticabeurs, reageerde ik onmiddellijk positief. Misschien was een iets minder snelle reactie beter geweest, want Hare Hoogmogende vervolgde dat ik dat natuurlijk wel als Haar slaaf zou moeten doen. En dat impliceerde, realiseerde ik me, dat Zij mij naakt – voorzien van de nodige bondages en gehuld in een bodytuig – met zich mee wilde voeren.

Nu is iedere slaaf natuurlijk een beetje exhibitionist, maar om nu publiekelijk als slaaf met je Meesteres een beurs te bezoeken, dat ging me toch wel een beetje ver. Maar ja, ik had mijn woord al gegeven en nu nog terugtrekken zou een breuk met mijn Meesteres betekenen, realiseerde ik me ook. En dat wilde ik per se voorkomen. Kleintjes vroeg ik daarom aan mijn Domina wat Zij van mij verlangde.

De dag van ons uitje naar de beurs diende ik me ’s morgens om tien uur bij Haar te vervoegen en dan zou ik wel zien hoe Zij zich ons bezoek aan de beurs voorstelde. De dagen voorafgaand aan onze trip naar de Eroticabeurs was ik redelijk nerveus en mijn dagelijkse bezigheden verliepen dan ook niet vlekkeloos. Dat leverde me van collega’s de nodige schampere opmerkingen op. En een verdedigende smoes schoot me niet iedere keer te binnen.

De ochtend van ons beursbezoek douchte ik me extra zorgvuldig. Bij het aankleden vroeg ik me af of ik speciale kledingstukken moest aantrekken, maar mijn Meesteres had geen specifieke instructies gegeven en een slaaf dient slechts de instructies van zijn Gebiederes op te volgen; eigen initiatief is uit den boze.

Om tien uur verscheen ik dus in mijn gebruikelijke plunje bij mijn dungeon-adres. Mijn Meesteres zag er zoals altijd adembenemend uit in Haar dominante lederen outfit en ontving mij goedgehumeurd. Ik kreeg de opdracht om me van mijn, zoals Zij het noemde, burgerkloffie te ontdoen en me naakt ter inspectie aan te bieden. Wat Zij zag kon Haar goedkeuring wegdragen, zo stelde Hare Hoogmogende vast. Een extra inspectie kregen de ringen door mijn tepels en eikel en Zij droeg me op de ring door mijn neustussenschot in te doen.

In de kleedhoek van Haar SM-paradijs had Zij de nodige “kledingstukken” voor me klaar liggen. Zij begon met me een kuisheidskooi aan te leggen opdat ik, als Ze me op de beurs even niet in het vizier had, niets ongeoorloofds kon uitspoken, zo gaf Ze te kennen. Daarna kreeg ik de opdracht het gereed liggende bodyharnas om te doen en me de eveneens aanwezige pols- en enkelboeien aan te leggen. De halsband deed Zij me zelf om.

Alles werd met sloten verzegeld en aan mijn tepelringen werden gemene gewichtjes bevestigd. Als laatste attribuut haalde Hare Gestrengheid een anusdildo tevoorschijn, die Zij bij me inbracht en aan het bodyharnas bevestigde en wederom met een slot verzegelde. Een paar soepele schoenen die als een handschoen mijn voeten omhulden en een aansluitende leren overall, die mijn bondages enigszins aan het oog onttrok, completeerden mijn uitmonstering.

Mijn Gebiederes had aangegeven dat ik tijdens dit uitstapje als Haar chauffeur diende te fungeren, maar dat moest natuurlijk wel in stijl! Wel, door de verkleedpartij, zo leek het me, was ik in een slafelijke modelchauffeur getransformeerd. Ook Hare Hardvochtigheid leek die mening te zijn toegedaan. Met enig welgevallen monsterde Zij Haar bezit.

Met alle bondages achtte mijn Meesteres het niet verantwoord dat ik in een vreemde auto zou rijden; ik moest blindelings alle bedieningshandels kunnen vinden, waarom Zij vaststelde dat we in mijn auto naar de beurs zouden gaan. Gelukkig had ik nog de dag tevoren mijn auto gewassen en gestofzuigd, zodat er sprake was van een waardig voertuig voor Hare Hoogmogende.

Bij het wegrijden gaf mijn Domina aan welke route ik moest nemen. Toen we een flink eind in de richting van onze eindbestemming waren gevorderd, kreeg ik de opdracht het parkeerterrein van een wegrestaurant op te rijden. Op een aangeduide parkeerplaats moest ik mijn auto parkeren. Toen ik de motor had uitgeschakeld, gaf Hare Hardvochtigheid aan dat ik Haar de autosleutels moest overhandigen. Daarna haalde Zij een korte ketting met slot tevoorschijn en boeide mijn armen door het stuurwiel. Een slaaf, vond Zij, had geen behoefte aan een verfrissing en ik moest daarom in de auto op Haar terugkomst wachten. Na zo’n half uur kwam mijn Gebiederes het etablissement weer uit, ontgrendelde het slot dat mij aan het stuurwiel ketende en gaf me de autosleutels terug met de opdracht de auto te starten en onze weg te vervolgen.

Aangekomen bij het beursgebouw werd ik naar een speciaal parkeerterrein geloodst – aan de teksten op auto’s te zien, gereserveerd voor beursdeelnemers. Een speciale pas verschafte ons toegang tot het terrein. Blijkbaar was het bezoek van mijn Meesteres niet een “consumentenbezoek”, maar eerder een “deelnemersbezoek”. Over mijn rol op deze beurs werd ik steeds onzekerder. Dat Hare Gestrengheid mij na het uitstappen commandeerde mijn overall uit te trekken en in de kofferruimte van de auto te deponeren, maakte mijn onrust alleen maar groter.

Nadat ik aan Haar bevel gevolg had gegeven, werd mijn halsband afgenomen en werd een leren masker met ingebouwde knevel over mijn hoofd gestulpt en aan de achterzijde dicht geritst. Door een opening ter hoogte van mijn neus piepte mijn neusring naar buiten en kon ik ademhalen. Ooggaten stonden mij toe wat te zien. Toen de kap goed zat, werd mijn halsband weer aangebracht en vergrendeld.

Daarna klikte mijn Meesteres een ketting aan mijn kuisheidskooi en eikelring en trok me mee naar de hoofdingang van het beurscomplex, alwaar het nodige publiek Haar en mij toch met enige verwondering aanstaarde. Gelukkig maakte mijn hoofdkap mij tot een anonieme slaaf/exhibitionist. Bij de toegangscontrole voor de beurs konden de controleurs niet nalaten mij een paar meppen op mijn billen te verkopen. Mijn Domina liet dat niet alleen toe, maar stimuleerde dat zelfs. De anusdildo liet zich bij die klappen duidelijk voelen.

Eenmaal binnen maakte mijn Meesteres een uitvoerige kennismakingsronde over de beurs, hier en daar met bekenden een praatje aanknopend. Onderwijl moedigde Zij zowel bezoekers als standhouders aan Haar slaaf te keuren, hetgeen me voortdurend voelende en knijpende handen op mijn body opleverde. En links en rechts moest ik de nodige klappen incasseren. Ook de gewichten aan mijn tepelringen trokken de nodige belangstelling, die voor mij in de nodige pijnscheuten resulteerden.

Na die kennismakingsronde wilde mijn Gebiederes zich wat in de bar verpozen met enkele bekenden. Mijn aanwezigheid was daarbij niet zo gewenst, waarom Zij me naar een stand bracht waar verschillende kooien werden geëxposeerd. In een van die kooien werd ik ingesloten. De exposant stelde een dergelijke geste op hoge prijs, want zo kon hij duidelijk laten zien hoe zijn producten gebruikt konden worden. Links en rechts werden aan ringen van mijn bodytuig kettingen vast geklikt, welke weer aan ogen van de kooi werden vast gemaakt. Mijn positie in de kooi was daardoor verre van gemakkelijk. Maar aan het comfort van een slaaf werd uiteraard geen aandacht besteed. Mijn indruk was dat de belangstelling voor de producten van de exposant door het model van vlees en bloed in zijn stand groter werd en dat ook de verkoop daardoor positief werd beïnvloed.

Na een poosje keerde mijn Meesteres bij de kooienstand terug in gezelschap van weer een andere exposant, die het wel aardig zou vinden mij een poosje als model in zijn stand te kunnen gebruiken. Ik werd daarop uit mijn kooi verlost en door de nieuwe standhouder van mijn Gebiederes overgenomen en naar een ander eind van de expositiehal gevoerd, alwaar ik aan een Andreaskruis werd vast geklikt, waarna beursbezoekers o.a. werden uitgenodigd de daar verkrijgbare zwepen op mijn body uit te proberen.

Velen lieten zich deze uitgekiende gelegenheid om op de beurs ook wat actief te zijn niet ontnemen. Na elke zweepsessie moesten de resultaten op mijn lichaam nader worden geïnspecteerd, hetgeen niet altijd pijnloos verliep. Daar de standhouder ook de leverancier bleek te zijn van het bodytuig en de boeien (inclusief de kuisheidskooi) die ik droeg, werd ook op die punten mijn lichaam regelmatig voorwerp van onderzoek van beursbezoekers. Al die aanrakingen brachten bij mij wel wat opwinding teweeg, maar door de kuisheidsvoorziening rond mijn scrotum was dat een wat pijnlijke ervaring. Ook deze standhouder leek bij het levende demonstratiemodel dat ik was zakelijk wel te varen. En of ik die belangstelling van het publiek nou wel zo kon waarderen deed er uiteraard niet toe.

Ook aan deze beproeving kwam echter een einde. Mijn Meesteres verscheen na enige tijd en maakte me los van het Andreaskruis en voerde me weer aan de ketting, aangehaakt aan mijn kuisheidskooi en eikelring, naar een andere hoek van de expositiehal, waarbij ik de indruk had dat Zij niet de meest gerichte weg daar naar toe nam, maar me kriskras over de beursvloer meetrok, onderwijl beursbezoekers uitnodigend Haar slaaf en zijn bondages aan een uitvoerige inspectie te onderwerpen.

Na enige tijd bereikten we onze bestemming, die een podium bleek te zijn waar verschillende Meesters en Meesteressen met slaven en slavinnen SM-demonstraties gaven. Het leek erop dat mijn Meesteres zich in de openbaarheid ook eens op mij wilde uitleven. Vooreerst werd ik echter als ornament op het podium in een stakooi geplaatst, vanwaar ik het publiek dat de demonstraties gadesloeg kon observeren en uiteraard ook dat publiek mij in mijn kooi nader kon bekijken. Doordat de kooi aan de rand van het podium was opgesteld, waren er ook steeds wel handen die mijn slavenlijf betasten en dat joeg er natuurlijk weer de nodige opwinding doorheen. Zo was er tussen de acts door die op het podium werden vertoond ook nog wat te beleven.

Op zeker moment kwam mijn Meesteres met een collega-Domina naar mijn kooi en ontgrendelde deze. Ze beduidden mij er uit te komen en Hun op de gebruikelijke wijze mijn respect te betuigen. Onmiddellijk zakte ik door mijn knieën en kuste van beiden de laarzen, zoals een slaaf betaamt. De Meesteressen gaven aan dat ik Hen naar het midden van het podium moest volgen en daar dat vanwege mijn nog op mijn rug geboeide armen niet “on all fours” kon, liep ik achter Hen aan.

In het midden van het podium aangekomen werden mijn armen losgemaakt en mijn polsen aan een stang vastgemaakt. Ook mijn voeten werden aan een spreidstang gekluisterd. Vervolgens werd ik omhoog getakeld, totdat ik nog maar net met mijn voeten de vloer raakte. Hare Hardvochtigheid verloste mij van mijn kuisheidskooi, maar voorzag mijn scrotum daarop van een strakke bondage, waaraan Zij gewichten begon te hangen die mijn zak flink onder spanning zetten.

Na overleg met Haar collega begonnen beiden mij van voren en van achteren beurtelings met een zweep te bewerken. Waren de zweepslagen op zich al pijnlijk, door de veroorzaakte beweging van mijn body – dan weer naar voren, dan weer naar achteren – deden de gewichten aan mijn scrotum ook een “duit in het zakje”. En ook de anusdildo deed zijn aanwezigheid weer goed voelen. Daarnaast werden ook mijn tepels door de slingerende tepelgewichten behoorlijk op de proef gesteld.

Of ik deze marteling lang zou kunnen volhouden, betwijfelde ik. Aan de andere kant: hoe moest ik mijn Folteraars te kennen geven dat ik Hun om genade wilde vragen, want de knevel belette mij nog altijd ook maar enig woord uit te brengen? En met mijn voeten op de vloer stampen was vanwege de spreidstang ook niet mogelijk. Toen de pijn ondraaglijk werd probeerde ik dat met het bewegen van mijn vingers duidelijk te maken.

De boodschap kwam over, maar de zweepsessie werd niet beëindigd voordat er nog een paar extra gevoelige en pijnlijke slagen op mijn body waren geland. Terwijl ondertussen de takel wat werd gevierd, werd ik door mijn Meesteres enigszins getroost met aardige woorden en zachte strelingen. Toen ik van de spreidstang werd verlost en van de takel werd losgemaakt, zakte ik door mijn knieën als een dweil op de grond, maar ik vergat niet de voeten van mijn beide Pijnigers als dank voor de aan mij bestede aandacht met kussen te overladen. Een slaaf hoort wel zijn plaats te kennen!

Nadat ook mijn scrotum van zijn knellende bondages was verlost en de kuisheidskooi weer was aangelegd, werd ik weer in een kooi ingesloten, maar nu één waarin ik kon liggen, hetgeen de gelegenheid bood om weer wat bij te komen. Voor de bepaald opwindende shows die voor mijn ogen op het podium nog werden opgevoerd, had ik nauwelijks belangstelling.

Op zeker moment drong het tot me door dat het rumoer in de beurshal beduidend afnam. Dat betekende dat het einde van de eerste beursdag in zicht begon te komen en daarmee (naar ik dacht) ook het beursavontuur met mijn Domina zou gaan eindigen. Maar daarin had ik mij danig vergist… Toen mijn Meesteres me uitnodigde Haar naar de beurs te vergezellen had Zij terloops gevraagd of ik de twee daarop volgende dagen nog verplichtingen had. Naar eer en geweten had ik Haar geantwoord dat dit niet het geval was. Daarmee had ik mijn vonnis voor drie dagen “beursgenoegens”, zo bleek achteraf, getekend.

Mijn Heerseres kwam mij uit mijn kooi verlossen en deelde mede dat Zij besloten had alle drie de beursdagen Haar en mijn diensten aan te bieden. Nog enkele Meester(s)essen met hun slav(inn)en bleken zo’n beslissing te hebben genomen. Dat betekende voor de slav(inn)en dat ze een tweetal nachten in een van een aantal kooien voorziene “circuswagen”, waarin ook enige sanitaire voorzieningen waren aangebracht, zouden doorbrengen, terwijl hun Gebieder(es) in een nabijgelegen hotel zou bivakkeren.

Met mijn collega-slaven werd ik naar buiten gebracht en de kooienwagen binnengeleid, alwaar wij om beurten, na van de nodige bondages verlost te zijn, in de gelegenheid werden gesteld van de sanitaire voorzieningen gebruik te maken. Na dat sanitaire intermezzo werden we, weer voorzien van bondages, in niet al te ruim bemeten kooien ingesloten, alwaar ons een bak met slavenvoer en wat te drinken werd voorgezet. Daarna werd de wagen vergrendeld en konden we van onze nachtrust gaan “genieten”.

