Ilse bekijkt even vluchtig het werk, verscheurt het dan en gooit het in de prullenbak. Dan draait ze zich naar André toe en zegt: “Ik zag jou tijdens het schrijven een paar keer onder mijn bureau kijken, subje.” André wordt vuurrood. Ilse ziet het geamuseerd aan. “Jij krijgt daarvoor natuurlijk straf, dat begrijp jij toch zeker wel?” André knikt beschaamd. “Ja Mevrouw. Ik bied U nederig mijn excuses aan.”

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Waar het om gaat is dat mijn vragen, wensen, eisen, orders en bevelen strikt worden opgevolgd en dat jij daar op geen enkele wijze een andere invulling aan geeft. Dus geen andere dingen, hoe gering ook, doen die niets met mijn bevel van doen hebben. Gesnapt, subje?” “Ja Mevrouw. Het spijt mij Mevrouw. Ik moet nog heel veel leren, Mevrouw.” antwoordt André zo slaafs mogelijk. “Dat geeft niets, daarvoor ben jij nou eenmaal hier. Veel belangrijker is dat jij alles wat jij hier leert, niet alleen hier keurig in de praktijk brengt, maar zeker ook bij Mevrouw Van Linschoten en haar vriendinnen. Jij hebt nu 10 strafpunten verdiend. Aan het eind van de les krijg jij de verzamelde strafpunten uitgekeerd. Dan nog even over jouw werk: ik vond het te lang duren. Jij moet sneller leren werken. We gaan dezelfde oefening doen, maar we maken het wat lastiger.” Ilse loopt naar een kast en haalt er een kleine ruwe kokosmat uit. Ze legt deze voor het tafeltje van André en schuift zijn stoeltje aan de kant. “Jij gaat nu netjes op jouw knietjes op deze mat opnieuw die honderd regels schrijven. Ken jij de spreuk al uit je hoofd?” “Ja Mevrouw.” zegt hij terwijl hij met zijn knieën op de harde kokosmat gaat zitten. “Het schepsel man is in alle opzichten inferieur en ondergeschikt aan de Goddelijke Creatie Vrouw, Mevrouw.”

“Nee, Mevrouw. Het is een goddelijke aanblik Mevrouw.”

“Goed zo. sub. Aan de slag! Ik ga weer achter mijn bureau zitten. Jij zult je dus heel goed op jouw werk moeten concentreren, want ik weet natuurlijk best dat het een goddelijke aanblik is, mijn prachtige benen, die mooie nappaleren laarzen, die ontzettend hoge stilettohakken, mijn superopwindende jurk en dan die verrukkelijke geur van nappaleer. Of heb ik het mis, subje?” “Nee, Mevrouw. Het is een goddelijke aanblik Mevrouw.” klinkt het bedeesd. André kleurt weer tot in zijn nek. Ilse heupwiegt naar haar bureaustoel, gaat zitten en leest verder in haar SM-glossy. André begint opnieuw op een nieuw blaadje aan zijn regels. Al na een minuut beginnen zijn knieën pijn te doen van de ruwe kokosmat. Tegelijkertijd ziet hij vanuit zijn ooghoek hoe Ilse wat onderuit zakt en haar laarzen wat verder naar voren steekt.

Discipline, zelfbeheersing en concentratie

De laarzen zitten nu zo’n 30 centimeter voor zijn gezicht. Hij ziet half hoe zij haar ene gelaarsde been op het andere legt. Het laarzenleer kraakt. André ruikt de romige geur van nappaleer. Hij raakt opgewonden en voelt pijn. Hij probeert de pijn te verlichten door om de beurt zijn knieën op te tillen, maar dat doet door de harde ruwe kokosmat weer erg pijn aan zijn knieën. Hij concentreert zich zoveel mogelijk op het schrijven, maar de leerlucht en het zachte gekraak van het laarzenleer kan hij niet uitbannen. Ilse zakt nog wat verder onderuit. In een flits ziet hij nu haar goddelijke dijen, gehuld in de strakke nappaleren jurk. Hij ziet dat ze zwarte naadnylons met zwarte jarretels draagt. Ze legt haar laarzen nu op zijn tafeltje. In nog een flits ziet hij dat ze haar jurk een klein beetje opstroopt. André vecht tegen de aandrang om te kijken, hij vecht tegen de opkomende en pijnlijke erectie. Hij probeert zich het enorme pak slaag met de mattenklopper dat hij gisteravond van Natascha kreeg voor de geest te halen. O mijn god, dat helpt gelukkig enigszins. Verbeten blijft hij zijn regels schrijven. Zijn knieën schuren over de ruwe kokosmat. Discipline, zelfbeheersing en concentratie repeteert hij in zijn hoofd. Het helpt maar ten dele.

Zij heeft haar dijen een klein stukje van elkaar gedaan…

Dan ziet hij, ook weer in een flits, een beweging waardoor zijn blik onweerstaanbaar naar de benen van Ilse wordt getrokken. Zij heeft haar dijen een klein stukje van elkaar gedaan en André kijkt nu recht in haar kruis! Zij draagt geen slipje!! André kijkt zo tegen haar prachtige, gladgeschoren en overduidelijk vochtige kutje aan!! Hij wordt vuurrood, blijft net even te lang naar dit verrukkelijke tafereel staren en stopt daarbij met schrijven en voelt de pijn in zijn rap opzwellende pikje nu ondraaglijk worden. Hooguit 2 volle seconden, dan doet Ilse haar benen weer tegen elkaar, doet haar jurk weer naar beneden en slaat haar benen elegant over elkaar. “50 strafpunten!” zegt ze koel en zakelijk. “En nu heel snel verder met je regels, subje…” André’s gezicht is vertrokken van de pijn in zijn pikje en zijn knieën, en hij moet zeker nog zestig regels. Hij schrijft verbeten door en uiteindelijk steekt hij weer schuchter zijn vinger op. Na een volle minuut kijkt Ilse hem doordringend aan. “Ja?” zegt ze dwingend. “I..ik..ik..heb m’n re… regels af, Mevrouw”, stottert André met een rood hoofd. Hij staat op en biedt zijn blaadje nederig aan Ilse aan. Ze pakt het hautain aan en kijkt de regels na. “Nu zie ik hier toch een paar behoorlijke fouten.” zegt ze streng en kijkt André doordringend aan. “Hier, sub!” Ilse wijst naar het blad. Bij drie zinnen staat “Creatie Vrouw” in plaats van “Goddelijke Creatie Vrouw.” André ziet het, knikt beschaamd en stottert: “Mij…mijn..ne..nederige excuses, Mevrouw.”

In elke hoek van het vertrek hangt aan het plafond een camera

“Daar heb ik niets aan, sub, aan excuses!” bitst Ilse. “Ik wil goed werk! Ik wil een leerling die geconcentreerd zijn taken doet, eentje die zich niet zo snel laat afleiden. Als dat niet goedschiks kan, dan kwaadschiks. Jij hebt drie keer “Goddelijk” vergeten, dat is nog eens 30 strafpunten.” “Ja Mevrouw.” zegt André zacht en onderdanig. “Op jouw knietjes op de mat, sub. En nu schrijf jij de regel 200 keer op, foutloos en keurig netjes. Ik ga even koffie drinken. Haal het niet in jouw hoofd om jouw knieën van de mat af te halen, kijk maar eens in de hoeken.” André kijkt. In elke hoek van het vertrek hangt aan het plafond een camera. “Jij wordt continu in de gaten gehouden sub, dus denk vooral niet dat jij een loopje met mij kan nemen.” André neemt weer plaats op de harde ruwe mat en Ilse klikklakt heupwiegend het lokaal uit. Tweehonderd regels! En dat op die harde mat! Gelukkig is zijn pikje weer slap, daar heeft hij geen pijn meer in. Maar zijn knieën branden. Hij concentreert zich volledig op de regels en hij weet zowaar een behoorlijk tempo van schrijven te bewerkstelligen, waarbij het werk er ook nog eens keurig uitziet. Hij is bij regel 170 als hij naaldhakken hoort klikklakken op de gang. De deur gaat weer open en Ilse komt elegant binnen gelopen.

“Hoever ben je, sub?” klinkt Ilse’s luide stem. “Bij regel 170, Mevrouw.” antwoordt André bedeesd. “Gauw die laatste dertig dan, en daarna mag jij de toiletten hier beneden gaan schoonmaken. Mevrouw Van Voorst zet wat spulletjes voor je klaar.” Ilse gaat weer achter haar bureau zitten lezen, maar ze teast André niet verder meer. Als André klaar is bekijkt Ilse zijn werk. Het ziet er keurig uit. Ze zegt er echter niets over en verscheurt verveeld de blaadjes door en stuurt hem naar de gang. “De toiletten zijn links. Ga ze schoonmaken subje.” “Ja Mevrouw. Tot Uw dienst Mevrouw.” Hij maakt een buiging, loopt naar de deur en wil de praktijkruimte uitlopen als Ilse in haar vingers knipt en dwingend “Eh eh!!” roept. André draait zich onmiddellijk om. “Subjes mogen in het gehele pand tijdens de cursuslessen nooit rechtop lopen. Alleen kruipen is toegestaan.” “Ja Mevrouw. Neemt U mij niet kwalijk Mevrouw.” “Dat neem ik jou wél, schoolknaapje. Jij krijgt er nog eens 10 strafpunten bij.”

“sub 139, schoonmaaksloof”

“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw.” klinkt het beschaamd en André laat zich gauw op handen en knieën zakken. Vernederd kruipt hij de gang op en sluit de deur. Hij is eigenlijk blij dat hij iets anders kan gaan doen dan regels schrijven. Als hij bij de toiletten aan komt kruipen ziet hij Chantal. Ze ziet er weer onweerstaanbaar goddelijk uit. Ze draagt hooggehakte zwarte nappaleren over-de-knie laarzen over een zwarte maillot, een superkort zwart leren jeansbroekje met studs en het laag uitgesneden witte t-shirt met daaronder een Sapph push-up bh en haar zwarte nappaleren bolerojasje. Ze schiet in de lach als ze André. “Kijk nou eens! Een lief onschuldig schooljongetje! Begroet mij eens netjes, subje!” André knielt, buigt voorover en kust Chantal’s laarzen, terwijl hij zeer slaafs zegt: “Nietswaardige sub 139 meldt zich zeer gehoorzaam, onderdanig, nederig en slaafs voor de eerste les om een voor Dames bruikbaarder dienaar te worden, zeer hooggeachte weledelgestrenge Dame.” ”Jij moet de wc’s schoonmaken, knulletje. En blinkend wel te verstaan.” beveelt Chantal. “Ja Mevrouw, tot Uw dienst Mevrouw.” “Daar staat de emmer, een dweil, chloor en allesreiniger.” zegt Chantal streng. “Jij komt je bij mij melden als jij klaar bent! O ja, jouw leuke schoolpakje mag natuurlijk niet vies worden. Doe dit er maar overheen aan.”

Ze gooit een wit bundeltje voor André op de grond. Hij pakt het en staat op. Het is een overdadig met wit kant afgezet groot model sloofschort met witte met kant afgezette kruisbanden op de rug. Terwijl Chantal heupwiegend de trap oploopt trekt André het schort aan. Als hij het aan heeft ziet hij een geprint naamplaatje wat op de borst is gespeld: “sub 139, schoonmaaksloof” staat erop. De pijn van vernedering snijdt door André’s ziel. Hij kruipt naar de schoonmaakspullen en gaat ermee de toiletten in. Zuchtend laat hij de emmer vollopen met warm water en gaat beginnen aan weer een vernederend schoonmaakwerkje.

The post Schuld, berouw en boetedoening, deel 25 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Onze site had afgelopen jaar last van digitale donderstenen. Het zij zo. Vandaag kwamen we een interessant verhaal tegen in de back-up. Helemaal gemist, maar ja… Het is van een oude bekende: servant en het gaat over zijn opgave als geldslaaf voor zijn Findom Meesteres. Goed om te lezen voor geldslaven én Findomme, om de ondergang van een Findomrelatie te voorkomen.

Natuurlijk was ik een half uur eerder naar haar straat gekomen, stijf van de zenuwen en de geiligheid.

“Je meldt je telefonisch om 11.00 uur je dan krijg je het huisnummer door waarop je om 11.05 uur bij mij aanbelt.”

Dit was de tekst in haar laatste e-mail aan mij. Eerder had ik gereageerd op een advertentie van haar waarin ze een geldslaaf zocht. Omdat ik gek ben van donkere arrogante vrouwen die ook nog eens dominant zijn, besloot ik hier op te reageren. Ze vertelde mij in haar mail dat ze er meerdere geldslaven op na hield die haar allemaal zowel materieel als financieel verwende.

“Denk er aan slaaf, ik ben een niets ontziende Meesteres en ben gewend dat slaven gehoorzamen, ongeacht de opdracht of vraag.”
11.00 uur, met bibberende handen tik ik haar telefoonnummer in.

“Zo slaaf ben je daar?”
Ze geeft me het huisnummer en hangt weer op. Op het afgesproken tijdstip bel ik aan, er werd open gedaan door een mooie donkere vrouw. Deze donkere vrouw bleek evenals de Meesteres van Surinaamse komaf en haar vriendin te zijn.

“De Meesteres staat onder de douche, ze komt zodra ze gereed is. Ze heeft me gevraagd jou op je gemak te stellen. Ga daar maar zitten in de hoek, op je knietjes. Wil je wat drinken slaafje?”
“Graag wat u heeft.”
“Dat zal een bak water worden, de Meesteres geeft niet graag geld uit aan haar slaven, zeker niet als ze nieuw zijn en zich nog moeten bewijzen.” Na geruime tijd komt de Meesteres binnen en komt op mij afgelopen.

“Kijk me aan en doe je mond open”, was het bevel. Ik kijk naar een paar prachtige donkere ogen die mij niet echt vriendelijk aankijken. Ik doe mijn mond open en de Meesteres spuugt hier een grote klodder van haar speeksel in.

“Zo dan weet je hoe je Meesteres smaakt slaaf.”
Ik neem haar hele gestalte op, wat een prachtige vrouw, beetje gezet, mooie dikke billen en een kop waar je direct een erectie van krijg bij het aanschouwen.

“Je weet wat de bedoeling is vandaag slaaf”
De Meesteres had mij een tijdschema en instructies gegeven hoe de dag er uit zou gaan zien.

“Allereerst, je pinpas graag.”
Nadat ik deze overhandigde moest ze tevens de code hebben. Ik twijfel of ik deze wel zal geven.

“Geef hem maar snel dat zal je een hoop pijn schelen”.
Ze slaat me daarbij keihard in het gezicht en pakt mijn wijsvinger beet die ze naar achter begint te duwen. Ik geef haar de code en gaan met de auto naar de stad.