Knevels verhinderden ons slaven ook maar enige conversatie over het lot dat ons trof te voeren. Hoewel niet geheel onbekend met het in gebondeerde toestand doorbrengen van de nacht, zou enig verbaal contact met lotgenoten ons slavenbestaan wat dragelijker/comfortabeler hebben gemaakt, maar Meester(s)essen hebben over slavencomfort nu eenmaal zo hun eigen ideeën.

De volgende dag was de ochtend al aardig gevorderd toen wij slaven weer wat te eten en drinken kregen, uit onze kooien werden verlost en van de sanitaire voorzieningen in de kooienwagen gebruik mochten maken. Daarna werden we weer de beurshal binnengeleid en eerder als speeltjes van Romeinse Heersers van zo’n tweeduizend jaar geleden, dan als mondige burgers uit de 21e eeuw voor het beurspubliek te kijk gezet, zowel op de beursvloer als op het SM-podium.

Mijn eigen Goddelijke Zweeptiran had voor mij nog een aparte verrassing in petto. Zij kwam op zeker moment met een paardenhoofdstel aanzetten en stulpte dat over mijn hoofd en het bit tussen mijn tanden. Ook moest ik in een paar speciale laarzen stappen. Daarna werd ik naar een in een hoek van het beursgebouw geparkeerde sjees gebracht en ingespannen, waarna ik met een zweep tot een wandeling door het beursgebouw werd aangespoord.

Al snel stelde mijn Domina belangstellende beursbezoekers in de gelegenheid hun menkwaliteiten te tonen. Het laat zich raden dat menigeen, ook al stond daar enige pecuniaire vergoeding aan mijn Meesteres tegenover, zich een dergelijke ervaring niet liet ontgaan.

De beurs was redelijk ruim opgezet, waardoor de wandeling met het tweewielige voertuig waarvoor ik gespannen was niet tot werkelijke problemen leidde. De zweep die door de menners herhaaldelijk werd gebruikt, diende dan ook niet zozeer om tot grotere snelheid aan te zetten, als wel ter bevrediging van het sadistische genoegen van de menner. Die tweede beursdag werd voor mij op die manier zowel een nogal pijnlijke alsook een vermoeiende aangelegenheid.

De weliswaar gekooide nachtrust, die me op het einde van de dag werd gegund, meende ik dan ook wel verdiend te hebben. De derde beursdag werd ik weer, zoals de eerste, als demonstratiemodel ingezet, zowel op het podium als in deze en gene stand.

Dat een slavenbestaan van drie dagen in de (semi)publieke omgeving van een Eroticabeurs zo zijn fysieke en psychische sporen nalaat, wilt u als lezer van dit epistel wel aannemen. Toen ik na die dagen terug op het honk van mijn Meesteres mijn “burgerkloffie” weer aantrok, zat dat dan ook wat onwennig en meerdere dagen had ik nodig om zowel naar lichaam als naar geest weer de “oude” te worden, maar als rechtgeaarde slaaf zie ik weer vol spanning uit naar volgende avonturen die mijn Domina voor mij in petto heeft!

slaaf h. 

The post Als slaaf naar de Eroticabeurs appeared first on Onderdanigeman.NL.

Deze ervaring met ponyplay is ingezonden door slaaf marc

Ik ben me al vanaf mijn pubertijd bewust van mijn onderdanigheid. Zaken als lange laarzen en een rijbroek met daarop een blouse deden mijn fantasie op hol slaan. Als er dan ook nog eens een rijzweepje bij te pas kwam, was het hek helemaal van de dam.

Die voorkeur resulteerde in het regelmatig aankopen van een driemaandelijks tijdschrift waarin je verhalen en belevenissen kon lezen en waarin ook foto’s stonden. Dan zwijg ik nog maar over de filmpjes die onder de toonbank verkocht werden. Zo was er in de buurt, vlak over de Belgisch- Nederlandse grens, een shop waar je op woensdagavond naartoe kon gaan voor het bekijken van zulk soort filmpjes. Waarom dat nou speciaal op woensdagavond was? Nou, dat was de avond waarop de Dame des huizes alleen thuis was en ook graag mee kwam kijken.

Nu wilde het dat ik regelmatig een manege bezocht om paard te leren rijden. Dat was natuurlijk het hoofddoel, maar ik moet bekennen dat de rijkleding van de dames mij ook een heerlijk gevoel gaf. Op een dag kwam ik daar de Dame van de shop tegen die mij herkende en er volgde een gesprek. In eerste instantie hadden we het over paardrijden, maar al gauw kwamen er ook andere dingen ter sprake. Zo bekende ik ook mijn onderdanigheid.

Na nog wat heen en weer gepraat besloten we om samen een ritje te gaan maken, waarbij het gesprek onderweg doorging. Op een gegeven moment stopte Haar paard, waarna Ze het paard even met het zweepje corrigeerde, zodat het met een lichte draf verderging. Terug in de manege vroeg ik Haar of het zweepje het paard pijn deed. Ze zweeg en na enkele minuten stopte Ze mij een kaartje toe, waarna Ze zei: “Kom woensdag naar de shop, dan sluiten we voor die avond.”

De daaropvolgende dagen kon ik mijn gedachten niet de baas worden. Er schoot van alles door mijn hoofd. Wat zou Ze van plan zijn? Wat zou Ze doen? Waarom de shop sluiten? Zo raasden er heel veel vragen door mijn hoofd.

Toen het eindelijk zover was, stapte ik nerveus en met knikkende knieën de shop binnen waar Ze mij vriendelijk begroette. “Mooi,” zei Ze, “even geduld!” Zodra de shop leeg was, sloot Ze de voordeur af en draaide het bordje Gesloten voor. “Kom maar mee naar achteren,” zei Ze. Daar aangekomen moest ik mij uitkleden en geduldig wachten. Zij verdween uit mijn gezichtsveld en even later hoorde ik Haar rommelen.

Toen ik naakt was ging ik op de bank zitten, wat direct een felle reactie opleverde. “Wat is dat…? Een paard kan toch niet op een bank zitten? Vooruit, opstaan!” Geschrokken sprong ik op en haastig bood ik mijn excuses aan. Vervolgens verscheen Zij geheel in rijkleding gekleed, met over haar witte blouse een spannend corsetje.

“Wil jij weten of een zweepje pijn doet bij een paard? Dat zul je gauw genoeg merken, want vanaf nu ben jij mijn pony. Maar eerst gaan we die armen naar voren binden, want dat zijn je voorpoten.” zei Ze. Ik kreeg ook een bit in mijn mond waaraan teugels zaten, zodat ze mijn looprichting kon bepalen door het geven van rukjes aan de teugels.

Pets! De eerste slag kwam volledig onverwachts en voor ik het goed besefte had ik er al tien te pakken. “En?” vroeg Ze. “Doet het pijn?” waarop ik nee moest antwoorden omdat het echt geen pijn deed. “Mooi,” zei ze, “dan gaan we gewoon verder!” Die slagen met het zweepje waren zalig en het wond me steeds meer op, wat Haar niet ontging.

Op een gegeven moment stopte Ze en zei: “Daar gaan we iets aan doen, want zo kan het natuurlijk niet langer!” Vervolgens bond Ze met een touwtje mijn ballen en mijn pik flink strak af. Daarna bevestigde Ze een ring aan het touw van mijn ballen en aan die ring knoopte ze nog een touw vast. “Zo kan ik je ook sturen,” zei Ze en gaf een flinke ruk aan het touw. Ooooh, dat voelde heerlijk aan. Ik wist nu dat ik verkocht was. Ze kon vragen wat Ze wilde, want ik zou alles voor Haar doen…

slaaf marc

The post Eerste keer paardjerijden appeared first on Onderdanigeman.NL.

Berlijn, mei 2015, German Fetish Ball, Dark-Side…

Een deur op een binnenplaats, 23.00 uur op vrijdagavond. Ik voel me volkomen relaxed na een gespannen dag. NinaNana is op haar mooist. De vrouw van mijn leven loopt voor mij de trap af, ik loop achter haar aan… Het is begonnen.

Het is bijzonder. De kelder van het grote gebouw waar we net in zijn gegaan is groot. De sfeer is geweldig, de inrichting rijk en smaakvol. Dark-side, het gebied waar we voor het eerst samen ingaan. We lopen rond en bekijken de club. Het is er aangenaam druk. Samen ontdekken we dit donker paradijs en zijn onder de indruk.

In de grote ruimte begint net een ballet. Omdat het bondage night is, wordt er een mooie bondage/suspensie “dans” gedaan door een mooi jong stel dat indrukwekkend en snel een mooie bondage aanlegt en op een wonderbaarlijke manier de dame vrij in de lucht hangt. We komen in de stemming. Iedereen is mooi gekleed, NinaNana in het bijzonder. Als enige is zij volledig in het rood, compleet met de laarzen die we eerder die dag bij HautNah in Berlijn hebben gekocht. Ik bewonder haar en ben me nog steeds bewust van mijn omgeving…

We vinden een plek om te zitten. Na even gezeten te hebben, vraagt NinaNana mij de stoel waarop ik zit aan de kant te zetten en me aan haar voeten te zitten. En dan gebeurt het… De ketting klikt om mijn collar. Ik word emotioneel, tranen springen me in de ogen… ik ben van haar… Ook op dit gebied ben ik nu van haar… helemaal… en ik ben me niet meer bewust van mijn omgeving.

Blikken treffen elkaar, pure liefde stroomt, pure overgave van twee kanten stroomt, zorg stroomt, genegenheid stroomt… alles stroomt… Ik ben van haar… helemaal!

Ze staat op en ik volg haar. Mijn ogen zijn op haar. Alleen op haar. We lopen de prachtige club door en ik volg haar. We hebben alles doorlopen als we in een ruimte komen met een hangende kooi… ik ben van haar… helemaal!

Mijn zicht wordt me ontnomen door de nieuwe lederen blinddoek die we ook eerder die dag gekocht hebben. Ik was me al niet meer bewust van mijn omgeving, maar nu word ik nog meer van haar. “Ga maar in de kooi zitten,” hoor ik haar nog zeggen. Ik ga zitten en ben van haar… helemaal!

De kooi beweegt. Ik zweef door het paradijs; ik draai en voel. Ik voel alleen nog maar. Voelen en muziek … heerlijke muziek. Ik draai en zweef en ben me niet meer bewust van waar ik ben, wellicht niet eens meer van wie ik ben, maar ik zweef en ben intens gelukkig. Ik zit in de kooi, in meditatiehouding. Handen op mijn schoot, palmen naar beneden, handen open… Ik ben open, ik ben van haar… helemaal!

Haar vingers en nagels dansen over mijn huid. Van buiten, van binnen, met liefde, met gevoel en met zorg. Ik voel en hoor muziek, mooie muziek. Nagels gaan over mijn tepels. De liefde schiet door mijn lichaam als zij haar nagels hard in mijn tepels zet. Ja, het is liefde wat ik voel, geen pijn. Liefde… van haar… want ik ben van haar… helemaal!

De zweep komt neer op mijn borst. Ik zit in meditatiehouding, handen open, vol overgave. Alles kan me gebeuren nu, alles. Ik zal me nergens tegen verzetten, wat het ook is. Want ik vertrouw haar; ze heeft me dat vaak ingefluisterd en het is helemaal binnengekomen. Ik vertrouw haar, zij die me lief heeft, zij van wie ik zo zielsveel hou. Zij van wie ik ben… helemaal!

Het zweeft, ik vlieg, ik voel, ik beleef, ik hou van haar, ik ben weg… helemaal weg. Het enige wat ik voel is haar liefde. Of die nu fysiek of mentaal overgebracht wordt, ik voel alles. En ook zij voelt, voelt mij aan, voelt mijn overgave, mijn liefde, mijn bereidheid, mijn verlangen… want ik ben van haar… helemaal!

Nog nooit heb ik mij zo gelukzalig gevoeld. De liefde van mijn leven heeft mij in haar liefdevolle macht en we zijn helemaal verbonden; een mooiere versmelting bestaat niet. Woorden zijn niet nodig, want we voelen. Zelfs zonder aanraking. Alles komt aan, een volledig open verbinding tussen twee zielen. Is dat mogelijk? Ja, dat is mogelijk, want ik ben van haar… helemaal!

Het is even wat koeler. De verbintenis is er nog steeds. Verder weg, maar ik vertrouw haar. Het vertrouwen in iemand is nog nooit zo groot geweest. Ze weet wat goed voor me is, weet wat ik nodig heb, want ze houdt van mij. Ik voel het zoooo goed! Iets lauws en vochtigs drukt tegen mijn lippen. De liefde van mijn leven heeft sushi gehaald. Het verdwijnt zachtjes in mijn mond en ik proef. Ik voel, hoor muziek en proef. Het is heerlijk… alleen maar omdat zij het me gaf, zij die ik liefheb, zij van wie ik ben… helemaal!

Haar voeten in haar mooie nieuwe rode satijnen laarzen liggen in de kooi. Mijn handen glijden over de zachte stof en – nog belangrijker – over haar heerlijke voeten. Wonderbaarlijk genoeg ben ik de eerste man voor haar die haar voeten zo mag beminnen. Sinds kort mag mijn liefdevolle streling ook over haar voeten gaan. Zo wiebelt de kooi en voel ik haar, haar voeten en hoor ik de muziek, heerlijke muziek. Haar voeten zal ik altijd aanbidden want ik ben van haar … helemaal!

Met veel zorg en hulp mag ik weer uit de kooi. Vraag me niet hoelang ik daarin gezeten heb, ik heb geen idee. De blinddoek is af en ik kijk naar haar… de vrouw van wie ik hou. Ik kijk haar diep in haar mooie ogen. Liefde transfereert op topsnelheid via onze ogen, tranen zijn niet te bedwingen. We voelen, voelen elkaar, voelen de liefde, voelen de stap die we gezet hebben en zoenen… Heel intens, zoals alleen kan omdat ik van haar ben… helemaal!

We zitten. Zij in de stoel, ik op een kussen aan haar voeten. We heffen samen het glas, terwijl ik nog helemaal in haar ben. Mijn ogen kunnen niet van haar afblijven. We kijken elkaar diep in de ogen en wisselen wat woorden van geluk. Geluk van wat we net hebben meegemaakt. Een nieuwe dimensie voor allebei, ervaren als we zijn. Maar dit was niet gewoon een Meesteres met haar slaaf, dit was uniek van ons, dit zijn wij. Geen scene, geen plan, geen wensenlijst… gewoon wij, omdat ik van haar ben… helemaal!

We zijn de laatste gasten in Dark-Side. De twee personeelsleden kijken ons aan alsof ze nu toch echt wel naar huis willen. We zitten nog steeds op dezelfde plek en onze ogen zijn continu met elkaar in verbinding. Hoelang we daar al zitten weet niemand, maar we moeten gaan. We verlaten de mooie club en gaan de trap weer op. De deur gaat open en het licht verblindt ons. Het is half zes… de vogels zijn al op en zien dat ik van haar ben… helemaal!

De taxi brengt ons naar ons hotel waar we dronken van liefde op onze kamer aankomen. We kleden ons uit en verstrengelen. We krijgen geen genoeg van elkaar en zoenen en versmelten mentaal, waardoor we heftig schokkend tot enkele mooie tantramomenten komen. De intensiteit is zo heftig dat we helemaal gelukkig zijn. Kan het nog mooier? Dat alles komt tot stand door haar, want haar liefde is groot en ik ben van haar… helemaal!

Het is vroeg in de ochtend, we liggen in elkaar en verkiezen de rust. We vallen samen in slaap nadat zij mij in deze nacht ook als meditatieve masochist heeft aanvaard. Die ene klik van die ene ketting aan die ene collar maakte dat mogelijk, samen met het vertrouwen dat zij van mij gewonnen had. Het maakte mij van haar… helemaal!

IK BEN VAN HAAR… HELEMAAL!

slaaf sitface

The post Meditatief masochisme appeared first on Onderdanigeman.NL.

Meesteres Melissa is een beginnende Domina die jullie graag meeneemt in haar eerste stappen in de BDSM wereld. Middels deze blog zal ze jullie op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen. 

Rond de jaarwisseling begon het: ik ontmoette iemand op het werk. Ik was in een baldadige bui en klierde hem een beetje: brutaal flirten, plagen en eisen stellen. Doordat hij er leuk op reageerde, liet ik me aanmoedigen en begon ik steeds strenger, dominanter gedrag te vertonen.

Toegegeven, ik genoot van de reactie. Het was een periode waarin ik alles behalve goed in mijn vel zat en de bevestiging dat ik “het” nog had, streelde mijn ego. Het flirten escaleerde al snel en binnen twee weken na onze ontmoeting waren we erover uit: we wilden met elkaar naar bed. Hij nam me in vertrouwen en toen volgde een verrassend gesprek…

Hij: Ik houd wel van een leuk spelletje af en toe.

Ik: Ben wel benieuwd waar je dan aan denkt. Wil je het toelichten?

Hij: Dat is echt wel een hele grote stap voor me… Ik houd wel van een sekspartner die een beetje sturend is. Zo, het hoge woord is eruit!

Ik: Lucht op?

Hij: Heel erg! En toch ook weer heel spannend dat ik weet dat jij dat weet.

Ik: Vertel me dan maar eens wat je wel en niet wilt.

Hij: Dat wisselt soms wel een beetje. Mijn vrouw wil er niet zo veel van weten, dus dat bouwt dan nogal op bij mij.

Ik: Snap ik. Lastig als je dat niet kwijt kunt.

Hij: Soms wel. Ik denk ook vaak van dat ik het ook gewoon moet kunnen loslaten.

Ik: Dan zou je jezelf tekort doen.Misschien moet je eerder loslaten dat alles van één partner zou moeten komen.

Hij: Wat zeg je toch een mooie dingen!

Hij vertelde me dat hij bepaalde fantasieën had en van daaruit bracht hij het gesprek geleidelijk aan op BDSM.

“BD-wattes?”

Nu ben ik ruimdenkend opgevoed en schrik ik niet zo snel ergens van, maar dit was een wereld die ik nog niet kende. Ik was niet ontzet over deze bekentenis en zijn uitleg van wat het inhield. Wel was ik nieuwsgierig geworden…

Het verbaasde hem dat ik geen ervaring op dit gebied had; mijn gedrag van eerder had hem de indruk gegeven dat ik heel goed wist wat ik deed. Desalniettemin stond ik er wel voor open om het eens te proberen. Ik verdiepte me in de materie en hoe meer ik erover te weten kwam, hoe meer de lifestyle en de mindset die erbij hoorden me aanspraken.

Na drie weken om elkaar heen draaien kwam ik tot de slotsom dat ik zijn Dom zou worden en hij mijn sub. Na wat oefening met het geven van opdrachten en het aanwenden van de juist tone of voice, maakten we plannen voor een eerste sessie.

Een complicatie van onze ontluikende D/s-relatie is dat mijn subje getrouwd is. Omdat zijn vrouw er niets van wil weten, hebben ze jaren geleden afspraken hierover gemaakt. Zij staat hem toe om nu en dan naar een beroeps te gaan, wat ik bijzonder nobel en ruimhartig van haar vind. Het verschil met ónze situatie is dat bij ons de seks tweerichtingsverkeer zal zijn, waar dat – zo vertelt hij me althans – met een beroeps normaal eenrichtingsverkeer is.

Dus wat wij willen doen is van een heel andere categorie en niet waar zijn vrouw hem toestemming voor heeft gegeven. Daarom had hij haar tot nog toe niets verteld over wat er tussen ons gaande was. Hij kreeg er slapeloze nachten en pijn in zijn buik van om thuis te moeten liegen, maar toen gebeurde er iets onverwachts. Vijf weken na het begin van ons contact ontving ik op een zondagochtend een berichtje.

“Beetje spannend. Ben er thuis over begonnen. Afwachten hoe dit afloopt. Wordt vervolgd!”

Trots op mijn dappere en gretige subje was ik. Maar de volgende dag kwam er een nieuw bericht.

“Het is thuis niet zo goed gevallen. De timing was niet zo goed, denk ik achteraf. Even pas op de plaats.”

Vrouwlief was not amused. Zo erg dat hij heeft moeten beloven even geen contact met mij te hebben. Maar dat lukte hem niet zo goed. Hij appte me in de weken die volgden nog af en toe – hoewel minder dan voorheen – en ik zag hem natuurlijk nog steeds geregeld op het werk. En tja, dan kon ik het toch niet laten hem te plagen.

Ik gaf hem weliswaar geen nieuwe opdrachten, maar genoot wel van innuendo’s en dubbelzinnige opmerkingen in vergaderingen die alleen hij en ik in de juiste context konden plaatsen. En hij hing opmerkelijk veel om mij heen voor iemand die geen contact met me mocht hebben. Maar een afspraak zat er voorlopig niet in. Ik besloot hem de ruimte en tijd te geven om met zijn vrouw tot een compromis te komen.

En toen begon Het Grote Wachten.

Wordt vervolgd…

The post 1. Een onschuldige flirt appeared first on Onderdanigeman.NL.

Al van jongs af aan krijg ik een enorme kick van speelgoedberen en andere knuffelbeesten en ik schaam me daar absoluut niet voor. Toen ik nog maar een heel klein jongetje was, propte ik mijn teddybeer al in mijn onderbroekje en paradeerde zo in mijn pyjamabroek door het hele huis. Ik genoot van het heerlijke gevoel van de zachte, koele zijdeachtige vacht van Bruintje tegen mijn piemeltje.

Hoewel ze het niet begrepen, zagen mijn ouders dat in eerste instantie een beetje toegeeflijk aan. Toen ik het echter bleef doen, kreeg ik uiteindelijk de pin op de neus. Als net jongetje was het niet gepast om zo rond te lopen met je knuffels en het was ook niet erg hygiënisch. Ik snapte er niets van. Wisten zij dan niet hoe lekker dit aanvoelde?

Sinds dat verbod zorgde ik ervoor dat mijn ouders me niet konden betrappen als ik genoot van het spannende gevoel van Bruintje en de andere knuffels op mijn blote huid. Als ik zeker wist dat er geen gevaar was voor ontdekking, kleedde ik mij helemaal uit en genoot dan van het heerlijke gevoel van al die verschillende soorten stofjes en bontsoorten op mijn naakte vel.

Naarmate ik ouder werd, experimenteerde ik natuurlijk ook met de voor de meeste kinderen gebruikelijke doktersspelletjes. Nieuwsgierig als we waren onderzochten mijn vriendinnetjes en ik elkaars lichamen. Zeker toen we in de puberteit kwamen gingen die spelletjes ook tot het spreekwoordelijke gaatje. Hoe heerlijk die ontladingen echter ook waren, op de een of andere manier leek er toch iets te missen.

Knuffels, knuffels en nog eens knuffels…

Ik ben nu al een fors aantal jaartjes verder en kijk vol trots rond in de kamer van mijn flat die ik speciaal heb ingericht voor de verzameling pluchen beesten en knuffeldieren die ik inmiddels bij elkaar gescharreld heb. Bruintje is allang verdwenen in de vuilnisbak, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door alle andere knuffelbeesten die mijn allergrootste schat geworden zijn.

Langzaam loop ik naar de piramidevormige stellage waarin ik mijn lievelingsknuffels heb uitgestald. Beren zijn nog steeds mijn grootste liefde en sinds kort wordt de top van de piramide ingenomen door Bella Beer. Bella is bijna een meter lang met een schitterend glanzende bruine vacht van echt bont met een bijna vrouwelijk, ondeugend berensmoeltje. Zodra ik dat snuitje zag in de speelgoedwinkel was ik verkocht. Met twee vingers van mijn rechterhand streel ik voorzichtig Bella’s erotisch aanvoelende vacht en vrouwelijke buikje, maar trek mijn hand ogenblikkelijk terug.

Deze Bella Beer is alleen maar om naar te kijken en om van een afstand te bewonderen. Omdat ik al direct een onweerstaanbare aantrekkingskracht voelde, heb ik gisteren een exact gelijke Bella gekocht als bedmaatje. Die Bella ligt momenteel sensueel te pronken in mijn tweepersoonsbed in de slaapkamer. Terwijl ik kijk naar Bella’s elegante, ronde vrouwelijke vormen en verleidelijke berensnuitje, krijg ik een droge keel. Zenuwachtig lik ik over mijn droge lippen, terwijl er zich een overduidelijke bobbel begint af te tekenen onder de stof van mijn broek.

Geluk is maar een kamer verder!

Op het laatst houd ik het niet meer. Gehaast ren ik naar mijn slaapkamer. Onderweg kleed ik mij zo goed en zo kwaad als dat gaat uit, waarbij ik een spoor van kledingstukken achterlaat tot aan de deur van de slaapkamer. In de slaapkamer zelf laat ik mijn boxershort op mijn voeten vallen, zodat ik  spiernaakt voor het bed sta waarop Bella verleidelijk ligt te wachten.

Even later lig ik op mijn rug in bed, terwijl ik Bella over mij heen trek zodat ik haar koele, zachte vacht erotisch over mijn naakte buik voel glijden. Mijn penis is inmiddels buitenproportioneel gezwollen. Ik pak mijn geslachtsdeel vast met Bella’s met bont bedekte pootjes en begin tergend langzaam te pompen.

Dat is echter niet genoeg, want ik wil meer. Bijna overmand door lust spring ik uit bed en rommel koortsachtig in één van de laatjes van het nachtkastje, totdat ik een pakje condooms en een nagelschaartje gevonden heb. Vervolgens kniel ik naast het bed neer en druk een vurige kus op Bella’s berensnoetje. “Rustig maar, liefje,” mompel ik bezweet, “het is zo gebeurd…”

Voorzichtig knip ik de naadjes tussen Bella’s pootjes open, zodat er een gat ontstaat waardoor de zachte, uitnodigend ogende vulling zichtbaar wordt. Haastig stroop ik het condoom over mijn gigantische erectie en ga op mijn rug naast Bella liggen. Liefdevol til ik mijn lieveling op en laat haar voorzichtig over mijn tot het uiterste gestrekte piemel zakken, terwijl ze mij met haar lieve snoetje aanstaart. Bijna onmiddellijk nadat ik Bella volledig gepenetreerd heb, kom ik klaar als een vulkaanuitbarsting.

Er lijkt bijna geen eind te komen aan de lustgevoelens die door me heen razen. Keer op keer omhels ik mijn lieveling en doen we het opnieuw in allerlei standjes. Op het laatst zou ik zelfs gezworen hebben dat mijn Bella mij net zo liefdevol aankijkt als ik dat bij haar doe. Uiteindelijk val ik na een aantal hemelse orgasmen uitgeput in slaap, terwijl ik Bella’s zachte, koele berenvormen nagenietend tegen mijn bezwete lichaam druk…

The post Smoorverliefd op Bella Beer (plushofilie) appeared first on Onderdanigeman.NL.

Meesteres Melissa is een beginnende Domina die jullie graag meeneemt in haar eerste stappen in de BDSM wereld. Middels deze blog zal ze jullie op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen.

Voordat ik verder ga, moet ik vertellen dat ik in de week vóórdat mijn getrouwde subje het ijs heeft gebroken richting zijn vrouw, hem een opdracht heb gegeven. Een opdracht waarvan het resultaat mij in de weken waarin hij geen contact met mij mocht hebben erg veel plezier heeft opgeleverd.

Het ging ongeveer als volgt:

Ik: “Ik wil dat je me iets geeft. Iets wat van jou is. Iets persoonlijks, dus niet iets wat je koopt voor dit doel. Het gaat niet om iets van waarde, maar om iets dat echt bij jou hoort. Iets wat ik te allen tijde bij me kan dragen en wat mijn controle over jou illustreert. Het symbool van jouw overgave aan mij.”

Hij: “Wauw… denk, denk.”

Ik: “Ik heb wel een idee, maar ik ben benieuwd waar jij zelf mee aankomt.”

Aan het eind van de werkdag heb ik hem schaamteloos als chauffeur gebruikt voor een lift naar huis. In de auto hebben we gesproken over BDSM, maar ook over gewonere, alledaagse onderwerpen. Na het afscheid heb ik het portier amper achter me dichtgeslagen of ik voel mijn telefoon trillen. Een appje:

Hij: “Zit goed te piekeren wat ik je moet geven, potverdorie.”

Ik: “Goed zo… Lekker gaan sporten vanavond. Dan kom je vast op een idee.”

Hij: “Ik zal proberen liggend in een warm bad wat te bedenken, maar heb geen inspiratie.”

Ik: “Je hebt tot morgen om iets te verzinnen. Daarna bepaal ik het.”

Hij: “Zo, dat is duidelijk.”

Ik: “Ik verschaf graag duidelijkheid over wat ik van je verwacht.Hoe helderder mijn instructies, hoe beter het resultaat.”

Nu moet ik zeggen dat mijn subje erg sportief is en een mooi strak lijf heeft. Met het beeld van hem in bad nog op mijn netvlies ging ik later die avond met een grijns op mijn gezicht slapen. Maar de volgende ochtend volgde dit gesprek…

Ik: “Goedemorgen, hoe gaat het met je opdracht?”

Hij: “Goedemorgen, niet zo best.”

Ik: “Nog niets kunnen bedenken?”

Hij: “Nee, slecht hè?”

Ik: “O, o, o. Je stelt me teleur.Zoals je weet is vandaag de deadline. Als je vanmiddag niets voor me hebt, dan eigen ik me iets toe.Je mag weigeren, maar alleen als het voorwerp van mijn keuze een dermate bijzondere (emotionele) waarde voor je heeft dat je het nooit zou afstaan, zelfs niet aan mij.”

Hij: “Duidelijk.”

Later die middag was hij nog steeds nergens mee op de proppen te komen. Ik kon me wel weer streng opstellen, maar ik had een beetje met hem te doen. Al dagen aan het piekeren en geen resultaat, en dan ook nog een boze Domina op je dak. Dat zou te veel zijn. Dus ik zette het milder in.

Ik: “Was de opdracht die ik je gaf te lastig?”

Hij: “Eigenlijk wel.Ik kan echt niets verzinnen en heb zoiets ook niet.”