“Stop daar maar, er is op de hoek een pinautomaat. Kan ik gelijk zien of de code juist is.” De Meesteres stapt uit en komt even later met een smile terug.

“Goed zo slaafje, nu naar je eerste opdracht. De eerste opdracht is de kapper.” We stappen binnen, in de zaak bevinden zich uitsluitend donkere vrouwen. Ik heb een afspraak om 12.30 uur hoor ik de Meesteres zeggen. Voordat de Meesteres gaat zitten, krijg ik een plaats aangewezen; op mijn knieën op de grond. Ik zie de aanwezige vrouwen raar, eerst naar mij dan naar mijn Meesteres kijken. De Meesteres verblikt of verbloost niet.

“Dat is mijn slaaf dames en hij gaat de hele dag voor mij zorgen.” De dames giechelen wat en gaan verder met waar ze mee waren. Het duurt lang, heel lang voor mijn Meesteres klaar is. Het haar van mijn Meesteres zit mooi, heel mooi en streng.

“Reken jij even af slaaf, dan kunnen we verder.” Ze pakt mij bij mijn haren en tilt me omhoog, ik doe wat mij gezegd wordt. Ik loop achter haar de zaak uit en houd uiteraard de deur voor haar open.
Nu de volgende opdracht, de juwelier. De Meesteres had een mooie armband gezien die ze heel graag van een van haar slaafjes wil hebben. Ik ben de uitverkorene. Even later lopen we de juwelier binnen en reken ik de armband af. Hij is werkelijk prachtig en staat haar ook heel mooi. Ik complimenteer haar met haar goede smaak. Ik moet haar weer naar huis brengen en onderweg begint ze mij een aantal vragen te stellen.

“Heb je genoten van deze dag met je Meesteres slaaf? Krijg een een stijve lul van je Meesteres slaaf?” Uiteraard heb ik genoten van de dag, beaam ik. “En ik had regelmatig een stijve in mijn broek.”

“Dat stemt me tevreden slaaf, zet me maar voor de deur af.” Ik open het portier voor haar, ze stapt uit. “Houd je mail in de gaten en donder nu maar op”, zijn haar laatste woorden.

De volgende ochtend realiseer ik mij dat de pinpas nog in haar bezit is. Snel kijk ik op mijn rekening en zie dat er inmiddels € 2.500,- is afgeschreven. Dat met de kapper en de armband is bijna € 5.000,-. Dit is wel er veel voor een dagje stappen met de Meesteres en besluit mijn pas te blokkeren en een nieuwe aan te vragen.

“Waar ben jij mee bezig vuile gore kutslaaf die je bent”, staat er als ik mijn mail open. “Dit pik ik niet van je, je zorgt er voor dat ik weer kan pinnen met je pas anders kan je je lol op.”
Ik gok er maar op dat het met een sisser afloopt en reageer niet meer op haar mailtjes. Wel moet ik toegeven dat ik een heerlijke dag met haar gehad. Alleen als ik zo door ga, heb ik over een maand geen geld meer, dit heb ik er nou net niet voor over.

The post Opgave van een geldslaaf, ondergang van een Findomrelatie appeared first on Onderdanigeman.NL.

Klapjes heeft Queen Jazz helemaal omarmd wat financiële dominantie betreft. Best trots zijn we dat we haar potentie als eerste zagen. Ennu… de ervaringen van haar slaafjes kunnen nu natuurlijk altijd bij ons!

Het fenomeen Findom

Ken je dat troostliedje van Claudia de Breij, Mag ik dan bij jou?? Zo voelen wij ons een beetje, nu onze Grote Zuster Klapjes met Queen Jazz gaat samenwerken. Natuurlijk snappen wij het wel. Zowel Klapjes als wij zijn groot geworden in een tijd dat Findom slechts in de zijlijn van BDSM/Femdom bestond. Onze lezers en volgers waren (en zijn) vooral (on)gelukkigen uit de Klassieke School . Femdom livesessies dus, aanbidding, lijfelijk fetisjisme.
Maar de laatste tijd, waarschijnlijk ook geholpen door de coronalockdowns, is Findom fors gestegen qua populariteit. Als je er weinig tot niets mee hebt als medium is het fenomeen an sich moeilijk uit te leggen. Onze vorige redacteur bertje had er helemaal niets mee. Ik, manuel, heb er meer mee, aangestoken door een blog van geldslaaf Piggy peter op Klapjes uit 2016(!). Maar om nu de hele tijd naar dat stukkie van vijf jaar geleden te verwijzen om het fenomeen uit te leggen, wordt een beetje armoedig. Dat vind ik dan als parttime tikgeitje. Dan kan je idd beter hook-up’en met een Rijzende Ster aan het Findomfirmament.

 
slaafjes van Queen Jazz bij ons

In ons eerste stukje verwachtte ik dat Queen Jazz zou uitgroeien tot FemdomMeesteres. Gezien haar eerste column, op Klapjes dus vandaag, ziet dat er niet echt naar uit. Lifesessies doet ze wel, maar alleen voor een enkeling, zo schrijven ze aldaar. Weet je, als de Meesteres op onze Zustersite vrij baan en het vrij woord heeft, dan stellen wij graag onze panelen open voor haar slaafjes. Wel moeten alle bijdragen eerst langs de andere redactie, omdat wij slechts parttime werken:

• info@klapjes.nl o.v.v. “slavenervaringen Queen Jazz”

Dus beste lotgenoten, wat je ook kwijt wil over de Meesteres, jullie “mogen” bij ons. Graag zelfs! Onder de mooie, duistere foto van de FindomMeesteres die mannen zoals jij en ik graag naar de bossen meeneemt, wat interessante uitspraken van de Jazzy Koningin.

Zoals afgesproken ga je met je benen wijd staan met je gezicht naar de boom. Dag jongetje, hoor je achter je. Dan een ferme trap. Dat gaat een paar keer door. Zo snel als ik er was, ben ik ook weer weg. Vanavond jij?

Findom. Natuurlijk bekijkt iedereen het anders. Ik ben van mening dat Findom niet iemand financieel stukmaken is. Findom is het maximale van iemand verwachten maar de grenzen bewaken. Loopt alles toch niet zoals gepland? Dan is het, vind ik, ook mijn taak om mee te denken.

Ik scheld je uit, maar met liefde.
Ik verneder je, met liefde.
Je kruipt voor mij, uit liefde.

Dit is wie je bent, een slaafje. Die zich het beste voelt aan mijn voeten.

Queen Jazz | Findom pic.twitter.com/Y3v9BRtRQW

— Queen Jazz (@mrs_QJ) November 15, 2021

The post Maar de slaafjes van Queen Jazz mogen bij ons! appeared first on Onderdanigeman.NL.

Dát is niet misselijk! Henrik, een slaafje van Queen Jazz, gaf gehoor aan onze oproep om eigen ervaringen in te sturen. Onze grote Zustersite heeft de Fin-/Femdom Queen gekaapt, vandaar dat wij ruim baan kunnen geven aan haar onderdanigen. Vooral mooi is te lezen hoe hij stilaan werd bevangen door het fenomeen Findom.

Sletje van Queen Jazz

Het is in het najaar van 2019 toen Queen Jazz en ik (@Stuurhut1) met elkaar in contact kwamen. In tegenstelling tot andere zogenaamde zelfbenoemde Meesteressen die met zo weinig mogelijk woorden kenbaar maken dat ze geld willen zien, sprak Queen Jazz in volzinnen en gingen de gesprekken niet meteen over geld. Al vrij snel hadden wij een klik en via Skype vervolgde ons contact redelijk intensief.

Het zal enkele dagen later zijn dat Queen Jazz voorzichtig over geld begon te praten. Met Findom had ik enkele negatieve ervaringen opgedaan en had ik mijn leergeld inmiddels wel betaald. Queen Jazz is wat Findom betreft en het daarbij “toe-eigenen” van geld milder en was ze niet te beroerd om het hoe en waarom van haar fetisj uit te leggen. Daarnaast toonde ze ruime belangstelling voor mij als subje. Elkaars voorkeuren kregen voldoende aandacht in onze gesprekken. Dat het Queen Jazz uiteindelijk om haar fetisj Findom gaat, was duidelijk. Onweerstaanbaar trok ze mij mee in haar Findomavontuur waar ook ruimte is voor Femdom.

Mijn belangstelling voor Findom is dan gewekt

Nadat ik haar mijn eerste tribute betaalde, ging alles zo’n beetje vanzelf. De klik die er al was, werd verstevigd en de basis voor Findom was gelegd. De financiële afspraak was simpel: wekelijks zou ik haar vragen om een tikkie zodat ik het afgesproken bedrag aan haar kan betalen en hierdoor wekelijks haar honger naar geld enigszins kon stillen. Door de week zou ik dan niet worden lastiggevallen wat geld betreft, want vaak drukt geld toch een negatieve stempel op het contact. Dagelijks hebben wij contact. Hoewel besproken onderwerpen nogal uiteen lopen, is de rode draad D/s-gerelateerd. De wekelijkse betaling vindt plaats op zondag, toepasselijk Queensday genoemd. Mijn belangstelling voor Findom is dan gewekt en langzaam maar zeker word ik meer en meer opgewonden als de gesprekken over geld gaan.

Zo werd ik haar eigendom en haar bezit en kon ik verder leven als haar slaaf

Ons contact werd zo goed dat Queen Jazz mij een contract aanbood. Zelf vond ik het toen nog te vroeg voor een contract, maar een paar maanden later heb ik haar vanuit mijzelf aangeboden een contract met haar te willen aangaan. Zo werd ik haar eigendom en haar bezit en kon ik verder leven als haar slaaf. Na verloop van tijd geef ik Queen Jazz inzicht in mijn uitgaven en geeft ze mij tips om geld te besparen. Dat blijkt heel goed te lukken en gaandeweg kreeg ik meer financiële speelruimte en kon ik ook wat meer sparen. Door Findom gedreven komt het zo nu en dan voor dat Queen Jazz vindt dat ik iets voor haar moet betalen of dat ze mij een boete oplegt omdat ik weer eens in de fout ben gegaan. Telkens blijkt dat ik daar best opgewonden van kan worden. Vaak speel ik het spel mee of vertraag ik het een beetje zodat ik er, en uiteraard Queen Jazz zelf ook, heerlijk geil van word. Het betalen van haar boodschappen werd een keer op de terugweg naar haar huis vanaf de achterbank beloond met de uitspraak “geil kun je ruiken”.

Mijn belevenissen met Queen Jazz zijn te lezen op …

Nu twee jaar later ben ik nog steeds onder contract bij Queen Jazz en ben ik zoals ik vaak zeg haar eigendom, haar bezit en haar sletje.
Findom is voor zowel Queen Jazz als mij meer dan alleen geld van eigenaar laten wisselen. Findom en Femdom gaan bij mij samen, het een is niet mogelijk zonder de andere. Andersom geldt dit ook voor Queen Jazz, Femdom zal niet gaan zonder Findom. Dienen doe ik overigens volledig onbaatzuchtig.
Naast Findom nodigt Queen Jazz mij ook tweewekelijks uit om bij haar thuis te komen dienen of voor een sessie. Van deze sessies hou ik doorgaans een blogje bij. Mijn belevenissen met Queen Jazz zijn te lezen op https://sletjevanqueenjess.wordpress.com/

henrik

^{PS – Queen Jazz is een geboren Domina. Zowel Findom als Femdom draagt zij uit op een natuurlijke en ongedwongen manier. Dit doet ze met veel enthousiasme en passie. Het is een voorrecht om haar te mogen aanbidden en te dienen. Queen Jazz is samen met haar schoonheid in alle opzichten met recht een Godin.}

The post henrik, sletje van Queen Jazz appeared first on Onderdanigeman.NL.

André maakt de twee tamelijk vieze toiletten brandschoon, zeemt de betegelde muren, dweilt de vloeren en maakt het fonteintje spic en span schoon. Dan ruimt hij de schoonmaakspullen netjes op en doet ze in de emmer. Daarna gaat hij kruipend naar boven en meldt zich bij Chantal. Hij zegt slaafs, terwijl hij geknield een buiging maakt: ”Sub 139 heeft de toiletten schoongemaakt, Mevrouw.”

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Mooi, subje!” zegt Chantal en vervolgt lachend “Dat schortje staat jou leuk, met die kantjes. Sta eens op!” André staat beschaamd op. Chantal kijkt keurend naar zijn schortje. “Draai jij je eens om?” en ze knipt hooghartig met haar vingers. Met een rood hoofd van schaamte draait André rond. “Ja, jij bent wel een type voor schortjes. Draag jij thuis ook een schortje?” Ook Chantal spreekt subje André steevast met “jij” en “jou” aan. “Ja Mevrouw.” antwoord hij onderdanig. “En wanneer draag jij jouw schortje?” “Als ik huishoudelijk werk doe voor Mevrouw Van Linschoten, Mevrouw.” antwoordt André.

Hij kan wel door de grond zakken, zo is Chantal hem aan het vernederen.

“Uiteraard ja! Voor de gasten van Mevrouw is het natuurlijk ook een makkelijke en herkenbare functionaliteit, zo’n schortje. Dan weten ze: ah, die draagt een schortje en is er dus voor het opruimen, poetsen, bedienen en serveren en zo. Heel functioneel!” memoreert Chantal. “En heb jij op jouw schortje ook een naamplaatje, subje?” “Nee Mevrouw,” antwoordt André ongemakkelijk. Hij kan wel door de grond zakken, zo is Chantal hem aan het vernederen. “Maar hoe heet jij dan als je moet dienen?” vraagt Chantal door. Ze krijgt steeds meer plezier in het vernederen van André. “Andrea, Mevrouw.” zegt André zachtjes en kleurt weer rood tot in zijn nek. “Andrea!” roept Chantal uit. “Een meisjesnaam! Wat leuk. Dus jij bent dan eigenlijk een dienstmeisje? Wat grappig is dat. Maar dan is Andrea eigenlijk een te lange naam, vind je niet? En ook een beetje te chique als naam voor een dienstmeid. Antje is eigenlijk een betere naam, vind je niet? Een beetje ouderwetse dienstmeidnaam. Ik ga jou voortaan Antje noemen.” “Ja Mevrouw.” André schaamt zich kapot. Oh god, als Natascha en vooral Katja dat maar niet te horen krijgen! Maar ach, dat is ijdele hoop. Natuurlijk krijgen die dat te horen en zal hij daar, zeker door Katja, weer vreselijk mee gepest en vernederd gaan worden. “Wel, dienstmeid Antje! Jij mag je weer melden beneden bij Mevrouw Van Veenendaal. Trouwens, dat schortje neem jij mee naar huis, evenals het roze slipje wat jij nu aanhebt. Jij houdt dat zelf netjes schoon en jij neemt dat altijd mee als jij op cursus komt, zowel het slipje als het schortje. Begrepen?” “Ja, Mevrouw. Dank U, Mevrouw.” “Mooi! Ingerukt mars nu, dienstmeid Antje!” Chantal knipt in haar vingers en wuift André met haar handen weg. Diep vernederd gaat André weer op handen en knieën, maakt geknield een buiging en kruipt gauw naar beneden. Hij klopt beleefd op de deur van de “behandelkamer” en wacht geduldig af. Na twee volle minuten klinkt het hooghartig “Binnen!” André opent de deur en kruipt timide naar binnen. “Ah, mooi!” zegt Ilse. “Jij hebt jouw schortje gekregen. Trek dat nu maar uit, dat heb jij alleen nodig als jij hier werkjes moet doen. Wees er zuinig op, houd het netjes en schoon, evenals jouw mooie roze slipje, Heb jij de toiletten schoongemaakt?” “Ja, Mevrouw.”