Ik: “Dan zal ik het makkelijker voor je maken. Ik ga je twee opties geven. Optie 1 is dat ik iets aanwijs waarvan ik wil dat je het me geeft. Je moet het me echter zelf wel wíllen geven. Indien je dat om welke reden dan ook niet wilt, mag je weigeren. De reden van je weigering hoef je me niet uit te leggen. Ik zal je keuze respecteren en je er niet voor straffen.Als je weigert treedt automatisch optie 2 in werking.”

Hij: “…en wat is optie 2?”

Ik: “Optie 2 is dat je iets voor me koopt voor dit doel. Een sieraad, bijvoorbeeld een kettinkje of een armbandje. Iets smaakvols dat ik te allen tijde in het openbaar zichtbaar kan dragen. Dat hoeft niets kostbaars te zijn; ik geef niets om dure sieraden of andere kostbaarheden. De waarde zal liggen in de symboliek. Ik wil dat je iets uitkiest met je gevoel. Iets waarmee je mij zegt dat je van mij bent. Maakt dit het iets makkelijker voor je?

Hij: “Okay, laten we beginnen bij optie 1.”

Ik: “That’s the spirit!Ik zie je vaak een halssieraad dragen. Een donker koordje met een aantal kraaltjes eraan. Weet je waar ik het over heb? Voor mij is dat iets dat onlosmakelijk bij jou hoort. En juist daarom wil ik het graag van je krijgen. Indien het geen belangrijke persoonlijke emotionele waarde heeft tenminste. Zou je mij dat willen geven?”

Hij: “Natuurlijk! Het is een eer!”

Het was een drukke werkdag en we waren allebei laat klaar. In de bedrijfskantine hebben we elkaar nog even stiekem ontmoet en heeft hij mij snel en slinks het gevraagde kettinkje in handen gedrukt. Sindsdien draag ik het iedere werkdag als ik weet dat we elkaar tegen kunnen komen. En in ieder overleg dat we gezamenlijk hebben, zit ik er zogenaamd nonchalant mee te spelen. En nu – met het contactverbod – is het een ideaal middel om hem te plagen op de meest ongepaste momenten en mij ervan te verzekeren dat hij me niet vergeet.

Wordt vervolgd…

The post 2. Een opdracht appeared first on Onderdanigeman.NL.

Meesteres Melissa is een beginnende Domina die jullie graag meeneemt in haar eerste stappen in de BDSM wereld. Middels deze blog zal ze jullie op de hoogte houden van nieuwe ontwikkelingen.

In afwachting van de uitkomst van het gesprek van mijn getrouwde subje met zijn vrouw en de afwezigheid van mijn andere (vanilla) minnaar, begon ik me te vervelen. Mijn langdurige vaste relatie was kort eerder uitgegaan en ik had behoefte aan aandacht en seks. Dus op aanraden van een vriend me ingeschreven op een datingsite. Hoe kom ik anders in mijn drukke leven leuke mannen tegen, die bij voorkeur ook nog single zijn en niet saai?

De site in kwestie is een matching-robot, die op basis van een lijst aan vragen die in je invult kandidaten zoekt die bij je zouden moeten passen. Dus op goed geluk heb ik me maar eens ingeschreven en ben gelijk de eerste avond in gesprek geraakt met een man. Aardige vent, maar niet spannend genoeg. De volgende ochtend zag ik een mailtje in mijn inbox van de site dat ik een bericht had van een nieuwe ‘match’. Dat bericht was die avond al verstuurd, maar dat had ik niet gemerkt omdat ik in dat andere gesprek zat.

Gelijk een berichtje teruggestuurd naar hem en daar kwam onmiddellijk reactie op. Halfuur in bed gezellig liggen chatten en toen moest ik echt opstaan om naar mijn werk te gaan. Eenmaal in de trein pakten we het gesprek weer op.

Ik: “Zo. Ik zit in de trein. Met koffie.”

Hij: “Je verwent jezelf.”

Ik: “Iemand moet het doen, hè.”

Hij: “Oh, ik doe het graag, hoor. Zeg maar hoe en ik doe het.”

Oh? Oh!

Als dát geen hint is…. Ik herkende meteen dezelfde ‘tone of voice’ van een pleaser die mijn getrouwde subje ook aanslaat wanneer ie me appt.

Ik: “Oh, ik houd wel van een beetje gehoorzaamheid. Hahaha.”

Hij: “Oh ja?? Dominant typje?”

Ik: “Mag je zeggen….”

En voor ik er erg in had ging het gesprek over BDSM. Hij had dat nog nooit gedaan, maar het leek hem wel spannend. Hij had ooit eens via dezelfde site een Dame ontmoet die dat ook wel wilde proberen, maar zij koos uiteindelijk voor iemand anders, dus is het nooit doorgegaan. Tja, en wie ben ik dan om zo’n leuk, gewillig subje niet een leuke avond te bezorgen?

Wat hij niet wist is dat ik tot op dat moment ook nog geen enkele praktijkervaring had. Mijn enige “ervaring” met BDSM bestond uit wat opdrachten en geplaag via Whatsapp en een paar gesprekken. Maar dat was het dan ook. Ook al was ik al twee weken driftig aan het studeren op alle BDSM-for-dummies-achtige E-books die ik kon vinden en beheerste ik de theorie inmiddels vrij goed, ik had nog nooit daadwerkelijk een zweepje of een paar handboeien ter hand genomen.

Het plan was eigenlijk om de eerste keer gewoon vanilla seks te hebben en dan een volgende keer een D/s-spel te spelen, vooral omdat ik hem niet gelijk wilde afschrikken. Maar in de loop naar onze eerste ‘date’ toe maakte hij al snel duidelijk dat ik me vooral niet hoefde in te houden en dat hij voor (bijna) alles open stond. Hij was gewend juist vrij sturend te zijn in bed en was daarom des te nieuwsgieriger naar de andere kant van de medaille. Dus zekerheidshalve toch maar de grenzen besproken en een stopwoord afgesproken. Het is immers zo’n mood killer als je bezig bent, ontdekt dat je allebei meer wilt proberen en dan nog dat – toch wel erg klinische en zakelijke – gesprek moet gaan voeren.

Dus de nodige voorbereidingen getroffen. Een beeld gekregen van wat hij graag wilde proberen en waartoe ik zelf bereid was en we vonden veel overeenkomsten. Hij heeft een open mind en is nieuwsgierig om alles te proberen op een paar extremen na waar ik ook niets voor voel, dus daar waren we snel over uit. En voor mij was het een goed experiment om eens wat technieken uit te proberen en te oefenen met mijn rol als Domina. Fijn als je zo’n open gesprek kunt voeren.

En toen, op een dinsdagavond, was het zover en zouden we elkaar ontmoeten op neutraal terrein. Hoewel we door onze chat-gesprekken al een goed beeld van elkaar hadden gekregen en natuurlijk wat foto’s hadden uitgewisseld, weet je toch maar nooit wat je aantreft. Je kunt tenslotte erg afknappen op iemands stem, zijn houding of als iemand bijvoorbeeld niet lekker ruikt. Geur is voor mij een heel belangrijk element. Bovendien voelde ik er niets voor om iemand die ik nog nooit in het echt had ontmoet meteen bij mij thuis te ontvangen. Dat begreep hij ook, dus spraken we af in een café voor de ‘vleeskeuring’ om – indien we allebei meer wilden – vervolgens naar mijn huis te gaan.

Ik had juist nog zitten opscheppen over mijn goede voorbereiding toen hij het adres van het café nog even opzocht… om vervolgens tot de ontdekking te komen dat het die avond dicht was. So much voor mijn goede voorbereiding. Omdat er niets anders in de buurt zat, troffen we elkaar maar op de parkeerplaats tegenover het café. Niet erg romantisch, maar desalniettemin effectief. We stapten allebei uit onze auto’s en hadden precies dertig seconden nodig om elkaar te keuren en te besluiten dat hij achter mij aan zou rijden naar huis. Daar ter plekke de eerste zoen al te pakken.

Thuis aangekomen linea recta naar de slaapkamer, waar het spel begon. Wat zich daar afspeelde… lezen jullie in een volgende blog.

Wordt vervolgd…

The post 3. Een verrassende ontmoeting appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ruim een maand geleden werden de prijzen uitgedeeld bij de jaarlijkse Awards. Meesteres Denise kreeg de tweede prijs in de categorie “beste BDSM ambassadeur”. Natuurlijk verdient Ze de eerste prijs, maar die had Ze vorig jaar al gehad. De prijzen werden uitgedeeld bij de party van Mrs Manita op de showboat. Meesteres Denise kon daar niet bij zijn. Haar aanwezigheid in de studio was vereist. Dus was mij gevraagd Haar prijs in ontvangst te nemen. De prijs bestond uit een gemene paddle. Sindsdien ben ik mijn volgende bezoek aan Haar vooruit aan het schuiven.

Ik besef dat Zij mij de primeur van het gebruik van de paddle zal gunnen. Ik ben bang. Ik ben geen pijnslaaf. Ik hou niet van pijn en kan er slecht tegen. Ik weet dat pijn bij mijn lot als slaaf hoort. Pijn hoort erbij op momenten dat mijn Meesteres behoefte heeft te spelen. Ze weet dat ik ga gillen.

Afgelopen week heb ik me over mijn angst heen gezet. En ja onmiddellijk na het douchen mocht ik gebogen over de reling bij de trap mijn kont aanbieden. Ik heb nog even geprobeerd mij te verbijten. Maar dat lukte slecht. Bij de collega’s van Meesteren Denise heb ik de bijnaam brulaap gekregen. Behalve dat ik op mijn kont werd geslagen sloeg Meesteres Denise met de paddle ook op mijn bovenrug. Ik moest me omdraaien waarop ze op mijn borstkas en tepels sloeg. Tot ik van de pijn huilde. Omdat Meesteres Denise even wat anders te doen had zette Ze mij achter de tralies op de overloop van de studio. Ze doet dat vaker. Iedereen die langs komt kan me dan zien. Om de privacy van de andere bezoekers te waarborgen krijg ik dan een blinddoek om, een kap over mijn hoofd of zoals deze keer pleisters voor mijn ogen. Ik merkte achter de tralies dat het vandaag druk is in huis. Meerdere Meesteressen kwamen langs met hun slaaf op weg naar de speelkamers. Eén van de eerste was Meesteres Sophie. Ik kon haar natuurlijk niet zien, maar herkende haar stem. Ze haalde haar slaaf op bij de douche en bracht hem naar de nursingkamer. Ze kirde dat hij vandaag haar eerste patiënt was. In het voorbij gaan kan ze het nooit laten te testen of mijn tepels nog gevoelig zijn.

Meesteres Denise bracht me naar de kelder. Ik moest op de grond gaan liggen. Ze was vanmiddag nog niet naar het toilet geweest. Haar champagne werd over mij heen gesproeid. Ik moest mijn mond open houden zodat ik het door kon slikken. In de kelder lag ook een slaaf van meesteres Fay in een bondagezak. Meesteres Fay is al jaren verbonden aan DP. Ik had haar echter nooit in het echt ontmoet. Ik was onder de indruk van haar exposure. Ter hoogte van de mond van haar slaaf werd de rits van de bondagezak opengemaakt. Ik moest op mijn knieeën met mijn kruis daarboven gaan zitten. De slaaf kreeg opdracht mijn ballen te likken. En ik om ze zover mogelijk in zijn mond te duwen. Het zorgde bij mij voor een heerlijke tinteling. Even later moest ik mijn pik in zijn mond duwen. De dames (Fay en Denise) bleven toekijken en vonden dat ik weinig van genot kreunde. Ik mocht echter niet klaarkomen. Het lukte me gelukkig op tijd om mijn pik terug te trekken. Zoals zo vaak bij een langere sessie wilde Meesteres Denise een rookpauze. Voor mij betekent dat: dienen als asbak. Dat bespaart Haar een vieze asbak. Ik zit dan onder Haar hoge laarzen en Zij tikt de as van de sigaret op mijn uitgestoken tong. Na Haar rookpauze kreeg ik rust: ik werd zelf in de bondagezak opgeborgen.

Op het einde van de middag kwam slavin Rose mij uit de bondagezak bevrijden. Dit werd een sensatie! Nu moet ik eerst iets over mezelf vertellen. Inmiddels ben ik een 65plusser. Het grootste deel van mijn leven heb ik keurig burgerlijk en vanilla geleefd. Pas na mijn 55plus ben ik heimelijk en daarna meer open uit de kast gekomen met mijn onderdanige gevoelens. Een wereld is voor mij opengegaan. Ik heb van seksualiteit leren genieten op een wijze die me vreemd was. Meesteres Denise heeft mijn grenzen verlegd. Ze heeft me gedwongen bi handelingen te verrichten en daarvan te genieten. Terwijl ik me eigenlijk schaamde. Nu is Rose als slavin aanwezig in het team van DP. Een mooie jonge vrouw. Ze zou mijn kleindochter kunnen zijn. Ik had voor de verandering deze middag niet alleen een sessie met Meesteres Denise geboekt maar een deel van de tijd in combinatie met Rose. In mijn fantasie zou het tot geile handelingen met dit mooie slavinnetje kunnen komen. Ik schaamde me voor de gedachte, deze passen helemaal niet in mijn nette burgerlijke bestaan van vroeger. Maar ja, de grenzen ontwikkelen zich verder. En ze ziet er geil uit. Rose kwam me dus bevrijden uit de bondagezak in de kelder. Ik verheugde me om wat mogelijk komen ging. Maar er gebeurde iets anders. Ze trok me ruw mee naar de rode kamer. Daar moest ik onmiddellijk op mijn knieën gaan zitten. Ze is weliswaar slavin, maar dat wilde voor haar niet zeggen dat ze zich door een oud vies mannetje als sletje zou laten gebruiken. Ook een slavin verdient respect. De rollen waren anders dan ik gefantaseerd had. Rose liet me weten dat ik een vieze oude opa ben. Met de schoenpunt van haar laars friemelde ze in mijn kruis. Ik zou me moeten schamen zei ze. Ze zette me tegen het kruis. Pols- en enkelboeien werden vastgezet. Ze haalde een paardrijzweepje en begon te teasen en te slaan. Ik moest mij zodanig aanbieden dat ze met het zweepje mijn pik goed kon raken.

Meesteres Denise kwam binnen en wilde haar graag leren hoe je dit verder aanpakt. Rose is immers nog slavin maar wilt zich verder ontwikkelen. Denise liet haar zien hoe je met zo’n zweep het meest effectief een slaaf kunt raken. Dat je met de paardrijzweep ook zijn tepels hard kunt raken. Ze deed voor hoe je de slaaf het beste in zijn kruis kunt schoppen. Om de beurt kreeg ik kicks en klappen te verduren. De dames zagen afwisselend de angst en de twinkeling in mijn ogen. De twinkeling omdat het ook inspirerend was hoe de dames onderling bezig waren. Ze hadden onderling veel lol. Denise gaf uitleg en daarna deed Rose haar best resultaat te bereiken. Ik realiseerde me zoals ik Meesteres Denise bezig zag hoe terecht het is dat Zij de award voor BDSM-ambassadeur heeft gekregen. Intussen moest ik ondanks dat ik goed vastgezet was kronkelen van de pijn. En Denise liet Rose ook nog zien en mij voelen hoe je met een goede uithaal met de schacht van je laars een stevige kick op de borst van je slaaf kunt laten aankomen. Rose bleek de hele middag veel gedronken te hebben om mij met een volle blaas definitief op mijn plaats te zetten. Dus werd mij gezegd weer te gaan liggen. Een enorme douche met haar champagne kletterde over mij heen. Over mijn gezicht, door mijn haren. In mijn open mond, zodat ik me verslikte. In het begin kon ik eventjes de bron bewonderen, maar vrijwel onmiddellijk kon ik niets meer zien omdat de nattigheid in mijn ogen liep. Ik voelde me vreselijk nat en vies. Ja, Rose heeft gelijk: ik ben een vies oud mannetje. Haha!! Het einde van een indrukwekkende middag. Ik heb genoten! Iedereen die wil meemaken hoe snel een jongedame zich kan ontwikkelen binnen de BDSM raad ik aan snel een afspraak te maken met slavin Rose.