Lange rijzweep?!, denkt André geschrokken

“Mooi! Gaan we verder met de les. Op jouw knieën op het matje. Ik zet dit houten stoofje voor jou neer. Jij gaat nu op handen en knieën zittend schrijven. Nog één keer die honderd regels, maar dan nog weer een stukje moeilijker. Kijken of dat een beetje lukken wil.” Ilse loopt, terwijl André zijn benarde plaatsje inneemt, naar het bureau en pakt haar mobieltje. “Hoi Chantal. Ik ga nu beginnen met de laatste schrijfsessie voor subje 139. Wat zeg je??” Ilse schiet in de lach. “Antje, hahaha! Wat een leuke naam! Ja, oh ja… Zeker voor een dienstmeid ja. Ja, Mevrouw Van Linschoten gebrúikt hem ook als dienstmeid, dus…. Ik zal haar de nieuwe naam doorgeven, ja, haha. O ja, dat is prima, ja. Doe maar de lange rijzweep. Zie je zo!” Lange rijzweep?!, denkt André geschrokken. “Zo, dienstmeid Antje!” lacht Ilse vrolijk. “De volgende oefening is er weer één in de categorie discipline, zelfbeheersing en concentratie. En, voor jouw eigen bestwil, één van hard en netjes doorwerken.” Chantal komt binnen. Ze heeft een lange leren rijzweep met verzilverde knop en met twee leren flapjes aan het eind, die puntig toelopen.

Als hij na drie kwartier de honderdste regel heeft geschreven is hij volledig murw

“Oké, subje. Jij gaat schrijven en mevrouw Van Voorst hier geeft jou elke 15 seconden een klets op jouw reet met haar rijzweep, terwijl ik jou nog een beetje ga afleiden. Oké?” “Ja Mevrouw.” knikt André. Hij begint te schrijven. Chantal gaat achter hem staan. Halverwege de eerste zin fluit de zweep al door de lucht en de slagleertjes striemen kletsend over zijn strakgespannen korte kaki schooljongetjesbroekje. Hij verbijt de pijn. Als hij met de tweede zin begint krijgt hij de volgende klets. Chantal slaat hard en gericht. Na tien slagen gaat Ilse schrijlings, als een amazone, op zijn rug zitten. Daardoor drukken zijn knieën extra hard op de kokosmat. André kreunt van de pijn, maar dan kletst de volgende zweepslag al weer over zijn kont. Wat een afschuwelijke situatie. Hij is pas bij regel acht. Nog 92! Hij concentreert zich tot het uiterste, schrijft zo vlug mogelijk door en werkt zo netjes als hij maar kan. Na twintig zweepslagen begint zijn kont te gloeien. Dan steekt Ilse haar handen langs zijn flanken en zoekt naar zijn tepels. Ze doet zijn schooljasje los en ook het witte schooloverhemdje en knijpt hem in zijn tepels. Door de pijn in zijn knieën en de continu neerdalende slagen van de lange paardrijzweep voelt hij gelukkig geen opwinding. Ilse teast hem echter gedurende de gehele schrijfsessie door en dan raakt André toch weer pijnlijk opgewonden. Door alle pijn, zowel in zijn knieën, zijn zwellende maar strak opgesloten pikje en de hardvochtige zweepslagen raakt hij in een soort verdovende trance. Als hij na drie kwartier de honderdste regel heeft geschreven is hij volledig murw. “Nou subje, dat ging helemaal niet zo slecht!” prijst Ilse hem terwijl ze van hem afstapt. “Jij kunt dus inderdaad, weliswaar onder voortdurende dreiging van slaag, beheersing en concentratie opbrengen. Dat betekent dat we een middel hebben gevonden voor bijsturing en hervorming van jouw geperverteerde mind: de zweep.”

“Dominante Dames zijn in de regel niet genegen om erg breedsprakig te zijn tegen alle schepsels die hen ten dienste staan”

“J..j..ja, M… Mevrouw.” hakkelt André, die nog na- siddert van alle pijn. “Chantal, jij bedankt voor je bijdrage.” zegt Ilse en tegen André: “Bedank jij Mevrouw Van Voorts ook even nederig, subje?” André kruipt naar Chantal, maar deze zegt: “Hoho, Antje! Durf jij mij zo tegemoet te treden? Met een openstaand overhemdje en een los jasje?!” Haastig brengt André zijn schooluniformpje weer netjes in orde. “Foei, subje”. zegt Ilse. “Dat zijn nog eens 20 strafpunten.” “J..ja.. Mevrouw.” knikt André nederig. Hij buigt zich voorover en kust uitgebreid en overdreven slaafs de beide laarzen van Chantal. “Dank U, Mevrouw, voor de leerzame oefening.” “Graag gedaan, dienstmeid Antje!” lacht Chantal en ook Ilse lacht vrolijk mee. “Lik jij mijn laarzen maar gelijk even schoon, Antje! Door al die nattigheid buiten worden ze gauw vies.” beveelt Chantal. “Ja Mevrouw.” André likt overdreven fanatiek en zeer slaafs de prachtige hooggehakte nappaleren knielaarzen schoon. Chantal ziet het lachend aan en draait uitgebreid haar laarzen een tijdje voor de lebberende bek van André, zodat hij ze overal goed schoon kan likken, vooral de zolen en de hoge naaldhakken. Ook Ilse volgt de verrichtingen van sub 139 geïnteresseerd. Als ze helemaal schoon en netjes zijn wordt er een flanellen doekje naast André’s hoofd gegooid. “Wrijf mijn laarzen maar droog, antje!” beveelt Chantal. “Ik wil natuurlijk geen dienstmeidenkwijl op mijn laarzen.” Ilse schiet in de lach. André wrijft de laarzen slaafs droog en daarna klikklakt Chantal weer de deur uit, waarbij zij en Ilse nog lachend een blik van verstandhouding wisselen. Ilse zegt: “Zo sub, gaan we nu nog wat theorie doornemen en daarna zal ik jou je huiswerk meegeven. Ga maar weer mooi op jouw knietjes op het matje.” André kruipt op de ruwe kokosmat en Ilse neemt plaats achter haar bureau. Ze pakt een map en bladert daar wat in. “Als een Dame jouw aandacht wil trekken kan zij dat op verschillende manieren doen. Ben jij in de buurt, dan kan ze simpelweg in haar vingers knippen. Jij moet erop getraind zijn dat dat geluid voor jou betekent dat jij je onmiddellijk onderdanig meldt bij de Dame in kwestie. Waar jij op dat moment ook mee bezig bent, jij laat het direct voor wat het is en meld je. Melden betekent dat jij de Dame nederig en met respect benadert, jij blijft op gepaste afstand staan, maakt een buiging en vraagt ook weer heel onderdanig: “Hoe mag ik U dienen, Mevrouw?” Is de Dame wat verder van jou verwijderd, dan kan ze in haar handen klappen en ben jij elders in het huis, dan volstaat de ouderwetse dienstbodebel. Ook in die gevallen stop jij onmiddellijk met waar jij mee bezig was en zorg jij dat jij je zo snel mogelijk bij de betreffende Dame vervoegt. Duidelijk tot zo ver?” “Ja Mevrouw.” antwoordt André. “Dominante Dames zijn in de regel niet genegen om erg breedsprakig te zijn tegen alle schepsels die hen ten dienste staan, het dienend personeel, zogezegd: knechten, butlers, chauffeurs, tuinmannen, schoonmakers, werksters, dienstmeiden, slaven enz. Ze geven het liefst aan dienend personeel door middel van kleine gebaren aan wat ze willen. Jij krijgt van mij een boekje mee waar in 20 hoofdstukken talloze van deze wenken en gebaren met hun betekenis instaan. Jij oefent voor volgende week dinsdag de eerste twee hoofdstukken. Jij laat het boekje ook aan Mevrouw Van Linschoten zien. Zij zal vast en zeker met jou willen oefenen.” “Ja Mevrouw.” klinkt het benepen. “Mooi! Verder krijg jij de volgende huiswerktaken mee. Jij zoekt op internet een cursus voetverzorging én een cursus voetmassage uit. Jij zoekt de naar jouw idee beste cursus uit en dan bespreken we dat volgende week. Als Mevrouw Van Linschoten en ik akkoord zijn schrijf jij je voor beide cursussen in. Overigens betaal jij die cursussen uiteraard zelf, evenals deze cursus bij mij, heb jij dat begrepen?”

The post Schuld, berouw en boetedoening deel 26 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ja! Wij beloofden u meer slavenervaringen met Findom/Femdom Meesteres Queen Jazz, wij geven u meer slavenervaringen (door) met Meesteres Queen Jazz. Niet één voor één, maar een plukje met schrijfsels dat op dat moment in de wacht staat. De prachtige Vrouw heeft ons in het telefonische oor gefluisterd dat de rivier met geile ervaringen – DIE ZIJ BIJ HAAR SUBJES OPROEPT – nog wel even door zal stromen.

Achtereenvolgens komen met Meesteres’ toestemming in deze aflevering aan het schriftelijke woord: “Slaaf Corné” (sic schrijfwijze) en “bart”. Ennu… oh ja! Een pré-primeurtje (jippieieie :), de nieuwe website van de Meesteres in opbouw.

De ervaring met Mrs Queen Jazz van “Slaaf Corné”

De parkeerplaats van een hotel oprijden met de fantasieën in je hoofd wat er het komende uur allemaal gaat gebeuren, dat blijft je wel bij.

“De foto die ik meestuur is van een andere sessie, hierover zal ik later nog een artikel van schrijven.”

Ik mag met de verkregen instructies via de hoofdingang naar binnen, links om de hoek zit daar een ongelofelijk knappe vrouw. Iemand met een uitstraling. Ze valt al van ver op. In die zelfde hoek zie ik nog een man zitten. Hij kijkt en zit wat op zijn telefoon, maar dat weerhoudt mij er niet van om naar Haar toe te stappen, want ik weet het zeker, dit is Queen Jazz.

Ik stel me voor, het zweet breekt me uit, maar al snel pakt Queen de leiding en laat mij een bestelling doen voor Haar bij de ober. Dit draag ik zelf naar de tafel. Ik mag gaan zitten en vanaf dat moment stelt Queen Jazz mij volledig op mijn gemak. Vanuit nature domineert Queen mij en ik merk dat Haar dat totaal geen moeite kost.

We praten wat, Ze stelt goede vragen die ik braaf beantwoord. Ik probeer af en toe met mijn ogen haar lichaam af te gaan, maar steeds houden Haar ogen mij netjes op de juiste plek. Ze heeft laarzen aan, met hak. Mijn hoofd maakt overuren, want wat zou ik daar graag vele dingen mee willen doen.

Ik voeg niks toe maar, precies dat is nu zo’n goed gevoel bij Haar

Ook als Ze wilt roken, stap ik bijna automatisch op, natuurlijk achter haar aan naar buiten. Als een soort hondje sta ik erbij. Ik voeg niks toe maar, precies dat is nu zo’n goed gevoel bij Haar.

Even later krijgt deze ontmoeting een speciale wending. Ik mag wat van het bestelde eten aan die ene man aanbieden die op een afstandje zit te kijken. Deze opdracht maakt me gek. Queen weet wat dat met me doet. Echter is dat niet alles, wat blijkt namelijk, is dat dit de man is van Queen Jazz. Ze wist dat dat een grote fantasie van mij is. Braaf geef ik dit aan Hem, en hij komt aan onze tafel zitten. Dit heeft enorm veel indruk gemaakt en maakte me ongelofelijk klein. Precies wat ik bij haar ben en wil zijn.

Groeten Slaaf Corné

De ervaring met Mrs Queen Jazz van bart

Haar en mijn eerste ontmoeting

Ik was nog helemaal nieuw in de wereld van Findom/Femdom. (Wel voelde ik mij al vanaf mij 16de aangetrokken tot dominante Vrouwen.) Ik was een beetje aan het rondkijken op Twitter en toen kwam ik haar tegen; een prachtige foto van haar in een strakke spijkerbroek en een slaafje aan een halsband. Ik was betoverd.

Nadat ik haar hele pagina had bekeken, had ik het lef om haar te berichten of ze een tikkie kon sturen. Nadat ik die netjes had betaald, kregen we een gesprek; o.a. hoe oud ik was en waar ik vandaan kom.

De dag erna zette Queen Jazz op Twitter dat ze slipjes nodig had en die ging ze natuurlijk niet zelf betalen. Dus ik vroeg haar netjes of ik voor haar die mocht kopen en dat mocht. Meteen naar de winkel kocht ik de slipjes die zij wilde hebben en ik heb ze netjes laten inpakken. Op de terugweg berichtte ik haar of ik ze diezelfde dag nog kon langsbrengen. Maar ik had het niet zo netjes gevraagd en daar was ze niet blij mee. Ik verontschuldigde me en vroeg het toen nog eens, maar netter. Diezelfde dag was niet mogelijk, maar samen zijn we op een dag uitgekomen en daar was ik erg blij mee.

De dag zelf…

Het was voor mij anderhalf uur rijden, dus genoeg tijd om na te denken wat er allemaal ging gebeuren. Ik was heel zenuwachtig. Een kwartier van tevoren kreeg ik de precieze locatie. Daar aangekomen berichtte ik haar dat ik er was. Daarop kreeg ik de opdracht om te voet naar een bepaalde plek te gaan, en… Daar stond ze dan, een prachtige verschijning!

Ik mocht op mijn knieën haar de slipjes tonen die ik voor haar had gekocht. Ze vond ze mooi gelukkig. Zonder te roepen of te schelden, kwam ze wel heel dominant over. Ze had ook wel door dat ik heel zenuwachtig was. Nadat ik de slipjes neergelegd had, moest ik het geld tellen dat ik voor haar had meegenomen. Als bedankje mocht ik haar laarzen kussen. Daarna heb ik de slipjes weer netjes in gepakt en mocht ik met een voldaan gevoel naar huis.

bart

The post En dan nu 2 slavenervaringen met Findom/Femdom Mrs Queen Jazz! appeared first on Onderdanigeman.NL.

“Overigens, het lijkt mij verstandig als jij jouw financiën volledig in handen geeft van Mevrouw Van Linschoten. Jij bent werkloos begreep ik?” vraagt Ilse hautain.
“Ja Mevrouw. Ik krijg momenteel een WW-uitkering Mevrouw.” André klinkt beschaamd.
“Dan is dat het eerste punt van jouw huiswerktaken: regel dat jouw uitkering naar de rekening van Mevrouw Van Linschoten wordt overgemaakt. Ik heb begrepen dat jij binnenkort weer bij haar mag wonen om haar permanent te dienen. Dus je hebt kost en inwoning en ik begreep dat Mevrouw Van Linschoten ook werkkleding verschaft, niet?” Ilse kijkt André vorsend aan.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Ja Mevrouw.” Even komt het in André op om te zeggen dat werkkleding wel een erg groot woord is voor een paar versleten en te kleine Birckenstocksandalen en het oude schortje van de vorige werkster van Natascha, maar hij slikt dit heel gauw in. Hij wil op geen enkele manier ook maar de geringste gelegenheid bieden om zijn relatie met Natascha op het spel te zetten.
“Mooi!” besluit Ilse. “Dat betekent dat ze jou alleen maar, als jij dat verdient tenminste, zo af en toe een klein zakcentje hoeft te geven, voor een kopje koffie of zo.”
“Ja Mevrouw. Dank U, Mevrouw.” “Verder wil ik dat jij een uitgebreid verslag schrijft over hoe jij denkt dat jij, in het kader van jouw boetedoening, Mevrouw Van Linschoten het beste ter wille kan zijn het komende half jaar. Dus wat jij voor haar wil doen, hoe je haar gaat dienen, ook met werkroosters en dergelijke erbij. Dat lever je de volgende keer bij mij in, gesnapt?” “Ja Mevrouw.”

Ga maar staan, schoolknaapje, buk voorover en hou je enkels vast

“Rest ons nog jouw strafpunten, subje. Hoeveel heb jij er verzameld?” vraagt Ilse. “Honderdtwintig Mevrouw.” antwoordt André gedwee. “Juist, subje!” prijst Ilse hem. “Jij hebt goed geteld. Omdat jij voorlopig hier de status van klein schooljongetje hebt, betekenen de strafpunten lijfstraf met een ouderwets strafinstrument dat op Engelse kostscholen altijd werd toegepast: de cane.” Ilse heupwiegt naar de hoek van de praktijkruimte en schuift een gordijntje opzij. Aan een metalen rail hangen diverse zwepen, een karwats, een mattenklopper, een plak en diverse canes. Ilse kiest een soepel zwiepende cane uit en laat deze een paar keer door de lucht suizen. Dan klikklakt ze op haar hoge laarzenstilettohakken naar de angstig kijkende André.

“Ga maar staan, schoolknaapje, buk voorover en hou jouw enkels vast.” André gaat staan. Hij is blij van de kokosmat verlost te zijn, maar hij vreest wat komen gaat. Hij bukt zich diep voorover en pakt zijn enkels vast. Zijn korte kaki broekje spant om zijn billen. “Honderdtwintig slagen met de cane! Ik kan jou bij voorbaat wel vertellen dat dat jou heel zwaar gaat vallen, sub 139. Jij zult je na deze straf nog wel eens twee keer bedenken voordat je nog meer van die stommiteiten uithaalt als vandaag bij jouw eerste les. Netjes meetellen en na elke tel Dank U Mevrouw zeggen, gesnapt?” beveelt Ilse.
“Ja Mevrouw.” klinkt het bang. Dan fluit de cane door de lucht en treft met een zwiepende klets zijn kont. Het is een felle, venijnig bijtende pijn die André voelt. Hij slaakt een zucht en brengt er moeizaam: “Eén… Dank U Mevrouw.” uit. In een langzaam, doch zeer regelmatig tempo geselt de cane zijn reet, die met elke slag harder gaat branden dan die na alle rijzweepslagen al deed. Na 20 slagen wordt de pijn intenser. André begint zwaar te ademen en het tellen wordt moeilijker. Ffft…klets: “25… Oohh.. Dank U Mevrouw.” Ffft… klets: “Ahh..26..oohh.. Dank U Mevrouw.” Na veertig slagen stopt Ilse even en zegt: “Deze straf had jij kunnen voorkomen, knaapje. Als jij je niet zo had laten meeslepen door jouw perverse seksuele driften, als jij niet naar mijn verrukkelijke kutje had zitten gapen, als jij netter en sneller had geschreven en als jij je niet zo slordig aan Mevrouw Van Voorst had gepresenteerd. Snap jij dat, knulletje?”

… maar er zijn ook elementen die het brein, ook al lijken ze in eerste instantie heel negatief, uiteindelijk als aangenaam, prettig, ja soms zelfs als opwindend ervaart …

“J..j..ja Mevrouw, i..ik zal veel.. auw.. beter mijn b..best moeten doen.” antwoordt André nederig met een huilerige stem. “Inderdaad, dat is het understatement van de dag. Dat scheelt jou veel slaag. Tenzij jij slaag lekker vindt natuurlijk.” bitst Ilse. André is verward. Slaag ervaart hij als vernederend en pijnlijk, maar inmiddels is er langzaamaan iets in hem geslopen waardoor hij het op een vreemde, niet eens per se seksueel getinte manier, prettig vindt om met een zweep, een mattenklopper en zelfs met deze cane geslagen te worden.
“Vind jij het lekker om slaag te krijgen, schoolknaapje?” vraagt Ilse wat dwingender. Ze vindt het antwoord te lang uitblijven. “Eh..emm..ik..ik..eh..weet het niet, Mevrouw?” Er komt een lach op Ilse’s gezicht. “Nou, dat is heel normaal, hoor. De afgelopen weken is jouw leven, geheel door jouw eigen toedoen overigens, behoorlijk op z’n kop komen te staan. Jij hebt, zeker de laatste twee weken, ervaringen opgedaan die jij wellicht nog nooit in jouw leven zo intens hebt meegemaakt. Het menselijk brein reageert daar op. Het verafschuwt een deel van wat het overkomt, maar er zijn ook elementen die het brein, ook al lijken ze in eerste instantie heel negatief, uiteindelijk als aangenaam, prettig, ja soms zelfs als opwindend ervaart. Dus het is helemaal niet ondenkbaar dat jij een positieve attitude jegens het gedwongen ondergaan van vernedering en slaag ontwikkelt. En áls dat zo is, is dat een erg positieve ontwikkeling, subje. Dat zal jou een stuk verder brengen naar het uiteindelijke doel: een voor Dames bruikbare aanvulling op hun leven te zijn. Maar voort nu met je straf.” Ilse trekt het kaki broekje nog even strak. André huivert. De cane fluit al weer door de lucht en in een wat hoger tempo danst hij zwiepend en kletsend over de weerloze reet van André.

In hem welt maar één gedachte op: ik wil deze Goddelijke Vrouw met alles wat ik heb en kan zo slaafs als maar mogelijk is dienen

Na de zestigste slag overvalt hem een soort gevoelloosheid en er komt een enorme berusting over hem heen. Hij ondergaat gelaten de slagen met de cane en telt ze hardop mee, steeds gevolgd door een fanatiek uitgesproken “Dank U, Mevrouw!” In hem welt maar één gedachte op: ik wil deze Goddelijke Vrouw met alles wat ik heb en kan zo slaafs als maar mogelijk is dienen. Ilse merkt deze merkwaardige verandering en een brede glimlach verschijnt op haar gezicht. Sub 139 nadert het punt van breken. Het punt waarop slaven al hun weerstand verliezen en er dan voor 100%, zonder ook maar het geringste voorbehoud, voor kiezen volledig slaaf te worden. De laatste 25 slagen geeft Ilse met volle kracht en na de laatste slag laat Andre zich op zijn knieën vallen en kust en likt hartstochtelijk de prachtige hooggehakte nappaleren laarzen van Ilse. Zij bekijkt hautain, maar met grote tevredenheid op de likkende André neer. De eerste cursusdag heeft meer gebracht dan ze had verwacht. Deze sub heeft van nature onderdanige gevoelens, maar deze zaten diep verborgen. Nu ze aan de oppervlakte zijn gekomen kan zij het vervolg van de cursus daarop afstemmen. Natuurlijk zal hij vrij snel alweer een “terugval” krijgen, zoals Ilse dat noemt. De sub ontwaakt meestal na een aantal uren of soms zelfs na één of twee dagen uit deze trance en begint dan te beseffen wat hij heeft gevoeld en ervaren. Er ontstaat dan toch weer een soort weerstand en opstandigheid. Maar Ilse weet als geen ander dat er toegewerkt kan worden naar een definitief breekpunt; het punt waar vanaf een sub onomkeerbaar verandert in een 100% slaaf, die werkelijk elk bevel, hoe bizar ook, direct uitvoert. Ilse vergelijkt het altijd met verliefdheid. Ook in die situatie doet iedereen praktisch alles voor zijn geliefde. En sub 139 ontwikkelt verliefdheid voor slaag, vernedering en overheersing. We zijn op de goede weg, denkt Ilse tevreden.

Ze doet een latex handschoen aan en smeert André’s zwaar afgeranselde kont overvloedig in

“Mooi, subje. Jij mag stoppen met mijn laarzen te likken. Jij mag je weer omkleden. Laat nog even jouw kontje zien als jij bloot bent. Daarna zal mevrouw Van Voorst jou naar de uitgang begeleiden. “Ja Mevrouw. Tot U dienst Mevrouw. Dank U Mevrouw.” Ilse moet inwendig lachen. Het is altijd een heerlijk gezicht, een slaaf die in slaventrance is. André staat op, maakt een buiging en gaat achter het gordijn. Hij doet zijn kostschoolkostuumpje uit, vouwt alles keurig op, doet zijn sandalen en kousen met kwastjes uit en legt deze ook netjes bij het stapeltje. Hij doet het roze meisjesslipje uit en legt dat bij zijn kleren, om straks samen met zijn nieuwe sloofschort mee naar huis te nemen. Dan loopt hij naakt weer naar Ilse, buigt, knielt en kust haar laarzen.

“Sub 139 meldt zich gehoorzaam, onderdanig, nederig en slaafs voor inspectie, Mevrouw.” zegt hij duidelijk, weliswaar nederig maar zonder de gêne die hij meestal tentoonspreidt in vernederende situaties.
“Buk voorover, sub.” André bukt direct. Ilse bekijkt zijn kont. “Heb jij gisteren veel slaag gehad, sub?” vraagt Ilse. “Ja Mevrouw. Maar volkomen terecht, Mevrouw.” “Ik zie het, ja. Mooi. Jouw kontje is een bont kleurenpallet, subje, met flink veel dikke striemen. Wacht maar even.” Ilse loopt naar een ladenkastje en komt terug met een grote tube Arnicazalf. Ze doet een latex handschoen aan en smeert André’s zwaar afgeranselde kont overvloedig in. André voelt de heerlijke koelte van de crême en de aangename verlichting die deze geeft. Ilse smeert ook een flinke klodder in zijn kontgaatje en ze kan het niet laten even zijn kontgaatje met twee vingers wat op te rekken. Het is een voor André totaal nieuwe sensatie, vernederend, maar ook opwindend.
“Zo, klaar!” zegt Ilse. “Ik zou als ik jou was zorgen dat jij niet al te veel straf oploopt de komende dagen, anders hangen de vellen er straks bij. Ik wil jou woensdagochtend hier weer zien, zelfde tijd. Woensdag en vrijdag zijn voortaan jouw cursusdagen. Aankleden en wegwezen nu. Ik geef Mevrouw Van Voorst vast een seintje.”

“Dank U Mevrouw, dank U.” André reikt weer naar haar laarzen en kust ze opnieuw fanatiek. “Dank U Mevrouw.” Dan staat hij op, maakt een buiging en verdwijnt achter het gordijn, terwijl Ilse de praktijkruimte uitloopt. Als hij aangekleed is en achter het gordijn tevoorschijn komt, stapt Chantal net binnen. Haastig pakt hij zijn schortje, het roze meisjesslipje en zijn lesboekje en stopt die netjes in zijn jaszak. Dan gaat hij op de knieën.
“Achter mij aankruipen, dienstmeid Antje. Dan breng ik je naar de buitendeur.” Chantal schept zichtbaar genoegen in het noemen van André’s nieuwe, door haar verzonnen en zeer vernederende naam. Ze heupwiegt naar de deur uit en André kruipt snel achter haar aan. Chantal loopt aardig door en Andre moet hard kruipen om haar bij te houden. Bij de achterdeur stopt ze en draait zich om. “Zeg mij maar netjes gedag en tot de volgende cursusles, Antje.” André kruipt tot bij Chantal, bukt zich en kust slaafs haar beide laarzen.
“Dank U, Mevrouw. Tot de volgende les, Mevrouw”. ”Dag, dienstmeid Antje.” Chantal sluit de deur achter hem.

Het is koud buiten. Een ijzige wind jaagt door de straat. André kijkt op zijn horloge. Tien voor twee alweer!! Hij is dik 4 uur op cursus geweest! En hij moet nog de rijlaarzen van Natascha en Katja langsbrengen, want die gaan om drie uur al naar de manege. André rilt en stopt zijn handen in zijn zakken. Gebogen loopt hij op een holletje naar huis.

The post Schuld, berouw en boetedoening deel 27 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Lekker bericht om het nieuwe jaar mee te beginnen, N.O.T.. Aan de andere kant… “slave ALERT” (#slaveALERT) houden wij erin om onze lotgenoten te behoeden voor fakemeesteressen en ander oplichtend tuig.
Vandaag een oplichter (?m/v/x?) handelend als Meesteres, met rekeningnummer NL12 INGB 0702 4520 76 en onder de namen Nikky Croes en/of Naomi Slavic te Stadskanaal of Rotterdam. De FindomMeesteressen Madames Femme & Louis attendeerden ons erop.Hier de melding zoals de prachtFindommes gister bij ons deden:

Hi, er is een ‘domina’ actief op Instagram die content steelt van andere domina’s (oa van ons) en daarmee een hoop subs oplicht. Wellicht dat jullie hier aandacht aan kunnen schenken? We proberen te voorkomen dat er meer onnodig slachtoffers vallen.

slave ALERT 2022-1: Instagram en bankrekening

Het Instagramprofiel waar de Findommes ons op alert’en is: https://www.instagram.com/latinaaameesteres/ . Nu hebben wij geen Insta, hoeven ook geen Insta, linken niet naar Insta, maar de Madames Femme & Louis stuurden ons ook een printscreen van het bewuste profiel met inderdaad wat foto’s van beide FindomMeesteressen ertussen. Foute boel dus!