Verhaal geplaatst met toestemming van Meesteres Denise waarvoor dank!

The post Wervelende middag appeared first on Onderdanigeman.NL.

Inmiddels enkele supersessies weer gehad, het leuke is als je elkaar door en door kent dat het spel veel intenser en dieper gaat waardoor er SM gevoelens opgeroepen worden die ik vroeger niet voor mogelijk had gehouden. Zowel in opdrachten, tonen, pijn als presteren waarbij schaamte, durven, pijn kunnen hebben etc opeens een hele andere betekenis krijgen.

De prachtige heldere blauwe ogen van Mrs Vernice zijn naast haar verrukkelijke lichaam een krachtig wapen van deze rustig en sensueel overkomende Domina. Iedere x voelt het als een warme jas als ik bij haar ben, vertrouwd en heerlijk, niet wetende of er verrassingen gaan komen en of ik het voor elkaar krijg als slaaf zo te presteren dat ik bij haar een geile trek om haar mond te zien krijg, of een twinkeling in haar ogen. Want Mrs Vernice gaat sereen en koel in haar spel te werk, dus is het juist een beloning voor mij als ze laat zien of voelen dat ze zelf ook van de sessie kan genieten en vooral als ze ook die unieke momenten pakt en dan door door gaat om te kijken of ik meer durf en kan hebben en er echt voor ga, zonder na te denken , geheel in mijn rol als sub, geen schaamte meer kennende, maar haar lustslaaf, speeltje, anaalslet, toyboy, pijnslaaf…

Daarbij kunnen op het oog simpel ogende onderdelen van het spel opeens een zeer intense ervaring worden zoals een masturbatieshow geven voor je Meesteres terwijl ze je bekijkt, aankijkt, tussen door aanraakt en aanmoedigt, of haar plezieren door haar lichaam te teasen, pleasen en te verwennen maar met de intensiteit die zij van je eist, met kleine corrigerende aanwijzingen te geven.

Haar speeltjes voelen op of in je lichaam, steeds weer verrassend en ook steeds weer op een andere manier gebruikend of een ander psychologisch effect er aan toevoegend. Of het nu sounding, naalden, opblaasbare anaalspeeltjes, voorbinddildo’s, elektrospeeltjes, zweep, tepelklemmen of wat dan ook is.

Ze weet dat mijn lichaam en geest van haar zijn op het moment dat ik bij haar binnen stap. Ze weet dat ik wil en ga presteren, ze weet dat ik voor haar wil en ga lijden, ze weet dat ik van haar ben die uren en momenten dat ik bij haar ben, ze weet dat ik me correct en dienstbaar opstel, ze weet dat ik hygienisch goed verzorgd en schoon gedoucht en anaal schoon gespoeld bij haar binnen kom. Ze weet dat ik open sta voor nieuwe ideeen hoe spannend , eng of grensverleggend ook, ZE WEET……

en ik? ik dien, ik geniet, ik wil niets anders meer, ik weet dat weinig Meesteressen mij nog kunnen boeien en dat die op 1 hand zijn te tellen, vertrouwen is er, intensiteit is er, respect is er, plezier is er, de chemie die je als slaaf wenst… zij is mijn drug…. en zij weet hoe ze mij die moet toedienen, beheerst, opbouwend zodat het effect maximaal is.

Liever 3 uur dan 2 uur, liever 4 uur dan 3 uur… en dan de andere geile gevoelens in de week inhoudend om vervolgens in een lange sessie helemaal te kunnen onderdompelen in haar wereld en fantasie….

Met dank aan Meesteres Vernice

The post Slaaf Frank en Meesteres Vernice appeared first on Onderdanigeman.NL.

Meesteres Sarah is een ervaren Marokkaanse Domina die heerst over het souterrain van privéhuis Park 118 met kerkerachtige temperaturen. Voorzien van andreaskruis, sling, bondage bed en jacuzzi en alle benodigde speel attributen die nodig zijn!

Dit is mijn eerste verhaal wat ik doorstuur naar deze website, ik moet er nog een beetje aan wennen maar dat komt vast snel goed.

Ik werk al een tijdje met veel plezier in Amsterdam en het is iedere keer weer een kleine verassing waar mijn volgende klant weer vandaan komt. Dat is het leuke aan slaafjes ontvangen in een stad als Amsterdam!

Mijn laatste klant kwam uit Engeland en was op zoek naar een goldenshower en fisting sessie. Toen hij zijn wensen vertelde moest ik grijnzen. En nee ik grijns normaal niet naar mijn slaafjes maar in dit geval wel omdat ik heerlijk veel had gedronken en voor zijn binnenkomst op het punt stond richting de toilet te gaan.

Hij rekende met zijn laatste euro’s af bij de gastvrouw en ik haalde hem op uit de voorstelkamer. “You go with me slut” zei ik direct. Hij knikte en volgde me naar mijn domein. Ik beval hem zichzelf uit te kleden en een douche te nemen op de gang. Ik keek ondertussen naar hem en zag dat hij een beetje zenuwachtig was. Dit plezierde mij en dacht dat ik hem eerst maar eens ging onder zeiken met mijn gouden vocht.

Hij wilde een praatje maken maar ik wilde graag mijn blaas legen dus gaf hem het bevel om in de jacuzzi te gaan liggen met zijn mond open. Ik hield mijn laarzen aan en ging boven hem staan met mijn benen een klein beetje wijd. Hij vroeg of die mijn kutje mocht zien. Toen die dacht dat ik ja zal zeggen liet ik mijn hak op zijn buik zakken. Hij begreep het antwoord en zei “Sorry Mistress please piss on me!”.

Ik trok mijn bodystocking aan de kant en stuurde mijn gouden vocht met een ferme straal richting zijn mond. Hij slikte gulzig en moest even kokhalzen maar ik liet mijn pis lekker door kletteren in zijn gezicht en over zijn lichaam. Plots stopte ik en zei ik dat die zich moest afspoelen in de jacuzzi. Ik maakte me zelf schoon bij de wastafel en klapte in mijn handen dat die op moest schieten.

Angstig keek die naar me toen die zag dat ik mijn handschoenen al aan had en een tube glijmiddel uit mijn tas pakte. Ik dirigeerde hem in de sling waar ik zijn benen ruw uit elkaar trok. Zijn pik werd stijf en ik zag aan zijn ogen dat die een wens had. “Bad luck for you boy” riep ik tegen hem en wreef zijn anus en mijn handschoenen in mijn glijmiddel. Vrij snel gleed er een vinger in en nog even later zat ik al met 3 vingers in zijn slaven anus! Hij kreunde en wilde aan zijn pik rukken. “Nooooo!” riep ik. “Only when my fist is in your ass!”. Hij knikte en ik liet mijn hele hand in zijn kont glijden.

Ik gaf hem het bevel om te beginnen en wees naar zijn buik. De Engelsman begreep het gelijk en terwijl ik hem aan het fisten was spoot die met een hoop gekreun een paar knullige druppels zaad over zijn buik!

The post Meesteres Sarah uit Amsterdam appeared first on Onderdanigeman.NL.

Een aantal maanden geleden is het alweer dat Meesteres Lisa en Lady Pia voor het eerst hun gecombineerde BDSM bezoek brachten aan het Verenigd Koninkrijk. Enerzijds waren ze aan het bekijken of London een uitbreiding van hun jachtdomein kon worden en anderzijds was het voor beide een ideaal moment om wat latex kleding op maat te laten maken. Bovendien hadden ze het bezoek gecombineerd met het huren van een BDSM studio om te kijken of de Britten nu echt zo preuts en stiff upperlip waren.

Zodra ik de melding op diverse internetsites had gezien, stuurde ik Meesteres Lisa een email met het verzoek of ik een sessie mocht ervaren en of ik de beide dames ook nog ergens mee kon helpen. Nou dat was snel geregeld. Ik werd als transportation slave aangesteld voor het weekend en had dus als taak de dames rond te rijden in London.

Die kans liet ik niet liggen en al snel was een sessie geboekt in een Studio in NW London en een hotel vlak bij de verblijfslocatie van de dames. Ik kreeg bovendien de opdracht om mezelf ter gelegenheid eens in het nieuw rubber te steken en om gelijktijdig een pakketje voor Meesteres Lisa op te halen bij een Fetish coutureshop in hartje London. Zo gezegd, zo gedaan en al vroeg ging ik op de betreffende aankomstdag op weg naar London. De dames zouden om 19:15 landen en dus had ik tijd genoeg om mezelf van een nieuwe zwarte latex catsuit, masker en sokken te voorzien. Het zag er niet alleen heerlijk uit, het voelde ook erg geil aan.

Rond een uur of kwart voor zeven ’s avonds begon ik me toch wel wat ongemakkelijk te voelen. Ik was nog steeds niet op de airport vanwege allerlei wegwerkzaamheden in hartje London en had volgens de routeplanner nog 14 minuten te gaan. Het hielp dan ook niet echt om in een auto met het stuur links door London te manoeuvreren terwijl het intussen al donker was. Maar te laat komen, dat zou me niet gebeuren. Exact om 18:59 stopte ik op de instap locatie en kreeg een SMSje:

“Sletteke waar ben je? Je Meesteres is hier”.

Omdat de instap locatie niet echt duidelijk gelegen was ten opzichte van de uitgang, dacht ik dat het misschien beter zou zijn om ze even op te halen en de auto onbeheerd achter te laten. Het zou immers maximaal 1 minuut duren. Wat kon mij nou gebeuren?

Ik liep naar binnen en zag de beide dames al snel. Ik nam de bagagetrollies van ze over en begeleide ze naar mijn auto. Daar aangekomen trof ik 2 met machinegeweren bewapende Bobbies aan, die bezig waren om mijn kofferbak te onderzoeken, omdat ik in mijn haast was vergeten de auto af te sluiten. Ze hadden ondertussen mijn tas met latex kledij gevonden en keken me met een scheef oog aan, waarbij ik er fijntjes op gewezen werd dat het achterlaten van een niet afgesloten auto op de instapplaats op het vliegveld niet het meest briljante idee was en dat mijn wagen bijna was aangemerkt als mogelijk gevaarlijk i.v.m. terrorisme. Ik verontschuldigde me keer op keer en hoopte dat Meesteres Lisa zich niet in het gesprek zou voegen, want ze scheen het allemaal wel grappig te vinden. Ik zag al een doemscenario voor me waarin zij de beide bobbies zou aanmoedigen om mij in de boeien te slaan, alleen maar om haar die moeite te besparen. Gelukkig kwam ik eraf met een waarschuwing en een paar afkeurende blikken ten gevolge van de latex kleding die ze hadden aangetroffen.

Ik dacht er nog aan om te zeggen dat het een wetsuit was voor het zwemgedeelte van een triathlon, maar wist meteen dat mijn postuur me daar onmiddellijk bij zou verraden. Wijselijk hield ik me dus maar stil en zag de geamuseerde blikken van de beide dames over dit incident.

Na de koffers ingeladen te hebben bracht ik de dames naar hun luxueuze appartement in de Canary Wharf area, waarbij Meesteres Lisa me continu aanmaande tot hogere snelheid en ondertussen met haar schoonheid mijn ogen van de weg af lokte. Zoals u misschien weet is zij een beetje een snelheidsmonster en het kan haar niet snel genoeg gaan in de auto. Echter de afleiding door beide dames en de te hoge snelheid ten spijt, gelukte het me om ongeschonden het appartement te bereiken. Ik bracht de koffers naar binnen en kreeg de opdracht om thee te zetten. Want, wat anders drinkt een dame in de hoofdstand van Engeland?

Er kwam later op de avond nog bezoek van een latex couturier die de wensen van beide dames met betrekking tot een paar nieuwe latex outfits kwam opnemen en een nieuwe, reeds eerder bestelde, outfit van Meesteres Lisa kwam afleveren. Het was de prachtige pink/white combinatie waarin de liefelijkheid van haar karakter misleidend hoog wordt uitgespeeld. Ze lijkt zo zachtaardig en zo lief, maar wees gewaarschuwd: ze kan vervaarlijk hard uit de hoek komen. Toch had ik het voorrecht om haar voor het eerst in deze outfit te mogen aanschouwen.

Nadat de couturier met een flink gevulde order portefeuille het pand weer had verlaten was het tijd om me afscheid te nemen en ik kreeg de opdracht om me de volgende dag om 09:00 stipt te melden voor een tour door de stad.

De volgende dag melde ik me stipt om 09:00 en een half uurtje later waren we onderweg naar een aantal te bezoeken locaties. Als snel werd duidelijk dat je op zaterdag in London het beste je kan verplaatsen met de tubes als je ergens snel wilt gaan. Zelfs de taxi’s, die over de busbanen mogen, staan meer stil dan dat ze rijden. Dus mocht ik de dames London laten zien op de klassieke manier, namelijk via de tubes. Dat dit later een compleet nieuwe ervaring voor mij zou worden, had ik toen nog niet door.

Na een dag door London gereisd te zijn en Meesteres Lisa naar de door haar gehuurde BDSM studio in Noord West London gebracht te hebben, waar zij een sessie zou hebben met een slaaf gingen Lady Pia en ik onze speelkleding ophalen en even wat eten nabij Piccadilly Circus. Een uurtje of twee later gingen we weer naar de studio zodat ik me aan beide dames mocht onderwerpen. Dat was toch weer eens wat anders. Twee Meesteressen die me gelijktijdig alle hoeken van de studio lieten zien. Man, dat was behoorlijk inspannend en geheel in het latex gestoken was het klamme zweet me al aan het begin van de sessie uitgebroken, niet alleen vanwege de anticipatie op een geile sessie met twee heerlijke in latex gestoken meesteressen, maar ook vanwege de fysieke inspanning die beide dames me lieten ondergaan. Aan het einde van de sessie was ik dan ook doorweekt, maar de latex laat nou eenmaal niets door. Ik was dan ook blij dat ik het bijna uit mocht trekken omdat de sessie bijna voorbij was.

Echter, dat was buiten de snode plannen van Meesteres Lisa gerekend. Ze zei me het masker af te doen, maar daar bleef het bij. Ik dacht dat ze even afgeleid was, want ze stond even met haar vriendin en sister in crime Lady Pia te plaudern, maar vervolgens vroeg ze me waarop ik wachtte met het aankleden. Ik vertelde dat ik op de opdracht stond te wachten om me van de catsuit en de latex sokken te ontdoen, maar toen verscheen een sadistische glimlach om haar mond en ze zei:

“Ach sletteke, jij bent zo’n latex fetishist, dan is helemaal niet nodig. Trek uw gewone kleren er maar overheen aan”.