Ook stuurden ze een IBAN-nummer waarmee subs & slaven opgelicht zouden zijn. Meteen wilden wij die checken, maar dat hadden de prachtVrouwen óók al gedaan! NL12 INGB 0702 4520 76 blijkt ook voor non-BDSM-scams te zijn gebruikt, aldus de TV-programma’s  Opgelicht en Radar. De rekeninghouder gaat onder de namen Nikky Croes en/of Naomi Slavic.

Dusss… wat kan jij nu doen?

• Check het rekeningnummer of je daar ook maar iets aan betaalt of hebt betaald
• Check de namen Nikky Croes en/of Naomi Slavic in al je digitale media en gereedschappen. Meteen blokkeren en verwijderen die shit
• Heb je Instagram? Meld het betreffende profiel aan als fake
• En, misschien een leuk tipje als je Twitter hebt: ga naar het profiel van de Findommes, bedank de Dames voor hun slave ALERT en vertel wat je eventueel hebt gedaan om deze faker te stoppen.

slave ALERT, uit- en afpersen kan geil zijn,

maar niet door fakers

The post Nieuw! slave ALERT! NL12 INGB 0702 4520 76 (Nikky Croes / Naomi Slavic) appeared first on Onderdanigeman.NL.

Op 4 januari had Meesteres Dominae Suae een hoteldate met daniel. Het was zijn eerste keer. Btw … sinds eergisteren staat zijn ervaring op de site van de Meesteres! Ze heeft er duidelijk de wind onder.

Hoteldate? Dominae Suae right in tha kissah!

De hoteldate, how to…

De ervaringen van Dominae Suae’s slaven, wij publiceren er graag over. Of beter: wij attenderen jullie er graag op.  De ervaringen zelf staan al online bij de Meesteres zelf. (Google vindt het niet zo fijn als je letterlijke teksten overneemt.)
De hoteldate die de Meesteres in haar pakket heeft, is niet voor iedere slaaf weggelegd. Ook wil ze weten wat voor vlees ze in de kuip heeft. Daarom gaan er doorgaans twee proefweken en een real life-kennismaking aan vooraf.

Deur op een kier en hoofd naar beneden. Wachten kan zó lang duren, terwijl het hooguit 10 minuten zijn geweest.. Het kuisheidskooitje bungelend tussen m’n benen. Op de gang gerommel van mensen en de schoonmaakploeg. Ze wandelen toch niet ineens hier binnen? M’n brein bedacht alles wat mis kon gaan, dat ik betrapt werd, maar spanning en opwinding kregen toch de overhand.

Kan schrijven hè, die daniel. De eerste link in dit stukje brengt je ernaartoe. En eenmaal daar, misschien nog wel meer…

The post Daniels eerste hoteldate met Dominae Suae appeared first on Onderdanigeman.NL.

Mother Superior, de Domina Non, de abdis/bazin van de Orde der Zelfkastijders en eerste van de site Flagellanten.Org; ze is ruim een jaar online, zowel met die site als op Twitter. Heel fanatiek post ze (nog?) niet op beide media. Ze schrijft in het Engels en Nederlands.

I give Guidance at a distance to those who wish to deepen their true nature of humility and perversion through humiliation, worship and punishment. Tribute and beg for My Attention.https://t.co/hC4ExdrJRB#findom #Mistress #Goddess @find0m @rtfindom @rtdoggyslave @rt_feet pic.twitter.com/ZSS1Uvl8Pj

— Mother Superior (@MotherAbbess) December 3, 2021

Ik geef op afstand begeleiding aan diegenen die hun ware aard bestaande uit nederigheid en perversie willen verdiepen door middel van vernedering, aanbidding en straf. Betoon Mij eer en smeek om Mijn aandacht.

Ervaringen met de Domina Non

Als redacteur, liefhebber en lotgenoot volg ik de Domina Non al een tijdje. Wel op afstand, want Findom is niet mijn ding en zeker niet in combinatie met zelfkastijding. En daar lijkt het hier wel op. Vandaar mij vraag aan jullie: wie heeft ervaringen met Mother Superior? Plaats ze hieronder in de comments of stuur ze naar info@onderdanigeman.nl.

De reden van mijn nieuwsgierigheid is of Mother Superior ook real life ontvangt. Dan hoeft ze wat mij betreft nog steeds niets te doen, dan wordt zelfkastijding zelfs voor mij misschien wel interessant. Denk je maar eens in: dat je – liefst in een kerker of kloosterachtig kasteel – al (zelf)geselend langs haar troon mag lopen met je medesukkelaars…

Benieuwd naar de ervaringen met haar!

The post Iemand ervaringen met Domina Non Mother Superior? appeared first on Onderdanigeman.NL.

Vrijdag, 26 januari 2017 – 11:00 uur

Natascha en Katja hebben heerlijk uitgeslapen en zitten in hun ochtendjasjes aan het ontbijt. Katja heeft een oosterse van zwart satijn, met op de rug een Japanse geisha. Natascha heeft een donkerpaarse, ook van satijn. Ze genieten nog uitgebreid na van de vorige avond.
“Hoe zou ons sloofje het op cursus hebben bij het IGSH,” vraagt Katja.
“Zwaar! Heel zwaar! Ilse en Chantal zijn allebei superDominatrixes. Die Chantal is geloof ik pas 18, maar een echte bitch! Ze zijn altijd in het leer, stilettohakken en heerlijk geraffineerd gemeen.” antwoordt Natascha vrolijk.
“Arme Andrea.” spot Katja. “Krijgt ze daar ook met de zweep?”
“Absoluut!”, antwoordt Natascha. “Ze zijn daar heel erg streng.”
“Mooi”, zegt Katja, “hoe meer slaag, hoe weker die gaat worden. Zeker nu die gekuist is.”
“Zeker weten. Maar nu even zijn rooster. Weet jij wanneer die meiden van de manege hem als poetssloof willen?”
“Nou, ik ga gelijk even rondbellen, dan kunnen we een efficiënt rooster maken”, antwoordt Katja.

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Goed! Ik laat hem morgen namelijk mijn hele huis van top tot teen schoonmaken. Dus alle kasten bovenop stofvrij, alle kasten leegmaken, stoffen en soppen, de trappen dweilen plus alle vloeren, ramen en houtwerk zemen, kortom: beetje grote schoonmaak. Ook moet hij het kleine kamertje voor zichzelf bewoonbaar maken, want ik wil met ingang van zondag al volledig over sloofje kunnen beschikken. En maandag moet sukkeltje voor zijn eerste dag naar de manege.” zegt Natascha. “Ik heb trouwens op de manege een oude overall op de kop getikt.” vervolgt ze. “Volgens mij is die nog van Jan geweest. Zo’n ouderwetse, oudroze overall, met een bommenluik voor als die moet plassen of poepen.”

Wat een heerlijke vernedering weer, en dan die roze laarsjes! Te gek!

“Hahahaha!!” lacht Katja uitbundig. Ze ziet het voor zich.
“Ja, lachen hè!” zegt Natascha. “En je gaat nog meer lachen als je ziet wat ik er op heb laten zetten bij de printshop.” Natascha staat op en loopt naar de gangkast. Even later komt ze binnen met de overall en ook nog twee roze rubberen enkelkaplaarzen. Katja schiet in de lach, en als Natascha de print op de rug van de oude overall ziet komt ze haast niet meer bij van plezier. Laarzenpoetsknecht staat er met grote letters.
“Wat een heerlijke vernedering weer,” lacht Katja. “En dan die roze laarsjes! Te gek!” Katja pakt de overall van Natascha aan om hem te bekijken. “Gadver, Natas! Hij stinkt! Heb je ‘m niet gewassen!” Ze gooit hem als een vod op de grond. De overall ruikt muf en schimmelig en er hangt een sterk zweetlucht aan. Bovendien, ziet Katja, is hij eigenlijk totaal versleten. Overal dunne slijtplekken en her en der scheurtjes en gaatjes.

Als ik het zo bekijk is ie 7 dagen per week, 18 uur per dag volledig bezet met allerlei taken waarbij ie ook nog eens hard moet werken

“Welnee!” lacht Natascha. “Hij moet er keihard in werken, dus gaat ie vanzelf weer stinken. Onderdeel van de vernedering.”
“Jij bent écht een heerlijke bitch geworden”, zegt Katja tevreden lachend. “Vanmiddag komt die sukkel onze rijlaarzen brengen. Kan die alles gelijk passen en even showen.”

Katja belt alle dames die André als poetssloof willen. Ze drinken koffie en maken daarna een uitgebreid en overvol werkrooster voor André. “Mooi! Als ik het zo bekijk is ie 7 dagen per week, 18 uur per dag volledig bezet met allerlei taken waarbij ie ook nog eens hard moet werken. Heerlijk! Dat zal ‘m leren mij te belazeren.” zegt Natascha wraakzuchtig.
Katja lacht. “Benieuwd hoelang ie het volhoudt.” zegt ze.
“O, je weet dat hij helemaal idolaat van mij is,” antwoordt Natascha, “dus gaat dit werken, let maar op.”

Vrijdag 26 januari 2017 14:15 uur

De bel gaat. “Daar is sloofje.” zegt Natascha geamuseerd. “Vijf minuten laten staan maar.” De dames hebben inmiddels hun ruiterkledij aan en hangen lekker lui met opgetrokken benen op Natascha’s leren loungebank. Na een tijdje staat Natascha op, loopt naar de voordeur en doet die open. Voordat sukkeltje André z’n onderdanige begroeting kan doen, bitst ze staccato een bevel: “Deur sluiten, op jouw knieën voor de kamerdeur zitten. Beleefd kloppen. Wachten op toestemming om binnen te komen. Daarna de kamer in kruipen. Rijlaarzen meenemen.” Ze keert zich vrijwel gelijk om en heupwiegt in haar prachtige strakke rijbroek de kamer in en vlijt zich weer naar Katja op de bank.
“Ja Mevrouw.” zegt André nog timide. Hij zit nog volledig in zijn onderdanigste slavenmodus na de intensieve cursus van zojuist. Hij zet de tas met glimmend gepoetste rijlaarzen neer en doet zijn jas uit. Dan slaat de twijfel toe. Wat had Natascha nou precies gezegd. Ze zei niets over zijn schortje en Birckenstocks. Maar hij twijfelt of hij zomaar zónder naar binnen mag gaan. Hij neemt het zekere voor het onzekere, kleedt zich razendsnel uit, doet het vernederende schortje en de Birckenstoks aan, pakt de tas met rijlaarzen, knielt voor de kamerdeur en klopt schuchter aan. Het duurt zeker weer vijf minuten en André krijgt al pijn in zijn knieën als de geaffecteerde stem van Katja “Binnen!” roept. Hij opent de deur en kruipt met de tas met rijlaarzen de kamer in.

“O kijk nou!” Natascha schiet in de lach. “Trutje heeft haar werkschortje en Birckenstockjes al aan gedaan. Dat had ik helemaal niet eens gezegd.”
“Dat betekent dat ze goed is afgericht en zich het daarbij behorende gedrag al keurig weet aan te meten.” zegt Katja geaffecteerd en beveelt met luide stem: “Begroet ons, dienstmeid!” Ze knipt daarbij een paar keer hautain in haar vingers. André kruipt naar de loungebank en blijft op handen en voeten vlak voor de Dames staan.
“Goedemiddag Dames. Ik heb Uw rijlaarzen gepoetst en vraag U nederig wat ik nog meer voor U mag betekenen.” André voelt zelf ook dat hij nog volledig in een zeer slaafse modus zit, maar het windt hem eigenlijk heel erg op. Hij voelt zijn kleine pikje zwellen, hetgeen de zeer beperkte ruimte in de kuisheidskooi hardvochtig verbiedt. Natascha ziet het bonte pallet aan striemen op André’s door Ilse en Chantal afgeranselde reet, waar André rijkelijk Arnicazalf op heeft gesmeerd.

Ook Natascha’s andere voet moet hij nederig kussen

“Zozo, sloofje. Ik zie dat Mevrouw Van Veenendaal niet helemaal tevreden was over jouw eerste cursusdag.”
Katja schiet in de lach. “Zo te zien heb jij ook met de cane gehad, is het niet, meid?”
“Ja Mevrouw”, knikt André slaafs.
“Jij gaat ons trouwens straks maar eens uitgebreid vertellen hoe het gegaan is”, zegt Natascha en ze steekt lui haar rechtervoet naar André’s gezicht. “Jij mag de zool van mijn voet kussen, sloofje.” André kruipt naar voren en kust integer Natascha’s voetzool. Haar voet is heerlijk zacht en glad en ruikt naar badolie. André kust zachtjes de hele voetzool en ook daar raakt hij weer opgewonden van. Hij voelt de drukkende pijn van zijn verboden erectie wel, maar vreemd genoeg deert het hem niet meer zo. De pijn is een onderdeel van zijn boetedoening, beseft hij en daarbij wil hij de Dames niet meer laten blijken dat hij pijn heeft. Niet uit misplaatste trots of zo, nee, het is meer dat hij de Dames niet meer wil storen of lastig vallen met zijn gekerm. Het lijkt wel of Katja het door heeft.
“Braaf slaafje.” zegt ze goedkeurend. “Absoluut! Ons sloofje maakt goede vorderingen”. Ook Natascha’s andere voet moet hij nederig kussen en daarna wil Katja uiteraard een zelfde begroeting. Katja teast André door met haar voet zachtjes over zijn gezicht te wrijven terwijl hij haar voetzool kust. Tevens zoekt haar andere voet nog even plagerig zijn onder de CB6000s uitstekende ballen op, maar André reageert zeer gelaten. Hooguit een licht zuchtje ontsnapt uit zijn neus.
“Wat fijn dat ik niet meer embarrased hoeft te raken door ongepaste groei van bepaalde volslagen nutteloze lichaamsuitsteeksels, Andrea. De kuisheidskooi is een heel probaat middel, vind jij niet?” zegt Katja vrolijk en duwt nog even extra hard met haar voet tegen André’s kaalgeschoren ballen.
“Ja, Mevrouw”, zucht André. “Dank U, Mevrouw.” De Dames lachen hartelijk om de ultiem slaafse André, die fanatiek de zool van Katja’s voet blijft kussen.
“Nu nog even de andere voet, meid”, en Katja knipt weer arrogant in haar vingers. Ook deze voet wordt door André met alle egards en uiterst respectvol gekust. Na een paar minuten is Katja het zat en duwt André met haar voet van zich af. “De rijlaarzen!” bitst ze. “Laat eens zien of jij jouw best hebt gedaan.” André pakt de tas en haalt de grondig schoongemaakte en glimmend gepoetste rijlaarzen van Natascha en Katja eruit en houdt ze voor de Dames omhoog.
“Mmmm! Mooi zo, jouw poetskwaliteiten verminderen niet”, zegt Natascha tevreden. “Ik zou niet willen dat ik komende week teleurgesteld in jou zou raken als ik jou als laarzenpoetsknecht aan de manege verhuur.
“Nee Mevrouw. Dank U Mevrouw.”
“Jij mag de rijlaarzen aan onze voeten doen, sloofje”, beveelt Natascha. André doet de rijlaarzen onderdanig bij de Dames aan, die daar zichtbaar van genieten. Daarna commandeert Natascha: “Kleed je trouwens maar uit, want jij moet even iets passen.” Snel doet André zijn schortje af en zijn werksandaaltjes uit. Naakt knielt hij voor de Dames. Katja kan het niet laten en strijkt nog even met de neus van haar leren rijlaars onder zijn naakte ballen, André krimpt een heel klein beetje ineen, maar houdt zich groot. Natascha staat op en pakt een plastic tas die naast één van de stoelen staat. Ze gooit die naar André, knipt in haar vingers en commandeert: “Naar de gang kruipen, aantrekken en als jij klaar bent weer op jouw knieën voor de deur en netjes kloppen.”
“Ja Mevrouw. Dank U Mevrouw”, en snel kruipt hij er met de plastic tas vandoor. Op de gang opent André het tasje. Er komt een muffe zweetlucht uit. Hij haalt de inhoud eruit en ziet de oude versleten roze overall. Ook ziet hij op de rug de print “laarzenpoetsknecht” en dan de korte, babyroze enkel kaplaarzen. André is blijkbaar de vernedering voorbij, want hij trekt zonder bijgedachten de overall en de laarzen aan en is al blij, ja dankbaar zelfs, dat alles hem past: de overall is hooguit iets te groot, maar de laarzen zijn precies zijn maat. Hij gaat op zijn knieën voor de kamerdeur zitten en klopt beleefd. Na drie minuten hoort hij de commandostem van Natascha. “Binnen!” Zachtjes opent hij de deur en kruipt slaafs naar binnen, tot voor de Dames, die zeer geamuseerd naar de nieuwe outfit kijken.