Ik dacht dat ik haar verkeerd had verstaan en keek haar verbaasd aan, maar met het hanteren van de binnen handbereik liggende rijzweepjes, werd ik door de dames snel tot actie aangespoord. Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed en al snel daarna namen we afscheid van de collega Domina, van wie de Dungeon was en waren we onderweg naar het appartement. Omdat ik enerzijds zo geil als een rups was, die zijn jaarlijkse birthdayfuck op zijn verjaardag tegemoet ziet en anderzijds dat ik toch ook wel enigszins bezorgd was om zo rond te lopen maakte ik een navigatiefoutje op onze weg terug naar het metrostation. Want ondanks dat ik mijn gewone kleding erover droeg, staken de hals en de mouwen van mijn catsuit zichtbaar er onderuit. Iedereen die goed keek kon zijn dat ik latex onder mijn kleding droeg. Die omweg verlengde de reis met een extra 5 minuten en als snel werd mijn hoofd roder en roder omdat mijn handen en hoofd de enige plekken op mijn lichaam waren waar ik mijn overtollige warmte kwijt kon. Gelukkig hoefde ik mijn latex hood niet te dragen.

In de metro zocht ik snel de snelste route naar Canary Wharf area om zo spoedig mogelijk daar te arriveren. Toch was het nog een trip van 45 minuten in de tubes, waarbij ik steeds meer begon te zweten en het zweet echt letterlijk in een straaltje uit de mouwen van mijn catsuit liepen en door de zip-through rits in mijn kruis. Mijn bovenkleren begon op merkwaardige plaatsen grote vochtige plekken te vertonen, maar op de plaatsen waar je zweet zou verwachten waren ze kurkdroog. Bovendien, als klap op de vuurpeil, begonnen de stroompjes uit mijn mouwen te leiden tot kleine plasjes zweet op de vloer in de metro treinstellen. Intussen maakte het me al niet meer uit wat andere mensen van me vonden, ik begon al aardig last van hittestuwing te krijgen want die dag was het 26 graden buiten en zoals de meeste mensen wel weten is de metro overdag koeler dan buiten, maar ’s avonds bloedje heet. En terwijl ik me daar probeerde in alle stilte en anonimiteit mijn resterende waardigheid te behouden stonden er vlakbij me twee prachtig mooie dames te lachen om wat mij overkwam. Het genot straalde Meesteres Lisa uit de ogen en ook Lady Pia vond het een prachtige grap. Tot er een grote ronde zweetvlek in mijn kruis aan de voorzijde zichtbaar werd.

Toen namen ze me in bescherming tegen de afkeurende blikken van mijn medepassagiers die dachten dat ik in mijn broek had gezeken en kwamen ze dicht tegen me aanstaan om me van de verbaasde blikken af te schermen. Ik voelde me steeds lichter worden in mijn hoofd en gelukkig was daar de halte waar we eruit moesten. Op straat joeg Meesteres Lisa me voor zich uit met de rijzweep in de richting van het appartement. Daar aangekomen mocht ik me gaan ontkleden en douchen. Toen ik mijn latex sokken uitdeed kwam er ongeveer 3 kwart liter zweet uit elke latex sok. Ik had in lange tijd niet zo’n sportieve inspanning gedaan. Nadien hebben we er smakelijk om kunnen lachen en het is nog steeds een verhaal waar we met humor op terugkijken. Maar op dat moment…. Man!

Gelukkig liet Meesteres Lisa zich ook van haar zachtaardige kant zien en nam ze me in bescherming toen dat gewenst was. In ieder geval was mijn weekendje London geslaagd.

The post Meesteres Lisa en Lady Pia in London appeared first on Onderdanigeman.NL.

3 Meesteressen: Mrs. Charisma, Mrs. Vera Delightfull and Mrs. Agony waren aanwezig om stoute slaafjes op hun plek te zetten. Helaas moest de 4e meesteres op het laatste moment afzeggen, maar deze drie top-Meesteressen hebben dat meer dan gecompenseerd.

Ikzelf was erg ongehoorzaam geweest en werd door mijn Mrs. Vera Delightfull als sletje opgemaakt met lingerie, make-up en pruik uitbesteed aan Mrs. Charisma om mijn ongehoorzaamheid te straffen en dat heb ik geweten! Allereerst werd ik op een heel gemeen zitmatje met scherpe punten gezet om te luisteren naar Mrs.Charisma’s opvoedingspraatje. Toen ze mij zat was en met andere slaven ging spelen, werd ik in een zeer strakke hog-tie aan mijn lot overgelaten. “Time flies when you’re having fun”, maar deze bondage sessie duurde naar mijn gevoel erg lang.

Als bonus kreeg ik vastgebonden en al ook nog een golden shower van Mrs. Charisma. eenmaal losgemaakt moest ik met lingerie en pruik alles afspoelen onder de douche waarna ik me weer mocht melden. Hierna werd ik weer gestraft door Mrs. Charisma omdat ik mijn buttplug niet bij me had, het kussentje kwam weer tevoorschijn en toen mijn slettenkontje daar enigszins aan gewend was kreeg ik de meest gemene tepelklem die ik ooit had gehad.

Alle pijn verdween uit m’n kontje en concentreerde zich op mijn arme tepeltjes….Toen de klemmen eindelijk afmochten werden ze ruw verwijderd en mijn gillen vulden de hele ruimte waarna ik even mocht bijkomen. Intussen werd er door de hele ruimte heen druk gespeeld en de klappen, kreten en bevelen van de Meesteressen vulden de zaal. De aanwezige slaven werden door de Meesteressen vakundig onder handen genomen en ik als schoonmaakslet mocht alle kaarsvet, golden shower remains en dergelijke opruimen. Tevens diende ik als kruipend toilet want ik ben geloof ik 4x getrakteerd op een gouden verfrissing van Mrs. Charisma en Mrs. Vera, zelfs 1x door beiden tegelijk. Elke slaaf kreeg een andere behandeling en ook hier geldt “one man’s fun is another man’s hell”. Kaarsvet en zwepen zijn voor mijzelf geen probleem, maar ik heb ook een slaaf in latex gezien wiens pik en ballen volledig werden afgeklemt door weet-ik-hoeveel klemmen die Mrs. Charisma en Mrs. Vera om beurten bewogen en leidde tot kreten die nagalmden in mijn oren. Ook werd een slaaf volledig aan latex gehuld aan een electro-kastje gelegd om rustig klaar te laten komen van de stroomstoten. Toen deze slaaf klaarkwam kreeg hij op z’n donder omdat hij bij een te laag voltage was klaargekomen.

Aangezien deze dag van 14.00 tot 2.00 liep, was er ook eten verzorgd om weer op krachten te kunnen komen. Ik mocht een kwartiertje eten van Mrs. Charisma en moest daarna haar eten verzorgen. Daarna mocht ik mijn Mrs. Vera luidkeels smeken om mij terug te nemen, al kon Mrs. Charisma mij claimen wanneer zij wilde. De vloer bleef maar viesgemaakt worden en na elke nieuwe slavenbehandeling werd ik als schoonmaakslet ingezet totdat ik mijn Mrs. Vera mocht assisteren. Eén slaaf wilde een pik pijpen en dat was mijn pik. Onder leiding van Mrs. Vera zoog hij me af en uiteindelijk mocht ik mijn zaad over zijn hoofd spuiten, uiteraard om het daarna zelf weer op te likken als opdracht van mijn Meesteres. Intussen was de dag al flink gevorderd, al was alle gevoel van tijd verdwenen, en waren er al slaven vertrokken, maar er bleven er ook nog nieuwe bijkomen. Eén nieuwe slaaf kreeg van Mrs. Vera en Mrs. Agony een heerlijk anaalspel dat ik jaloers (niets menselijks is een sletje vreemd) bekeek. Een andere slaaf kreeg een enorm pak slaag van Mrs. Charisma, hij had hier zelf om gevraagd en ik denk dat de klappen zelfs buiten te horen waren. Mrs. Charisma ging net zolang door totdat er om genade werd gesmeekt, al hield de slaaf het erg lang vol; die zal de volgende dag niet lekker gezeten hebben….. De dag werd afgesloten met een slavenversie van “zakdoekje leggen niemand zeggen” en de winnaars mochten de verliezers straffen door knijpers van de tepels af te slaan met de zweep.

Na afloop werd er nog even rustig bijgekomen en gepraat aan de bar en was Mrs. Agony nog een slaaf aan het behandelen die er geen genoeg van kon krijgen (misschien hangt ie er nu nog….). Ik hoop dat de aanwezige Meesteressen en slaven een lekkere speeldag hebben gehad en allen bevredigd huiswaarts zijn gekeerd en vol verwachting klopt ons slavenhartje voor de volgende slavendag.

Door: Guy

The post Slaven dag – Meesteres Vera Delightfull appeared first on Onderdanigeman.NL.

Naar aanleiding van het eerdere interview met Meesteres Michela ontvingen van slaaf Peter een recensie over deze beeldschone Meesteres.

Ik ben al heel wat jaren een fervent aanbidder van Roemeense schoonheden. Dat land lijkt wel een heel hoog percentage aan bloedmooie, spannende, charmante, dominante en tegelijkertijd zeer vrouwelijke dames voort te brengen. Op internet kom ik ze in elk geval op allerlei adult camsites in grote getale tegen, maar tot voor kort was het nog nooit tot een live ontmoeting gekomen.

Tot voor kort. Want (inmiddels 2 weken geleden, maar het voelt nog als gisteren) heb ik kennis mogen maken met de wonderschone Meesteres Lady Michela. Halverwege de 20, lang, benen, billen en borsten in de proporties waarvan je normaal gesproken alleen droomt en een dominantie die in elk geval mijn adem, al ruim voordat we aan een face-sitting-experience toe kwamen, geheel benam.

Het was mijn tweede bezoek aan de prachtige SM kamers aan de Soesterweg in Amersfoort. Een dag waarop Pia – daarover later – en zij trios aanboden. Ik had anderhalf uur solo met Mrs Michela geboekt. Ik kende haar alleen nog maar van Twitter, haar eigen site en een korte mailwisseling om de afspraak te maken. Prachtige foto’s (waarop ze bijna altijd haar ogen onzichtbaar maakt), spannende outfits, snelle reactie (in het Engels) per mail. Ik was er klaar voor!

En zij ook! Wat een prachtige vrouw! Op zwarte laklaarzen met forse hakken, een spannende strakke zwarte outfit, donkerblond lang haar en ogen … Ik was geen seconde zenuwachtig of kreeg de tijd niet om dat te zijn. Het was alsof ik al een paar keer bij haar op bezoek was geweest. Zo natuurlijk en relaxt voelde het. Totdat ik een paar minuten later op het grote bed lag. Mijn polsen in boeien aan een lange ketting die weinig bewegingsruimte bood. Haar nagels, vastgeklonken aan mijn tepels. Haar stem, opwindend fluisterend in mijn oor. Ik had gevraagd om tepeltorture en dat zou ik krijgen!, hijgde ze in mijn oor. Ze ging me helemaal haar slaaf maken. Totaal!

En of het nou haar opwindende stem was, het charmante accent, de woorden die ze in mijn hoofd prentte, haar prachtige lichaam, haar lange haar tegen mijn gezicht, haar nagels die mijn tepels pijnlijk maar o zo zalig melkten … ik was in een recordtijd geiler dan ooit!

En dat voelde ze. Al was dat niet zo moeilijk. Ik lag buiten mijn zinnen te kreunen en piepen terwijl zij me verder op bleef geilen. De nagels op mijn tepels waren inmiddels vervangen door stevige tepelklemmen. Mijn ballen hingen vol met wasknijpers. Ze had me geil haar spuug laten proeven. Alles in een onnavolgbaar hoog tempo. Bijna geen tijd om adem te halen, maar zo verschrikkelijk geweldig geil. Vooral ook omdat ze met grote regelmaat heel intiem hijgend in mijn oor bleef praten. Ik was haar slaaf. Ik wilde voor haar lijden. Ik was van haar. En ik kom alleen maar ja knikken.

En dan word je getest. Hoeveel pijn in je tepels kun je als man weerstaan als je kokend geil bent. Als de Meesteres van je dromen bovenop je zit en je diep in haar ogen laat kijken. Tegen je zegt dat ze je niet wil horen. Terwijl ze steeds harder je tepels martelt. Hoeveel kracht kun je dan uit haar prachtige grote bruine ogen halen? Zo waanzinnig veel kracht!

Zelfs meer dan je dacht. Ze kan je zelfs je adem in laten houden. Zo lang zij wil. Alleen maar met de kracht van haar ogen. Ze zuigt je kracht op. Ze zuigt je leeg met haar ogen. Je lijdt voor haar omdat zij het wil. Omdat het haar opwindt. Omdat zij je beveelt om je kracht aan haar te geven.

Het voelde bijna als een soort hypnose. Zo intens! Haar fluisterende woorden. Elke keer weer opnieuw. De slaaf die ze diep in mijn hersens opriep. De echte slaaf. De slaaf met passie die alles wil doen voor zijn Meesteres. De wilde fantasieën die ze in mijn brein aan het planten was. Wakker worden ’s nachts. Naast mijn vrouw. Maar alleen maar denkend aan Lady Michela. Mijn Meesteres. Hard. Opgewonden. Met mezelf spelend. Voor haar! Adembenemend! Wat een vrouw! Wat een Meesteres!

In de anderhalf uur die we hadden heeft ze mijn lichaam en slavengeest nog veel verder verkend. De prachtige spiegelkamer in Amersfoort leent zich daar uitstekend voor. Ik heb kreunend aan haar voeten gelegen. Haar hakken gekust en gelikt alsof mijn leven er van afhing. Haar zweep op mijn billen gevoeld. De eer gehad haar tepels te likken. En ten slotte, in een explosief hoogtepunt haar prachtige billen op mijn gezicht gehad.

Mijn tepels .. waren net zoals ik .. nog dagen lang met maar 1 ding bezig: Meesteres Michela.

En Mrs Pia? Die kwam ik onverwacht (en een beetje gehoopt) tegen terwijl ik nog helemaal vol van Michela het pand verliet. In vol ornaat, maar even zonder slaaf. Mijn beleefde, bewonderende begroeting, leverde me zo maar een intieme knuffel en 3 lieve zoenen in een wolk van parfum op. Mijn dag, mijn week, mijn maand konden niet meer stuk!

Laat ik echter afsluiten met het afscheid van Meesteres Michela. Want over haar gaat per slot van rekening dit verhaal. Even een hoge hak precies in mijn kruis terwijl ik tegen over haar stond. Ik al weer netjes aangekleed. Zij nog in vol Meesteressen-ornaat. Die glimlach op haar lippen. Mijn ogen aan haar ogen gekleefd. Haar mooie stem. Me nog even subtiel herinnerend aan waar ik ’s nachts aan zou gaan denken. Aan haar!

The post Slaven recensie – Meesteres Michela appeared first on Onderdanigeman.NL.

‘De schandblok’ – Een filmisch verslag

De deur zwaait open. ik kom binnen. Wat verder staat Ze: Generaal Meesteres Baas Tess.

Militaire officierskledij: kepie, blauwgrijze stoffen vest, korset erover, gele panties en zwarte hoge hakken. Haar benen lijken lang, doordat Haar bovenlichaam door een stevig pantser wordt gecentreerd. Haar oorlogskledij, Haar vechtkledij om te veroveren, zoals Ze me later zal influisteren. Ze houdt wat documenten vast.