Als dat gebeurt, neem jij onmiddellijk de houding aan waarin jij nu ligt en knoop jij zelf direct jouw luikje open

“Ga eens staan, sloofje, en laat je eens bekijken. Draai maar eens rond”, beveelt Natascha. André staat op en poseert knullig voor de Dames, die hem van top tot teen bekijken. “Mooi passend, qua maat”, zegt Natascha. “Ook de overall, zo te zien. Doe je armen omhoog.” André gehoorzaamt direct. “Keurig hoor! En heb je gezien dat jij hem niet helemaal hoeft uit te trekken als jij naar de wc moet?”
André knikt en zegt onderdanig: “Ja, Mevrouw.”
“Jij hoeft dus ook geen onderbroek aan onder deze overall, gesnapt?” vervolgt Natascha streng.
“Ja Mevrouw”, klinkt het weer serviel.
“Ja, dat is reuzehandig”, zegt Katja terwijl ze opstaat, “maar óók voor nog iets anders laarzenpoetsknechtje. Ga maar eens op je knieën zitten met jouw armen en je voorhoofd plat op de grond.” André gehoorzaamt onmiddellijk. Katja loopt naar de gang en komt terug met haar lange leren rijzweep. “Stel nu, knechtje, dat jij komende week een foutje maakt bij het poetsen van de rijlaarzen en er blijft ergens een spatje modder zitten, dan hebben de Dames van de manege de volledige vrijheid om jouw daar direct op aan te spreken.” Terwijl Katja dit zegt, zet ze de hak van haar rechterrijlaars in de nek van André en drukt zijn hoofd wat vaster tegen de grond. Ze vervolgt: “Als dat gebeurt, neem jij onmiddellijk de houding aan waarin jij nu ligt en knoop jij zelf direct jouw luikje open. Vooruit!” Katja laat even haar rijzweep door de lucht fluiten. Gehoorzaam, maar moeizaam vanwege zijn houding, steekt André zijn armen naar achteren, maakt de 4 knopen los en doet de kontflap van de overall naar beneden, zodat zijn rood geranselde reet kwetsbaar vrijkomt. “Ik speel nu even een ontevreden Dame, knechtje. Let op!” en met geaffecteerde stem zegt ze: “Zeg eens, nieuw laarzenpoetsknechtje, ik heb zojuist mijn dure leren rijlaarzen van jou terug gekregen en nu zie ik dat er op de neus nog een lelijke moddervlek zit. Nu weet ik wel dat jij net nieuw bent en jij nog héél véél moet leren. Echter: leren gaat hier bij ons op de manege altijd met de rijzweep. Steek jij jouw kontje dus maar even in de lucht en tel braaf mee.”

Oh my god! Wat een vertoning! Dit houden we er absoluut in op de manege. Die meiden worden gék

Natascha staat te hikken van de lach om het door Katja opgevoerde toneelstukje, maar André doet braaf zijn kont in de lucht. De lange rijzweep fluit door de lucht en André krijgt vijf felle, snijdend striemende slagen op zijn toch al gevoelige reet. Hij telt braaf de slagen mee en bedankt Katja daarna zeer serviel voor de leerzame les, waarbij hij zeer slaafs haar rijlaarzen kust. Natascha heeft het niet meer. “Oh my god! Wat een vertoning! Dit houden we er absoluut in op de manege. Die meiden worden gék!” Ook Katja moet lachen. Dat ze zoveel plezier aan hun slaafje zouden beleven hadden ze niet gedacht.
“Oké, sloofje. Knoop je kontluikje maar weer dicht.” commandeert Natascha dan. “En overeind! Op je knieën voor ons en vertel hoe jouw eerste cursus bij het IGSH is geweest.”

The post Schuld, berouw en boetedoening deel 28 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Meesteressen opgelet! Esau is een actieve, oudere dienaar en aanbidder van de betere helft der mensheid. Wij zetten hem in the spotlights omdat hij de laatste tijd teveel bot heeft gevangen of zelfs is besodemieterd door fakers. Na de breek een iets duidelijker onherkenbaar gemaakte foto, zijn directe contactmail en zijn eigen (ongeredigeerde!) oproep.

Hoewel de eigen sites van Klapjes Media geen dating zijn, plaatsen wij af en toe oproepen van onderdanige mannen van wie wij denken dat zij een steuntje in de rug kunnen gebruiken énnn… die voor onze geliefde Meesteressen van toegevoegde waarde zijn. “Onze” esau is zo iemand.

Oudere dienaar zoekt Godin

De letterlijke tekst die esau ons nastuurde toen wij beloofden hem aandacht in de panelen te geven.

Ik ben een seksueel zeer onderdanige man, met vele jaren ervaring als lustslaaf. Ik geloof in de superioriteit van de Vrouw over de man, ook op erotisch en biologisch gebied. Daarom kick ik op vernedering, want dit benadrukt mijn nederige positie ten opzichte van de Heerseres die ik mag dienen.

Ik verlang naar permanente seksuele onthouding, dit brengt het beste in me naar boven: opoffering, toewijding en gehoorzaamheid. Het Vrouwenlichaam is voor mij als een tempel. Ik verlang er naar een dominante Dame te mogen aanbidden, Haar met Plezier en Lust te dienen, in ruil voor vernedering en pijn en mogen genieten van Haar schoonheid.
Ik zoek dus absoluut geen seks, want voor neuken ben ik als slaaf te min.

Ik verlang naar body worship, dat ik U wel mag aanraken, over Uw kleding heen desnoods en naar langdurige face sitting, likken, cbt etc. Ik ben een oude slaaf met een relatief hoog libido.

Ik bezoek U maandelijks en ben dan Uw eigendom, zo ook geldt dat voor mijn mannelijkheid: U bepaalt mijn kleine zaadlozinkjes, bv 1 of 2 x per maand, wat me gek maakt van verlangen om U te mogen aanbidden. U bent minstens 21, en ik vergoed 200 euro per sessie. Welke leuke Lady vindt dit leuk om te doen en wil me testen, uitproberen en gebruiken?

Contact

Esau is direct, zonder onze tussenkomst, te bereiken onder het volgende e-adres:

• selavio@xs4all.nl

Nou, mooie binnenkomer of een mooie binnenkomer? Ennu… De beste man houdt ons op de hoogte. Wordt ie weer beduveld (en kan ie dat aantonen) dan zetten wij van deze site, alsook Klapjes, alles in om de betreffende faker offline te krijgen.

The post Viriele, oudere dienaar & aanbidder zoekt Godin… (!) appeared first on Onderdanigeman.NL.

André vertelt zeer gedetailleerd van het moment van binnenkomst tot aan het moment dat hij de deur uitgezet werd, wat hem allemaal overkomen is. Zoals: de ingang voor subs aan de achterzijde van het gebouw, de ontvangstruimte waar niet gepraat mocht worden, de lage stoeltjes, de poster van de plassende Dame, de spreuk aan de muur, de lectuur die daar lag.
De Dames luisteren met groeiende interesse. André vervolgt dat er een sub voor hem was die door een Dame in rijkostuum werd opgehaald. Hoe de sub deze Dame begroette en hoe ook hijzelf, om een goede indruk te maken, op deze manier Mevrouw Van Veenendaal begroette. Hoe zij er uit zag, dat hij achter haar aan kroop en toen de sub die vóór hem naar binnen ging bereden hoorde worden door de strenge amazone. Hij vertelt …

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

… van zijn schooljongetjespakje met het roze meisjesonderbroekje, de strafregels die hij onder steeds moeilijkere omstandigheden, geknield op een ruwe kokosmat, moest schrijven. Het vele, vele slaag dat hij kreeg. Dat hij onder leiding van Chantal de wc’s heeft schoongemaakt in een schortje met “sub 139, schoonmaaksloof” erop. Dat Chantal zijn dienstersnaam Andrea te lang en bovendien te chique voor een dienstmeid vond en hem voortaan dienstmeid Antje noemt.

Tenslotte vertelt hij nog dat hij zijn financiën in handen moet geven van Natascha

“Wat een schitterend idee, dienstmeid Antje!” roept Katja verrukt. “Een nederige naam voor een nederige dienster.”
“Of dat een goed idee is!” zegt Natascha. “Dat is met ingang van vandaag gelijk jouw naam, sloofje. Jij gaat een mooie tag op je schortje maken met die naam erop. Jij zet er “antje” op met kleine letters, ook de ”a”, want hoofdletters zijn voor jou niet nodig. En daaronder, ook met wat kleinere letters jouw functie: ‘dienstmeid’. Begrepen sloofje?”
“Ja Mevrouw.”

André vertelt verder dat dat hij alleen maar mocht kruipen, dat hij het roze meisjesonderbroekje en het schortje mee heeft gekregen omdat hij het zelf moet onderhouden, ofwel wassen en strijken. Hij vertelt dat hij een lesboekje mee heeft gekregen om commando’s in gebarentaal te leren en te kunnen opvolgen en dat hij het een heel grote eer zou vinden als hij dat met Natascha zou mogen oefenen. Ook vertelt hij van de cursussen die hij moet gaan volgen, voetverzorging en voetmassage. En dat hij in het kader van de boetedoening een verslag moet maken waarin hij aangeeft hoe hij Natascha het komende half jaar het beste denkt te kunnen dienen, met werkroosters, schema’s en takenlijsten erbij. Tenslotte vertelt hij nog dat hij zijn financiën in handen moet geven van Natascha, dus zijn WW-uitkering en alles wat hij verder ontvangt, omdat hij toch geen enkele tijd meer heeft om uitgaven te doen en bovendien werkkleding van Natascha krijgt.

Natascha en Katja zijn verrukt over het hele verhaal. Wat een geweldig idee was dat van Katja om Natascha in contact te brengen met het IGSH, het Gedragscorrectie en Sexuele Heropvoeding (eerste vermelding: deel 3 – red.). Een buitengewoon professionele organisatie, die de totale onderwerping van de man zeer hoog in het vaandel heeft staan. Ze hebben genoten van alles wat ze hebben gehoord. Natuurlijk moet hij ook nog het roze meisjesonderbroekje en het sloofschort laten zien.

“Prachtig allemaal, Antje.” zegt Natascha. “En inderdaad, jij hebt zelf helemaal geen geld meer nodig. Jij hebt hier onderdak, jij krijgt mijn kliekjes te eten en ik zorg voor keurige beroepskleding, nietwaar. Neem nou deze prachtige overall. Daar ga jij jaren plezier aan beleven.” Katja schiet in de lach. “Jij gaat dus inderdaad als eerste in orde maken dat jouw uitkering op mijn rekening wordt gestort, begrepen?”

De Dames blijven nog even in de weer met het bespotten en vernederen

“Ja Mevrouw, ik ga dat zodra ik thuis ben direct doen, Mevrouw.” De Dames blijven nog even in de weer met het bespotten en vernederen van André, maar dan is het tijd om naar de manege te gaan, dus wordt André weggestuurd. Hij neemt slaafs afscheid door heel devoot de rijlaarzen van de Dames te kussen.

“Morgen ben je om 9 uur bij mij om je kamertje in te richten en alles in orde te maken voor jouw verblijf”, bitst Natascha. “Je krijgt dan gelijk een enorme hoeveelheid opdrachten plus je werkzaamheden voor de hele week.”
“Ja, Mevrouw.” André kleedt zich snel om en groet beleefd voor hij de deur uitstapt. De Dames doen hun jassen aan, pakken hun rijzwepen en gaan lachend de deur uit.

Zaterdag 27 januari 08.00 uur

André is al een tijd op. Hij is vannacht weer twee keer wakker geweest vanwege erecties, die wreed door zijn kleine peniskooi in de kiem werden gesmoord. Gisteren heeft hij aan het UWV doorgegeven dat zijn uitkering voortaan op rekening van Natascha wordt gestort. Hij heeft zijn moeder verteld dat hij weer bij Natascha mag intrekken.

Waar mag ik U mee dienen, Mevrouw?