“Met koffer… Mooi!”

Ze wijst naar beneden.

“Wij gaan in de kelder van gedachten wisselen… Snel!”

Haar strenge blik, Haar strenge stem. Ik kan enkel maar zachtjes “Ja, Generaal Tess” zeggen. Met de krop in de keel en angst voor wat komen zal, daal ik af naar de diepte.

De kleur van de muren ben ik vergeten, maar het meubilair niet. Dit valt me op, wanneer Zij even terug de trap op gaat met Haar geschenk van 150 goud dukaten en Haar paperassen. Ze moet nog wat regelen. Ik leg mijn koffertje op een zwarte lederen bank… of is het een bed? Netjes stal ik alles uit: kaasplank, messen, handdoeken, wereldbol, kaasbol uit de verpakking zodat de ‘heerlijke’ geur ons tegemoet komt. ik bekijk de ruimte van links naar rechts: het bed met mijn uigestald marktkraampje, de doorgang met de trap naar boven, een witte inham waar de douche is, daarnaast nog een ruimte met medische dingen, een schoolbankje, nog een ligtafel maar iets hoger, palen die het plafond stutten met daaraan haken vastgemaakt.

Een wit bakje waarvan ik vermoed dat het elektroshocks geeft, een met rood leder beklede bank met een gat in het midden met aan de voorkant drie gaten door een houten blok. Eén grote voor de hals en twee kleine voor de handen… denk ik. Heel wat zwepen, kettingen, en andere dingen die ik niet begrijp, maar wel al gezien heb bij de toekomstige Absolute Oppermachtige, diegene die mij gevonden heeft en daardoor volg ik Haar als een jonge kwispelende hond, omdat ik niet anders wil: De Baas van de Wereld, Jill.

Generaal Tess weet dat, verstaat dat en voelt het aan.

Terwijl ik dit typ is de zon doorgebroken. Ze schijnt warm op mijn huid door het venster. Buiten komt de herfst… Samhain is nabij… De periode van het jaar waarin de voorouders en geesten van de andere wereld naar ons komen – zo vertelt men. Gewoon op bezoek en wat plagen, teasen, grapjes uithalen… Een keltische traditie. Bouddica, een roodharige koningin heeft ooit de Romeinse mannenmaatschappij een flinke klap gegeven. Ze heeft met haar loyale soldaten gestreden tot het einde en Brittanica bijna heroverd…

“Wij zijn Femdom.”

Uiteindelijk hebben de Romeinen Haar gevangengenomen en…

“Wij zijn Femdom.”

Generaal Tess Haar woorden klinken nog na. Loyaal aan KaasVrouw Jill. Verenigd om de mannenwereld stukje per stukje af te breken.

De wolven in mijn huisje zijn rustiger geworden, alsof ze mij geaccepteerd hebben en niet andersom. Jill’s wolven. De leidster is een prachtige witte met gespierde grote poten en een stevig lijf… ik heb ze gisterennacht zien lopen over de polderdijk… De maan is nog niet vol, maar helder… mijn ogen staan scherp, ik… zou willen… ze heeft me al eens gebeten, ze mag… nog eens… ik laat het toe… in mijn nek, open houding naar haar… Soms doet ze me denken aan Jill zelf, maar dan zou het een roodharige wolf moeten zijn met diepblauwe ogen. Die bestaan niet. mijn fantasie slaat op hol. ik zal maar verder verslag uitbrengen.

De spullen liggen klaar. ik neem één van de onderdanige houdingen aan zoals KaasVrouw Jill mij dat geleerd heeft: op de knieën, hoofd wat voorover gebogen en ogen onderdanig naar de vloer gericht… Een beetje hetzelfde als mijn model staan in de academie. De handpalmen open gericht naar voor om te laten zien dat ik nooit iets achter de hand heb en me kwetsbaar voor Haar macht wil opstellen. Niet meer de wil tot macht, maar de wil tot overgave om Haar dominantie te ontvangen. Het duurt lang.

Ergens vanboven komt een roepend geluid van een man die pijn lijdt, genot heeft, pijn heeft… roept dat hij nog wil… maar wat is het nu? Pijn of genot. Die kant versta ik niet zo goed… Bij mij is het anders… ik kan me niet zo goed inleven in masochisme (en wat een sadist voelt van genot begrijp ik al helemaal niet… ik moet dat eens vragen aan Jill…).Maar dan… bedenk ik me: er zijn verschillende vormen van pijn. Er zijn pijnen die ik wel kan verdragen, en gekoppeld aan mijn Fetish me opwinding geven. Dit heb ik al beschreven in mijn verslagen aan KaasVrouw Jill.

Geef toch toe kaatje de jonghe, jong jong sissymannetje, toyboy’tje… je… ik heb een fetish voor kaas, KaasVrouw Jill’s, Tess’ en Morticia’s benen en zeker als Ze wereld dominerende plannen hebben. Met een vleugje sadisme van hun kant windt het me meer en meer op… Heb je hun grijnzende stralende duivelse blik al gezien?

Ze daalt de trap af. ik durf niet op te kijken. Toch… Ze heeft een zonnebril op. Nergens voor nodig, maar het heeft een extra dominerend effect op mij. Haar ogen zijn verborgen, waardoor Haar aandacht naar Haar mond en kin gaat. Ze komt takkend recht voor me staan.

“Heb je alles klaargelegd, hm?”

“Ja, Generaal Tess”, zeg ik zacht. ik noem alles op.

Ze knikt goedkeurend, vindt het ‘keurig’. ik glimlach, want het is een mooie Nederlandse uitdrukking dat me wat doet denken aan de grote-meneer-cactus-show. Een gedeelde televisiecultuur uit de jaren tachtig.

Ze heeft ongeveer dezelfde leeftijd. Iets jonger als ik, maar oh zo dominant.

Ze steekt de USB stick in de muziekinstallatie. Een beat, Ze kijkt wat op.

“Zo… zodat ik niet in slaap val, hm? Wat tempo?” ik glimlach.

Ze komt voor me takken met Haar hoge hakken. Ze draait zich om, toont Haar gele kaasbenen. Het zijn gele panties zoals de panties van KaasVrouw Jill. Ze vraagt wat ik ervan vind. Prachtig natuurlijk. ik moet Haar de wereldbol presenteren. Ze houdt hem stevig vast.

“Welke gebieden zijn al veroverd door Jill?”

ik leg Haar uit dat er nog geen enkel land veroverd is. ik begrijp dat een generaal bruut militair stormtroep geweld wil zien, maar KaasVrouw Jill is een sluwe strateeg, zonder bloedvergieten. In ieder land bevindt zich een vestiging van K.A.A.S.S.S. nv. Uit elk land zullen spoedig dominante enthousiaste ondernemende vrouwen de macht grijpen, terwijl de rest verslaafd geraakt aan Haar kaas. De denkbeeldige gele puntjes in ieder land zullen zich uitbreiden tot vlekjes en samensmelten tot één groot geel wereldrijk onder de tirannieke sadistische super dominante heerschappij van Jill. De Enige… Het is onverdraaglijk voor me om heel de planeet in te denken onder Haar absurd, bizar bewind…

Terwijl ik dit schrijf staat mijn penis staat knoerhard en wil het katoen scheuren van mijn onderbroek, omdat het er niet uit kan wippen… Knoerthard omdat ik aan Jill’s gezicht denk. Haar gezicht die als een zon opkomt boven de aardbol. Die kwaadaardige grijns, ontblote tanden, zwarte lippen… Haar ogen die naar voor kantelen, zodat Haar wenkbrauwen nog boosaardiger lijken… die stilte… Diezelfde blik toen Ze Haar hoge hak op de rug van mijn hand zette… stop!

“En Morticia… Ik heb gehoord dat Zij de uiteindelijke macht wil grijpen, indien Jill niet snel handelt. Niet echt loyaal…”, zegt de Generaal luid.

“ik weet niet wat Haar plannen zijn… ik…”

“Zwijg! Ik weet genoeg. Ik ga jou wijzen op de macht van Vrouwen! Wij zijn Femdom. En jij zal dat bevestigen, is het niet… want je wordt geil… van Mijn benen… Mijn gele benen, gemaakt van… KHAAaaaaassssSSss.

Nog steeds geknield en nat van opwinding tot over mijn oren kijk ik naar Haar gele benen.

“Mijn panties zijn behandeld met de geheime spermaformule van Jill. Iedereen die eraan komt geraakt verslaafd.”

Ze heeft dezelfde benen als KaasVrouw Jill, minder krachtig, maar toch ook machtig. Niet te onderschatten.

“jij bent lui, niet loyaal en je vindt… dat kaas sssstinkt!…”, snauwt Ze me toe. Ik slik.

“je bent een schande voor het bedrijf. Zet je recht, schouders naar achter, niet voorover gebogen. Fier moet je zijn! Dat heb Ik jou geleerd!”

Ze zet zich neer op een lange lederen bank. Haar grote benen tegenelkaar geperst. Streng, dominant. Stevig. ik moet voor Haar knielen. Ze steekt een litanie af over mijn gebrek aan zelfrespect, respect voor de Vrouwen die ik mag dienen. Ze draait Haar benen, kruist ze, her kruist ze. Stilte…

Ze zet zich volledig op de bank, draait zich in profiel naar mij, leunt met Haar armen naar achter, zodat Ze Haar gebogen benen kan optillen. Ze doet Haar benen open en klapt ze dicht: dofff… Een prachtig zicht… een heerlijk geluid. Wat als de reuze grote gele benen, gepolijste gladde monumenten, één op de zuidelijke kant en één op de noordelijke kant, met de evenaar door het Juweel open gaan om dan dicht te klappen. Een oorverdovende donder zou hoorbaar zijn tot aan de noordpool en de zuidpool.

“Ik ben de Baas en jij zal nu gestraft worden!”

Ze zet zich terug op de rand van de bank. ik moet over Haar knieën liggen en Ze mept met Haar lederen handschoenen op mijn billen. Dat gaat wel, maar Ze houdt het niet bij twintig slagen,… Ze begint pas… De laatste… steeds op datzelfde plekje… Dat is wat bijten, maar het lukt… Het is oppervlakte-pijn op de huid. Gaat wel over.

Ik moet meekomen naar de medische ruimte. Ze duwt me op de rand van het bed.

“Mijn Russische methodes zullen jou inzien dat je steeds volgzaam moet zijn…”

Ze houdt mijn gezicht vast en ik kijk recht in het licht. Ze knijpt mijn kaken bij elkaar. ik moet naar rechts kijken… ik bemerk de rode ster op Haar kepie… ik dacht net dat Ze van de rechtse kant was… Een totenkopf of twee bliksemschichten had ik verwacht… Nep-runen uitgevonden door een bende gefrustreerde gekken die zich beter waanden als een ander… Maar oooh zo… spannend om af en toe met het nationaal socialisme te flirten… Het is gelukkig fantasie. Donker en macht is erotiserend en de Slag om Arnhem is al lang gestreden. Wereldleidster Jill Haar symbolen en emblemen zullen al het voorgaande doen verbleken in een gele waas. De groet aan Haar is steeds met de linkerarm gestrekt en met de handpalm naar boven om Haar kaas te ontvangen. “Spreek en ik zal gezond worden.”

ik moet naar rechts kijken… een witte kast met vensters. ik zie tangen, tuigen, naalden, spuiten… Ze blijft mijn kaken vasthouden, terwijl Haar andere arm trillend en ingespannen de kastdeur opendraait. Ze haalt er een grote tang uit. Ze brengt het traag naar mijn mond… Ik verstijf en kijk Haar vragend en opgeschrikt aan… Ze gaat toch niet…

“Ik kan zo je tanden uittrekken als Ik wil. In de fabriek heb je die toch niet nodig… Daar lachen ze niet, daar werken ze keihard voor KaasVrouw Jill Haar ultieme droom: heel de wereld veroveren.”
ik word geil van Haar blik. Die stille blik, onderzoekend, Haar irissen die wat van links naar rechts bewegen. Ze concentreert zich. Ze doet het zo goed. Ze leest mijn gezicht.

“jouw lijf is geen kaassoldaat waardig…”

Oh nee daar begint Ze weer, denk ik… ik heb nochtans mijn best gedaan. Mag ik ook iets zeggen misschien?… Maar dat doe ik niet… Dat durf ik niet.

Zeggen, zeggen, in mezelf zeggen, niets te zeggen.

Onderdanig luisteren en slikken.

Naar het ‘slaag-bankje’. ik ken de juiste naam niet. ik ben geen kenner, maar wel een liefhebber. ik moet me op mijn buik leggen op het rode leder van het bankje en mijn penis door een holte steken. mijn hoofd en mijn handen gaan door een houten blok. Er wordt een ander blok opgezet en het wordt op slot gedraaid. Generaal Tess doet boeien rond mijn polsen en klikt ze vast op het hout. ik kan geen kant op. Ze komt voor me takken, hurkt neer en wrijft over Haar gele kaasbenen, plaagt en sist alsof het woord ‘khhhaaaaasssss’ het geilste en edelste woord ter wereld is. Ze zegt dat Ze me gaat straffen met de paddle. De eerste meppen op mijn billen. ik tel spontaan mee tot tien. Ze komt weer voor me staan.

Een adempauze. De pauze tussen het straffen wordt omgezet naar kaasplagen. Ze is stil. Haar benen hurken voor me… Lange bovenbenen, stevig vol geworden doordat Ze hurkt. ik kan enkel Haar benen en hoge hakken zien. Weer dat plagen… dat overdreven ‘ge-AAAAaaassss’… Tot twintig slagen, plagen, tot dertig slagen, plagen… De slagen worden harder. Of is het doordat Ze op hetzelfde plekje blijft slaan? Neerkomen, plagen, slagen… tot vijftig. Die laatste tien waren harder dan anders, maar ik kan ze nog wel verdragen, of mag ik dat niet zeggen? Zou Jill er nog tien knallers bovenop doen? Zodanig dat de achtste een blauwe plek geeft. ik kan nog steeds zeggen dat ik gevallen ben in mijn atelier. Een paddle van leder is anders dan een kaasplank… Gelukkig. Generaal Tess weet dat. Mocht ze de plank gebruikt hebben… dan was ik… dan had ik ‘genade’ moeten roepen. Zeker en vast.

Mrs. Morticia zei me eens: “Mocht Ik je met je kaasplank geslagen hebben… je zou janken en geradbraakt zijn.” En toch… zonder uit te dagen… zal ik niet protesteren mocht KaasVrouw Jill ooit eens zin hebben, voor Haar gril, om me te spanken met de kaasplank. Welke Vrouw heeft er nu ooit al eens met een kaasplank een man geslagen? Maar ik daag niet uit. ik berust alleen in de ervaring van mijn Meesteressen. Het enige wat ik kan doen is genieten van Haar blik en op tijd ‘genade’ roepen.

Dank U Generaal Tess. Nog nooit ben ik door een Pro-Domme gespankt geweest. Het voelde heerlijk… Ja… heel vroeger als kind eens door een ouder blond buurmeisje. Op mijn blote billen… Ze was aan het studeren en ik mocht haar eens goeiedag komen zeggen. ik vond ze wel knap en zo, en euh… ik deed wat uitdagend en druk en… ik vroeg dan… maar dat verhaal vertel ik nog wel eens.