“Nou, dat is een pak van m’n hart, jongen”, had ze gezegd. “Ik ben heel blij voor je. Zorg er in godsnaam voor dat je haar tevreden houdt.” Nou, denkt André bij zichzelf, daar gaat mijn hele leven momenteel aan op. Hij heeft gisteren ook in het gebarenboekje zitten studeren. Er staan ongelofelijk veel gebaren in, die altijd door de dominante Dame worden ingeluid met vingerknippen of de uitroep “sub!!” (wat ook vervangen kan worden door welke naam of titel de Dame voor de sub in petto heeft). Of het luiden van een belletje. De sub moet dan alles waar hij op dat moment mee bezig is laten voor wat het is, en zich onmiddellijk naar zijn Dame spoeden. Hij meldt zich onderdanig met een buiging bij haar en vraagt slaafs: “Waar mag ik U mee dienen, Mevrouw?” Daarna maakt de Dame het gebaar en voert de sub onmiddellijk de daarbij behorende opdracht, handeling of pose uit. André las dat naast vingerknippen, aanroepen of het belletje, er ook veel Dames zijn, die bij hun sub een chastity divice hebben aan laten brengen waarmee zij door middel van een afstandbediening een stroomstoot kunnen geven. Handig voor als de sub zich op een andere verdieping van het huis bevindt. André heeft het eerste hoofdstuk bestudeerd, maar dat waren al heel wat gebaren en hij kent ze bij lange na nog niet uit zijn hoofd. Tenslotte vond hij in één van zijn bureauladen nog een transparant naamplaathoudertje, wat met een kleine veiligheidsspeld aan kleding kan worden vastgemaakt en waar een papiertje met een naam ingeschoven kan worden. Ooit eens gekregen bij een werkconferentie. Hij heeft uit zijn printer een tag met ‘antje, dienstmeid’ geprint, uitgeknipt en in het transparante houdertje geschoven. Dat neemt hij zo mee. Hij maakt een snel ontbijtje voor zichzelf klaar, gaat douchen en kleedt zich aan. Hij pakt een sporttas, haalt zijn kledingkast leeg en en stopt alles in de tas. Hij neemt alle spullen die hij van het IGSH heeft gekregen erbij, samen met zijn naamtag voor op zijn schortje. Dan zegt hij zijn moeder gedag en gaat hij op weg naar Natascha.

Zaterdag 27 januari 09.00 uur

André belt aan bij Natascha’s huis. In tegenstelling tot alle vorige keren hoort hij al snel hoge naaldhakken op de stenen vloer klikklakken en gaat de deur al na twintig seconden open.
“Zo, daar ben jij dan weer. En dit keer voor onbepaalde tijd, sloofje. Tenzij jij het verkloot natuurlijk, dan kun jij voorgoed vertrekken.”
“Ja Mevrouw”, antwoordt André timide. Het valt hem weer op dat zij hem sinds het bezoek aan IGSH nadrukkelijk met jij en jou aanspreekt, net als Katja trouwens. Natascha heeft haar haar los, draagt een strakke leren kokerrok tot net boven de knie met een strak hooggesloten zwart mouwloos t-shirt, zwarte naadnylons en zwarte leren pumps met naaldhakken, die André donderdag nog gepoetst heeft. Erboven draagt ze een wit angora bolerootje. Ze is weer prachtig opgemaakt.
“Doe jouw dienstkleding over jouw gewone kleding aan en meld je op de reguliere manier.” Natascha loopt alweer heupwiegend en klikklakkend op haar stilettohakken de kamer in. Gauw doet André zijn jas en schoenen uit. Hij slaat zijn broekspijpen om en trekt zijn witte versleten Birckenstock sandalen aan. Daarna doet hij het vernederende sloofschortje voor en zet over de geborduurde naam Agnes zijn transparante houdertje met het door hem gemaakte naamplaatje erin op het schortje vast. Dan gaat hij op zijn knieën voor de kamerdeur zitten en klopt schuchter.
“Ja, binnen!”
Hij staat op, opent de deur en gaat naar binnen. Natascha zit heerlijk lui op haar leren loungebank. Hij maakt een diepe buiging en zegt slaafs: “Waarmee mag ik U dienen, Mevrouw?”
Natascha kijkt hem hooghartig aan en ziet dan het naamplaatje. Ze lacht. “Zo… antje!” Ze zegt de woorden met nadruk, daarbij triomfantelijk lachend. Daarna gedecideerd op koele, zakelijke toon: “Ruim de ontbijtboel op en zet koffie. Daarna ga jij op jouw roze poefje voor me zitten en nemen we de dag door.”
“Ja Mevrouw.” André buigt en gaat afruimen.

En toen heb je uitgebreid schuld bekend, je hebt berouw getoond en sinds die tijd doe je boete

Natascha heeft heerlijk uitgebreid ontbeten. Naast een bord met mes en vork liggen er schaaltjes, schoteltjes en bordjes waar nog allerlei etenswaren op liggen, een theekop en theepot, koffiekop- en schotel en koffiepot, een glas waar jus d’orange in heeft gezeten met een pak jus d’orange, een karnemelk glas en dito pak, een eierdopje, een bordje met een appelklokhuis en schil, vijf vuile servetten en overal op het tafelkleed vlekken: eivlekken, koffievlekken, melkvlekken enz. en kruimels. Ook op de vloer liggen kruimels. Haastig begint André af te ruimen, vult de vaatwasser, doet de kaas en het meerdere vleesbeleg met de boter en de fles jus d’orange in de koelkast. Hij gooit de servetten in de prullenbak, het klokhuis en de schillen bij het groenafval en de koffiekan en de theepot op het aanrecht. Voor hij het tafelkleed opneemt en de vloer gaat vegen zet hij koffie op. Uiteindelijk heeft hij Natascha een kopje koffie geserveerd en zit hij braaf op het roze poefje aan haar voeten.

“Een week geleden was jij hier ook, sloofje, weet jij dat nog”, vertelt Natascha op vriendelijke toon terwijl ze haar koffie drinkt. “En toen heb jij uitgebreid schuld bekend, je hebt berouw getoond en sinds die tijd doe jij boete.”
“Ja Mevrouw.” André knikt onderdanig en durft Natascha niet aan te kijken.
“Er is natuurlijk veel gebeurd deze week. Jij hebt drie avonden voor mij gewerkt. Jij bent mee geweest naar het IGSH, al waar jij jouw gelofte tot kuisheid aan mij hebt gedaan en waar jij een mooi peniskooitje om dat kleine hitsige pikje van je hebt gekregen.” Natascha vertelt het op een vriendelijke maar doordringende toon en gaat verder. “Mevrouw Van Berghen Henegouwen en ik hebben jou de afgelopen week bij proberen bij te brengen wat jouw functie en plaats is in de periode van jouw boetedoening. Dat pikte je maar langzaam op. Daar waren erg veel correctiemomenten voor nodig.” Natascha laat even een stilte vallen en neemt een slokje van haar koffie.

… zodra ik merk dat jij om slaag te krijgen dingen fout doet, dom bent of brutaal, dan zijn de zweepslagen die jij dán van mij krijgt niet iets om naar te verlangen …

“Ja Mevrouw.” zegt André in die stilte.
“Jij hebt je eerste cursusdag gehad bij Mevrouw Van Veenendaal, waar je naar ik van haar begreep ook een nogal trage leerling was. Ook bij haar veel fouten, onbehoorlijkheden en daardoor veel correctiemomenten.”
“Ja Mevrouw.” André klinkt steeds benepener.
“Mevrouw Van Veenendaal kreeg zelfs even de indruk dat jij expres fouten maakt omdat jij het fijn vindt om gestraft te worden.”
“O nee, Mevrouw. Dat niet!” antwoordt André gehaast.
“Maar ze kreeg tóch de indruk dat jij het lekker vindt om met de zweep te krijgen, sloofje! Hoe zit dat dan?! Zoiets verzint Mevrouw Van Veenendaal toch niet zelf, denk jij van wel?!”
“Nee Mevrouw, absoluut niet. Mevrouw Van Veenendaal heeft het mij gevraagd” zegt André nu met een klein stemmetje, terwijl hij rood begint te worden. “En toen heb ik gezegd dat ik het niet wist.”
“Juist!” lacht Natascha enigszins triomfantelijk. “Jij twijfelt dus. Wel, ik zal jou vast waarschuwen: zodra ik merk dat jij om slaag te krijgen dingen fout doet, dom bent of brutaal, dan zijn de zweepslagen die jij dán van mij krijgt niet iets om naar te verlangen, snap jij dat, sloofje?!”
“Ja Mevrouw”, antwoordt André slaafs.
Oké!” vervolgt Natascha. “Er is in elk geval heel veel in gang gezet, er zijn kaders geschapen, er is een traject gestart, dus daar zal het niet aan liggen. Als dit project mislukt, dan heb jij dat louter en alleen aan jouzelf te wijten. Knoop dat heel goed in jouw oren, antje! Het is een buitengewoon groothartige geste van mij dat ik jou na één week boetedoening al weer in mijn huis duldt. Weliswaar in een heel andere setting dan voorheen, maar dat is ook volkomen logisch. Mijn vertrouwen in jou is door jouw toedoen naar nul gedaald. Jij gaat er, onder mijn leiding, de komende zes maanden keihard aan werken dat vertrouwen weer beetje bij beetje terug te winnen, Honderd procent zal het echter nooit meer worden; van belang is dat het een acceptabel niveau bereikt. Begrepen, antje?!”
“Ja Mevrouw. Ik ga mijn alleruiterste best doen om dat te bereiken, Mevrouw.” De slaafsheid druipt van deze woorden af en Natascha geniet ervan.
“Mooi, antje! Nog een kopje koffie dan maar!” Natascha reikt haar kopje aan, André neemt het aan en snelt naar de keuken om koffie in te schenken. Als hij haar de koffie brengt knipt Natascha in haar vinger en zegt: “Op jouw poefje, sloofje en dan begin jij eerst mijn voetjes maar eens uitgebreid te verwennen. Ondertussen instrueer ik jou wat ik vandaag van jou wil.”
“Ja Mevrouw.”
Natascha steekt haar rechtervoet naar André toe. Het nappaleer van haar prachtige kokerrok kraakt zachtjes. Voorzichtig doet hij haar hooggehakte pump uit en begint haar voet zachtjes te masseren. De mooie zwarte naadnylon voelt heerlijk glad aan. Haar voet is warm en een heel klein beetje vochtig.

“Mmmmmm….” Natascha zakt behaaglijk genietend onderuit. “Mmmmm, dat ik dit nu op elk moment kan verordonneren is een heerlijk gevoel, subje 139”, vernedert Natascha hem.

“Ja, Mevrouw. Dank U, Mevrouw.”

The post Schuld, berouw en boetedoening deel 29 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Dit strafverslag is ingestuurd door subje j

Meesteres Artemis vond dat het eens tijd werd dat ik op papier zet wat BDSM voor mij betekent. Dit is een vraagstuk waar ik zelf ook al een tijdje mee zit. Vanmiddag in de trein heb ik lang zitten nadenken over wat ik hier neer wilde zetten. Echter, nu ik daadwerkelijk hier dit aan het schrijven ben, slaat de twijfel toch weer toe. Hoe ga ik dit in ‘s hemelsnaam omschrijven?

Misschien is het een goed idee om te beginnen met de eerste keer dat ik me bewust werd mijn onderdanige gevoelens. Dit gebeurde al op relatief jonge leeftijd.

Toen ik een jochie van niet ouder dan een jaar of 5 oud was, ging ik een keer met een paar vriendjes naar het zwembad. De moeder van een van mijn vriendjes ging die middag oppassen, terwijl wij blij in het water aan het spetteren waren.

Op een gegeven moment kwam ze bij ons en begon met een bal te spelen. Ze daagde ons uit om haar met de bal voorbij te lopen; volgens mij was ze een talentvol basketbalspeler. Toen ons dat dreigde te lukken, pakte ze ons simpelweg op en smeet ons weg. Op een of andere manier vond ik dit een fantastische ervaring en kreeg het nog een paar keer voor elkaar dat ze me oppakte en wegsmeet.

De volgende keer dat ik met BDSM in contact kwam, was toen ik als 8/9 jarig mannetje de krant begon te lezen en uiteindelijk terechtkwam bij de contactadvertenties. Plots zag ik daar ook BDSM contactadvertenties staan, waar ik het toen erg warm van kreeg.

Toen ik op iets latere leeftijd serieus begon na te denken over meisjes, waren het altijd de stoere, brutale die ik leuk vond. Het soort meisje dat het durfde om gummetjes richting de docent te gooien en waar niemand tegenop durfde. Op een of andere manier kon ik het hier altijd heel erg goed mee vinden. Tot op de dag van vandaag vinden alle vrouwen met wie ik veel omga het over het algemeen ook erg leuk om mij verbaal aan te pakken.

Waar brengt dit verhaal mij? Tot nu toe heb ik nog nooit iets meegemaakt dat in de verste verte ook maar op een serieus BDSM contact heeft geleken. Erg lang heb ik hierover lopen twijfelen, maar in de afgelopen weken ben ik er steeds meer achtergekomen dat het dienen van een dominante vrouw echt is wat ik wil en denk nodig te hebben.

In welke vorm dit moet gaan gebeuren, weet ik niet precies. Het lijkt me ook moeilijk dat te kunnen zeggen zonder het eerst te hebben meegemaakt. Wat mij in ieder geval aanspreekt is het daadwerkelijk dienen van een dominante, intelligente en veeleisende vrouw die het uiterste van mij vraagt.

Graag zou ik mezelf compleet willen wegcijferen om Haar maar gelukkig te maken of ten minste tot nut te zijn. Dit zou ik graag voor de langere termijn willen doen om zo ook een hechte band met Haar op te bouwen. Of dit ideaalbeeld gaat lukken, is niet aan mij denk ik. Ik hoop alleen echt dat het gaat lukken…

subje j

The post Wat BDSM voor subje j betekent appeared first on Onderdanigeman.NL.

Een paar jaar geleden had ik een afspraak gemaakt met een Meesteres in Rotterdam. Ik was daarvoor al wel vaker naar Meesteressen geweest, maar dit is het verhaal van mijn zoektocht naar de klik die ik tot dan toe nergens anders echt had gevonden.

Na het aanbellen deed een dame – laat ik haar Mrs X noemen – open en vertelde ik dat ik een afspraak met haar had. De dame die opendeed keek lichtelijk verbaasd, want Mrs X zou er die dag helemaal niet zijn.

Dat had ik weer, dacht ik, maar ze ging wel even bellen en tot die tijd moest ik maar even in de kamer wachten. Even later kwam ze terug, met de mededeling dat Mrs X onderweg was en dat ik wel speciaal moest zijn, want ze werkte nooit op die dag. Al lachend zei ik dat me dat zou verbazen, aangezien ik haar niet kende.

Onder het genot van een bakje koffie heb ik daar zitten lezen en na ongeveer een half uurtje komt er een jongedame binnen. Spijkerbroek, trui… aan niets te zien dat ze Domina was. Ze komt naar me toe, geeft me hand, verontschuldigt zich en we beginnen te praten. En toen kwam het: zij was dus Mrs X en het leek wel of we elkaar al jaren kenden.

Na het inleidende praatje vroeg Ze mij hoe ik het BDSM spel in gedachten had. Nu heb ik altijd het idee gehad dat het voor beide partijen “leuk”moet zijn, maar dat Zij de Domina is, dus dat Zij bepaalt.