De kaas. Ze ligt daar dominant te liggen alsof ze het centrum van de macht is. ik zit geknield voor mijn winkeltje, uitgestald op een laag zwart bed. Generaal Tess is naast me komen zitten op een gemakkelijke stoel. Ze steekt een sigaret op, gooit Haar benen op het bed, dicht naast me, Haar hoge hakken doet ze uit… Ze speelt wat met Haar tenen. Ze ontspant… kijkt wat sympathieker in mijn richting alsof ik Haar voeten mag masseren, na de strijd. ik moet de kaas aansnijden. Grote blokken, monsterstukken. Ze wil me voederen. Drie keer per dag is goed, maar bij mij kan het niet genoeg zijn. Verslaafd moet de jonghe worden! Met smaak zal ik eten.

Ze beweegt Haar voeten en benen wat op de muziek. Tiga’s where were you in ’92 (Peaches remix). Ze glimlacht. Peaches is een krak van een artieste, niet verlegen om perverte taal te gebruiken en op te treden met een opgeplakte baard rond Haar kin. Niet dat dat laatste mij aantrekt. Het is een zelfstandige, enthousiaste, schaamteloze perverse Vrouw. En dat maakt me mak als een kalf: ‘Are the motherfuckers ready for the fatherfuckers, no… Shake yer dix, shake yer dix…’ ik presenteer de kaasplank aan Generaal Tess.

“Vertel Me eens khaaassssssjongen… Waarom lust jij eigenlijk geen kaas? Maak Me niks wijs… je eet het wel, maar met smaak eten is toch moeilijk voor jou, niet?”

Ik kan niet liegen:

“Het… het is niet dat ik het niet lust, maar het is zo iets van liever niet dan wel… iets van leren eten. Koffie, witloof die dingen… Goudakaas, is wat zurig, bitter, glibberig, zout…”

“Zoals een Vrouw!” roept Generaal Tess uit.

“Euh…”, zwijg ik…

“je wordt rood.”

Dat is niet waar. ik word niet rood. ik dacht gewoon aan…

“je wordt rood… Mannen worden rood als ze aan de natte kut van een Vrouw denken… Is het niet?”

Ze zegt het alsof het niks is. Alsof Zij, Jill en Morticia enkel dirty talking mogen hanteren. Ze kijkt me lang aan. Wat een macht. ik durf niks te zeggen. ik kan niet ontkennen dat ik wel eens… maar dat mag niet… ik ben dat niet waard.

“Zet je recht! Tijd om je te voederen!”

Ze ketent mijn polsbanden vast aan de dichtsbijzijnde houten paal. mijn mond open, mijn tong uitsteken en de eerste grote blok kaas glijdt in mijn mond… Ze duwt mijn mond dicht.
“Kauwen…”, zegt Ze rustig en geamuseerd. Ik kauw, maar door de meesteresstress smaakt het in mijn droge mond nog wranger en zuurder dan anders. Pulsedriver… ‘I dominate you’ begint. Zij kent de muziekjes niet, ik wel. Het stoort Haar niet. Achteraf zou Ze mij vertellen dat de muziek gepast was voor het spel. Ze vond het goed. Met plezier heb ik het cd’tje gebrand voor U Generaal Tess. De grafische vormgeving is mij niet meer gelukt. ik slik alles weg… De volgende.

“Kauwen.”

Ik draai me in een bocht. Ze ziet mijn afgrijzen… Het is te veel kaas ineens… Ze stopt er nog enkele monsterblokken bij…

“Kauwen.”

Ze zegt het zo kalm en tegelijk uitdagend.

“When I say come, you come to Me. When I say go, you go away…” klinkt het op de achtergrond. Dit zou de anthem kunnen zijn van Femdom, en dat was het – denk ik nederig – van een love parade. ik kan het verkeerd gelezen hebben natuurlijk. ik heb nooit bdsm feesten meegemaakt, heb ze nooit bezocht… Dit is een remix van ‘The Dominatrix – Possession’ uit 1992. Het originele zal Jill wel kennen. ik moet Haar niks maar dan ook niks wijs maken.

Ik slik… de volgende…

“Kauwen…”

Ze gaat een stapje opzij, trekt een wegwerphandschoen aan, pompt wat glijmiddel erop. Ze komt terug naast me staan… Haar rechterhand glijdt naar mijn ballen en streelt over mijn penis. Ze fluistert in mijn oor… Ze trekt aan mijn spuitzak, om de smeerkaas (smerig woordje komt van Jill) te zien. Ze plaagt over melk produceren, massa’s melk, liters voor de kaasproduktie. Verslavende… KHAAAAAAaaaaaaSSSSS…
Ze trekt harder aan mijn melk-uier.

“Voor ons, voor de meesteressen. De wereld zal van KaasVrouw Jill zijn…”

Ze glimlacht grommend…

ik moet kl…
ik moet…
ik spuit pompend alles eruit in een schaal voor Generaal Tess.

Uitgemolken en dankbaar kijk ik Haar aan.

Met een streng gezicht maakt Ze mij los.

Ik mag bekomen.

Ze neemt Haar pet af en Ze begint te lachen. Het spel is gedaan. Het was mooi.

We praten nog wat na over de sessie, muziek, ongeveer dezelfde leeftijd, ergens midden dertig, op de juiste wijze afspraak maken, model staan, kaasbol is voor U, de muziek-cd ook als U wil, vanille leven, BDSM keuze, BDSM als hobby, BDSM als beroep, groen korset, feestjes, nog wat Arnhem bezoeken, nee Tess… ik moet naar huis. Op tijd thuis zijn als mijn vrouw thuiskomt. Ze weet het niet… tja… Niet gemakkelijk. Een lang rit. Ja, ook figuurlijk… de weg in het leven… ik weet het.

De late middagzon vergezelt me. Steeds in het zuiden houden en richting westen rijden. Gelukkig is de mevrouw in de gps steeds nabij.

Thuisgekomen stuur ik Tess nog een sms’je dat ik Haar dankbaar ben. Ze stuurt terug dat Ze het een leuk spel vond. Ze heeft me graag aan Haar voeten.

Met vriendelijke, onderdanige en dienstbare groeten,

Dank ik U Generaal Meesteres Baas Tess

Ingezonden door:

k. de Jonghe,
kaasarbeider
K.A.A.S.S.S. nv

The post Slaven recensie – Meesteres Tess appeared first on Onderdanigeman.NL.

Wat je vooral niet bij Mrs. Denise moet doen is haar uitdagen, dat heb ik dus wel gedaan en dat heb ik geweten ook hoor.

Ik kom al een geruime tijd regelmatig bij Domination Palace voor een sessie bij Mrs. Denise. Ik heb haar ook diverse malen geschreven dat ik geen moeite had als ik door haar andere dames zou worden uitgehoert.

Ongeveer een maand geleden wilde ik weer een afspraak maken bij Mrs. Denise, maar Mrs. Denise had toen geen tijd meer vrij voor mij. Ik heb Mrs. Denise toen gesmeekt voor een sessie bij Mrs. Nina. Mrs. Denise vond mij een sletterig slaafje maar ze vond het wel goed. De sessie bij Mrs. Nina is me goed bevallen, maar de sessies bij Mrs. Denise zijn toch van een heel ander niveau.

Vorige week had ik een halve dag sessie bij Mrs. Denise afgesproken, dat is dus een sessie geworden die ik niet snel meer zal vergeten.

Toen ik bij Domination Palace aankwam was ik nogal gespannen. Mrs. Denise liet mij binnen en in de bar vroeg Mrs. Denise al meteen of het de vorige keer bij Mrs. Nina was bevallen. Ik merkte al meteen op de manier hoe Mrs. Denise dit aan me vroeg dat Mrs. Denise nog wel iets voor mij in petto had.

Nadat ik mij gedoucht had gingen we naar de blauwe kamer waar ik eerst bij Mrs. Denise over de knie moest zodat ze mijn billen eerst ging opwarmen met haar handen. Daarna deed Mrs. Denise een touwharnas bij mij aanleggen. Op een gegeven moment kwamen Mrs. Nicole en Mrs. Zascha binnen. Mrs. Denise zei, “slaafje, wil jij zo graag uitgehoert worden, deze dames kunnen heel goed worstelen en kickboksen”. Mrs. Nicole en Mrs. Zascha begonnen mij toch te trappen, op mijn ballen, op mijn buik en op mijn benen. Het deed behoorlijk pijn, de pijn op mijn benen voel ik nu nog steeds. Mrs. Denise zei, zo slaafje dit is toch ook uithoeren of bedoelde je dat niet.

Ik werd in de hal beneden vastgezet en kreeg een blinddoek voor, even later kwam Mrs. Denise terug en moest ik mijn voeten optillen, Mrs. Denise legde op de grond allemaal kroonkurken waarop ik moest gaan staan. Als je ongeveer een uur op de kroonkurken moet staan gaat dit behoorlijk pijn doen. Diverse dames kwamen langslopen, ze gingen op mijn voeten staan zodat het nog pijnlijker aanvoelde. Na ongeveer een uur vond Mrs. Denise het wel goed en werd ik uit deze pijnlijke situatie verlost.

Ik werd naar de ontvangstruimte gebracht waar ik plaats moest nemen op het podium, waar ik aan mijn armen en benen werd vastgemaakt. Mrs. Denise vertelde me dat ik 150 zweepslagen zou krijgen, maar voordat ik die 150 zweepslagen zou krijgen moest Mrs. Denise nog even iets anders gaan doen. Toen Mrs. Denise terugkwam was Mrs. Denise niet alleen, ze had alle dames die aanwezig waren in Domination Palace uitgenodigd haar te assisteren. Mrs, Nicole, Mrs. Zascha, Mrs. Gwen, Slavin Rose en Slavin Daisy waren erbij om Mrs. Denise te assisteren. Ik zou eerst 100 zweepslagen op de achterkant krijgen. De dames sloegen soms ieder een voor een, dan weer enkele dames samen. Wat deed het op een gegeven moment pijn.

Na ongeveer 50 zweepslagen werd er even een pauze ingelast zodat ik iets bij kon komen van de vreselijke pijn. Mrs. Denise vroeg me, Slaafje gaat het nog. Na 100 zweepslagen op mijn achterkant werd ik losgemaakt en moest ik mij omdraaien zodat de dames nu mijn voorkant konden bewerken. Ik dacht waar ben ik aan begonnen. De zweepslagen aan de voorzijde deden veel meer pijn dan aan de achterzijde. Na ongeveer 125 zweepslagen kon ik niet meer en er volgde een korte pauze. Mrs. Denise zei, Slaafje nog even volhouden. Na 149 zweepslagen stopte de dames. Mrs. Denise zei de laatste zweepslag zal door alle dames gelijktijdig worden geslagen. Na deze allerlaatste zweepslag zakte ik helemaal in elkaar van zowel de hevige pijn als ook de emotie. Gelukkig waren er enkele dames die mij troosten en me iets lieten drinken.

Na bij te zijn gekomen van de zweepslagen werd ik in de kelder op het bed gelegd en helemaal ingepakt met folie, zodat ik tot rust kon komen. Mijn emoties bleven me maar door mijn hoofd gaan. Waarom laat ik dit met me doen, waar ben ik aan begonnen, waarom, waarom. Op een gegeven moment kwam Mrs. Denise weer binnen, ze heeft me een heerlijk einde van de sessie gegeven met een passende beloning.

Nadat ik mij had gedoucht, heb ik nog met Mrs. Denise even aan de bar gezeten en de dagsessie besproken. Mrs. Denise vond dat ik nu wel genoeg uitgehoert ben. Op weg naar huis kwamen bij mij pas de emoties helemaal los, ik zal Mrs. Denise niet meer vragen om me door haar andere dames laten uithoeren. Ik heb mijn lesje vandaag wel geleerd.

Uw slaaf Jos van Mrs. Denise

The post Uithoeren bij Domination Palace appeared first on Onderdanigeman.NL.

Graag wil ik jullie als lezers van onderdanigeman.nl graag een inkijkje geven in het openhuis van House of Submission in Den Haag. Het was al weer mijn vijfde openhuis en ik ben nog net zo trots als de eerste keer dat ik mijn Meesteres mag assisteren bij dit toffe event. Meesteres Kate en Meesteres Illucia zijn er voor de uitleg, het beantwoorden van de vragen en de rondleidingen binnen House of Submission.

Mijn rol als één van de huisslaven is het verzorgen van een hapje en een drankje en allerlei hand-en-spandiensten. Daarnaast houdt ik een oogje in het zeil en wordt ik af-en-toe door één van de Meesteressen betrokken bij een uitleg. Als slaaf van Meesteres Kate kan ik erg genieten van een openhuis. Ik vind het fijn om dienstbaar te zijn aan mijn Meesteres en juist op een dergelijke avond kan ik dat goed tonen. Het mooie aan het openhuis van House of Submission is dat er geen commerciële bedoelingen achter zitten.

Natuurlijk zijn er mensen die na het openhuis terugkeren voor een sessie met één van de Meesteressen en of slavin, maar ook bijvoorbeeld voor een workshop. Toch is dit niet het primaire doel van deze avond, het is vooral kennis overbrengen en mensen op weg helpen met hun (eerste) stappen in de sm-wereld. Een diversiteit van vragen komt voorbij, evenals een diversiteit aan personen van allerlei leeftijden, geaardheid, SM-rol en een keur aan achtergronden. Mannen en vrouwen alleen, maar ook koppels, collega’s, speelmaatjes en of goede vrienden komen langs op zo’n avond.

Aanmelden is niet verplicht en vooraf weten we dus ook niet wie en hoeveel mensen er komen. Dat maakt het ook wel leuk, niets – buiten de heerlijke hapjes – is vooraf voorbereid: De Meesteressen vertellen open hun verhaal en spelen goed in op de vragen van de bezoekers. Niets is te gek en eigenlijk verlaat iedereen de studio met een tevreden gevoel.

Gespeeld wordt er op deze avond niet, al blijf ik natuurlijk wel onderdanig aan mijn Meesteres en kan ik Haar op deze avond goed dienen. Zo heb ik vaste rituelen van het kussen van het glas voordat ik dit aan mijn Meesteres geef, dit doe ik dus ook tijdens het openhuis. Heerlijk als ik kan laten zien wie ik graag dien! Het is leuk om mensen met een goed gevoel te zien vertrekken en het maakt mij als slaaf ook trots op Meesteres Kate en Meesteres Illucia.

Het openhuis is een concept dat inmiddels al toe was aan zijn 12de uitgave, een teken dat het goedlopend event is waar nog steeds mensen hun weg naar weten te vinden. Ik kan er oprecht van genieten als mensen door het gesprek met één van de Meesteressen met een glimlach de studio verlaat, waarschijnlijk zullen ze de avond niet snel vergeten en in alle gevallen is hun beeld van sm in positieve zin versterkt.

Het was wederom een geslaagd openhuis. Heb je dit helaas moeten missen? Niet getreurd! Tweemaal per jaar organiseren Meesteres Kate en Meesteres Illucia van House of Submission een openhuis. De entree is gratis en aanmelden is niet verplicht.

En ik? Ik ben blij dat ik de glimlach op het gezicht van mijn tevreden Meesteres zie, Zij heeft genoten van de avond en ik dus ook!

The post Verslag openhuis House of Submission appeared first on Onderdanigeman.NL.