Dat probeerde ik ook zo uit te leggen. En toen heb ik voor het eerst, zonder dat ik haar dus eigenlijk kende, gezegd: “Ik geef u volledig Carte Blance met een paar absolute grenzen; een aantal zaken waar ik echt niets mee heb.”

Ja, je neemt een risico als je dat zegt, dat besef ik, maar om onverklaarbare reden had ik het gevoel dat zij hier op positieve wijze mee om zou gaan.

Het spel dat volgde, was ook zeer apart. Er zijn dingen gedaan die ik vooraf nooit toegestaan zou hebben, maar wel door Haar. Om die sessie te beschrijven is een woord voldoende: overweldigend. Dit was waar mijn gevoel constant naar zocht.

Wat betekent BDSM dan voor mij, dat op dat moment bij die Dame alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen? En klopte mijn gevoel dan ook naar hoe Zij het ervaren had met mij? Ja, dat bleek wel uit het simpele feit dat ik de eer heb gehad om deze commerciële Dame in privésfeer te mogen dienen.En waarom?

Ze zei het meest simpele: “Je geeft je zo voor maximaal wat je kunt, waardoor je het spel voor mij ook veel leuker maakt. Je bent echt en daar wil ik dan ook van genieten.”

Vanaf dat moment wist ik het zeker. Onderdanig was, ben ik en zal ik altijd blijven. BDSM is daardoor een verrijking van mijn leven geworden en ik kan het niet meer missen.

Of het zo precies is wat jullie verwachtten weet ik niet, maar dit is hoe ik door de juiste klik het diepere in het spel ontdekte. En een sessie opschrijven is dan niet hetgeen waardoor je weet of je BDSM minded bent of niet.

Groetjes,

ger (ellen tv slavin)

The post Wat BDSM voor ellenTV slavin betekent appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ingezonden door Koen

Al een heel lange tijd, sinds ik 19 was, heb ik fantasieën gehad over BDSM. Ik was in mijn fantasieën altijd de Dominant en had een slavin bij wie ik mijn seksuele noden kwijt kon en die ik opleidde als een gewillige dienares.

Mijn zoektocht naar een echt subje begon dan ook op een contactsite, en hoewel het niet gemakkelijk is om als Dominante man op deze manier een onderdanige vrouw te vinden, hield ik er toch enkele contacten aan over.

Maar het subje dat ik zocht, dat vond ik niet. Het liep keer op keer mis. Vaak wist ik de reden niet, soms was het overduidelijk dat hoewel we schijnbaar hetzelfde wilden, onze karakters niet compatibel waren. Frustratie hoopte zich op en van real life contact kwam al helemaal niet veel terecht.

De situatie kabbelde onrustig verder tot ongeveer een viertal jaar geleden, toen ik via internet een Noors meisje leerde kennen in een volledig andere context. Op een gegeven moment kwam het aan het licht dat zij een Dominante was met enige ervaring en we raakten aan de praat.

Ze stelde voor dat ik mijn gedachten in een verhaal goot, en dus begon ik te schrijven. Telkens als ik een tekstje voor haar geschreven had, bracht ze enkele interessante punten aan het licht, tot het moment waarop ze me vroeg om mijn volgende tekst te schrijven vanuit onderdanig standpunt. Het verhaal dat daaruit ontsproot, was veel grootser en intenser dan de voorgaande…

Hoewel ik het eerst ontkende toen Zij me ermee confronteerde, was er niet echt een ontkomen aan. Het subje dat ik zolang had gezocht, was ik zelf.

Nu mijn gedachten eenmaal waren ontketend, gingen mijn fantasieën veel verder dan ze ooit waren gegaan in de Dominante rol. Als Dom dacht ik terughoudend over mijn virtuele slavin, me altijd inhoudend in de hoop haar niet te ver te pushen. Maar in de rol van onderdanige kwam alles los en kon plots alles.

Er werd afgesproken voor een ontmoeting, waarvan we beiden wisten dat ze eenmalig zou zijn. Ik moest zekerheid hebben en dat kun je nooit vinden in fantasie, enkel in werkelijkheid.

Ik was beschaamd die dag. Niet enkel om mijn verlangens, maar ook om mijn falen, want ik wist niet wat ik moest. Toch werd ik in een waanzinnige rollercoaster meegesleurd van ervaringen; een dag die niet vergeten kan worden, omdat het aanvoelde als thuiskomen.

Ze ging ver, maar dat was volgens onze afspraak, en hoe verder ze me dreef, hoe meer ik tot vrede kwam. Hoe meer dwang ze me oplegde, hoe meer ik het gevoel had dat ik eindelijk vond wat ik al zo lang zocht.

Die dag hechtte ze onder andere mijn voorhuid dicht en ik kreeg een piercing in mijn linkertepel. Ik ben huilend door mijn knieën gegaan van pijn. Maar het klopte.

Helaas, het bleef bij deze ene keer en sindsdien zoek ik een Domina die me opnieuw dat gevoel kan geven, die opnieuw echt de controle over mij kan nemen. De meesten echter vinden het moeilijk om tot me door te dringen, net zoals ik het zelf vroeger moeilijk had bij de submeisjes met wie ik contact had.

BDSM betekent voor mij dan ook mezelf kunnen zijn, maar hiervoor heb ik dwang en leiding nodig. Het betekent kunnen doen wat ik wil, hoe tegenstrijdig dat ook kan klinken. De sterkste ketenen die er bestaan, zijn die van onze eigen keuze.

Niemand kan onze wil breken als mensen. We kunnen er enkel zelf voor kiezen om iemand genoeg te respecteren, genoeg van iemand houden om hem onze wil te laten breken. Die persoon wil ik vinden. Die persoon die mij ketent in kettingen van mijn eigen wil.

Dat is mijn verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en ik wil de Meesteressen bedanken voor hun tijd.

Groeten,

Koen

Dit verhaal is de winnende inzending op een van Onze prijsvragen. Heb jij ook een interessante BDSM ervaring die je met Ons wilt delen en die nog niet ergens anders is gepubliceerd? Stuur je verhaal dan in via het inzendformulier. 

The post Wat BDSM voor Koen betekent appeared first on Onderdanigeman.NL.

Na een poosje pakt Natascha, terwijl André braaf doorgaat met zijn massage, wat papieren van een stapeltje naast zich op de bank. Ze bladert er wat in en zegt: “Vandaag is jouw eerste taak het in orde maken van het rommelkamertje. Jij gaat het zo dadelijk eerst helemaal schoonmaken en opruimen. Dat wordt jouw permanente verblijf. Zolang jij geen taken voor mij in huis te doen krijgt, blijf jij in jouw kamertje. Ik heb bij de kringloop een logeerbed besteld, dat wordt deze ochtend gebracht. Jij kijkt maar hoe je dat erin kan passen, naast de wasmachine. Daarna ga jij mijn bed verschonen en een was draaien en ophangen. Vervolgens ga jij het hele huis van top tot teen schoonmaken. Dat houdt ook in alle kasten bovenop stofvrij maken, alle kasten leegmaken…”

Alle eerdere delen van dienstmeidgeesje's Schuld, berouw en boetedoening

“Vervolgens stoffen en soppen en weer inruimen. Dan de trappen dweilen, evenals alle vloeren, de ramen en het houtwerk zemen. Dan wil ik eten, dus maak jij voor mij een uitgebreide lunch. Vervolgens moeten onze rijlaarzen weer gepoetst worden en dan gaan we vanmiddag naar Mevrouw Van Berghen Henegouwen voor de intake en instructie om haar huishouden te doen. Dus doe nu mijn schoentjes maar weer aan en hup: áán de slag, Antje.”
“Ja Mevrouw, tot Uw dienst Mevrouw.” André doet de hooggehakte zwarte pumps weer voorzichtig aan de in zwarte naadnylons gehulde voetjes van Natascha, staat op, maakt een buiging en gaat aan de slag.

Wat betekent dit, sloofje? De hele overloop staat vol. Ga dat eens snel buiten zetten.

Het rommelkamertje heet niet voor niets zo. Het staat stampvol met de meest uiteenlopende troep. André begint alles wat er naar zijn idee niet in hoort eruit te zetten. Als het kamertje leeg is, maakt hij het grondig schoon. Hij stoft, stofzuigt en gaat daarna het vloerzeil dweilen. Als hij daar mee bezig is hoort hij de naaldhakken van Natascha beneden op de marmeren vloer klikklakken. Ze komt de trap op.

“Wat betekent dit, sloofje? De hele overloop staat vol. Ga dat eens snel buiten zetten.” André staat op.
“Ja Mevrouw, maar….” Hij twijfelt even en zegt schuchter: “Ma…maar mag ik dan mijn schortje uit?”
“Wat denk je zelf, sub 139?” bitst Natascha hautain. “Dat ik tijd verloren wil laten gaan met schortje uit, schortje aan, schortje weer uit, schortje weer aan? Jij gaat gewoon die zooi in jouw schortje buiten zetten, ja! En hou je leuke roze handschoenen ook maar aan. Vooruit!”
“J…ja, Me..mevrouw.” stottert André, terwijl hij knalrood wordt. Hij loopt de overloop op. Natascha staat hem hooghartig aan te kijken. “Opschieten, dienstmeid antje.” zegt ze smalend en triomfantelijk lachend. André ziet dat ze haar kleine rijzweepje in de hand heeft. “Boete doen is boete doen, sloofje!” en heupwiegend op haar hoge stilettohakken gaat Natascha weer naar beneden. André sjouwt wat van de zooi naar beneden, Hij opent de voordeur en kijkt de straat in. Verderop is een buurman bezig zijn auto aan het wassen, maar verder ziet hij niemand. Gauw zet hij de troep op het tuinpad. Dan gaat hij snel weer naar binnen. Drie keer lopen en de rommel is van de overloop weg. Als hij voor de derde keer de deur opent, schrikt hij zich een ongeluk. Aan de overkant staan twee buurvrouwen met elkaar te praten. De één staat bekend als de wandelende krant en de ander is echt een regelrechte bitch, Iemand die er een sport van maakt anderen af te zeiken. Daarbij zijn het ook nog eens erg mooie meiden, waar André normaal gesproken zijn macho register voor open zou trekken. Als André de laatste spullen op het tuinpad zet, kijken ze hem beiden geamuseerd aan.

Heeft ie nou Birckenstocks aan?

“Aan het opruimen buurman?” vraagt de krant lachend.
“Of is het tegenwoordig buurvrouw?” sneert de bitch. Ze vervolgt: “Leuke handschoenen. En wat een koket schortje!”
“Ja!” vult de krant aan. “Dat was toch van Natas d’r werkster?” André weet zich geen raad met de situatie en kleurt tot in zijn nek.
“J…ja… ma…maar nu heb ik het even aan. Vanwege die rommel. Vo…voor m’n kleren.” stottert hij zenuwachtig. Dan staat Natascha ineens in de deur.
“Schiet jij een beetje op. Kletsen doe je maar in je eigen tijd!”
“Goed zo, Natas. Hou ‘m kort!” zegt de bitch lachend.
“Hoi Angelique, hoi Nancy”, groet Natascha vrolijk. De krant en de bitch groeten Natascha terug.
“Heeft ie nou Birckenstocks aan?” informeert de krant. André vlucht naar binnen.
”Ja. Ik heb die Agnes eruit gegooid en nu doet André het huishouden. Als ie gratis bij mij mag wonen, mag ie er ook wel wat voor terug doen. Bovendien zit ie toch zonder werk, dus. En ja, Angelique, hij loopt graag op die Birckenstocks.” besluit Natascha lachend.
“En loopt ie ook graag in een schortje?” vraagt de bitch nieuwsgierig.
“Nee, dat moet ie van mij aan.” Natascha moet inwendig lachen om de situatie. Ze weet dat de krant in no time een prachtig verhaal rondbazuint. Ze blijft nog even met de buurvrouwen kletsen, maar gaat weer naar binnen, want het is behoorlijk fris.

In hoog tempo begint Natascha hem met haar kleine rijzweep af te ranselen

“Zie je nou dat je rustig je schortje en je Birckenstocks kan dragen buiten.” zegt Natascha nog nalachend als ze binnen komt. André is nog steeds vuurrood.
“Ze vertelt dat natuurlijk aan iedereen die dat horen wil”, mokt André.
“En wat zou dat?!” valt Natascha naar hem uit. “Iedereen mag weten dat jij voortaan het huishouden hier doet. En sinds wanneer spreek jij mij zonder twee woorden aan, stinkslet!” Natascha slaat André met haar vlakke hand hard in het gezicht. “Laat je broek zakken! Op je knieën! Kop naar de grond en reet omhoog!” Natascha is woedend, André doet razend snel zijn broek los, laat hem zakken, doet zijn onderbroek naar beneden en neemt de opgedragen houding in. In hoog tempo begint Natascha hem met haar kleine rijzweep af te ranselen.

Vijftig zweepslagen later schokt en beeft André over heel zijn lichaam en heeft weer een reet vol felrode striemen. “Bied héél, héél slaafs je excuses aan, stomme trut!” André kruipt bevend naar haar pumps en begint deze fanatiek te kussen. “Ik…ik…bie…bied U… ze….zeer slaafs mijn ex…ex…cuses aan, Me…mevrouw, voor dit stomp…zinige ge…gedrag. He…het zal n…nooit…nóóit meer ge…beu…beuren, Me…Mevrouw.” Sidderend van dit pak slaag kust en likt André hartstochtelijk en zeer slaafs de hooggehakte zwarte leren pumps.
“Stompzinnige teef!” bitst Natascha. Ze schopt André van zich af en beent de woonkamer in. André blijft verdwaasd en in deplorabele toestand achter. Hij staat, nog steeds trillend, moeizaam op. Zijn reet voelt weer aan alsof hij verbrand is. Hij trekt voorzichtig zijn onderbroek omhoog. Auw, dat is heel pijnlijk. Hij wacht even voordat hij zijn broek omhoog doet. Hij doet zijn schortje weer netjes en strompelt naar boven.

Ik wil nog een keer koffie, sloof!

André gaat op de drempel van het kamertje staan en neemt het eens goed in zich op. Het is maar 2,5 bij 3 meter. De wasmachine staat er in. De strijkplank en een oud hangkastje. Als er een bed in staat kun je er nog net lopen. De was in en uit de wasmachine doen is al lastiger, Hij doet het kastje open. Bovenin zit een roe met wat oude kleerhangers, beneden één plank voor kleren. Dit wordt dus zijn nieuwe verblijf. Hier gaat hij minimaal een half jaar bivakkeren. Hij rilt. Dan hoor hij driftig Natascha’s dienstbodebelletje. Op een drafje, zo dat gaat met zijn zeer pijnlijke, gloeiende billen, gaat hij naar beneden, de woonkamer in en stopt voor Natascha, Hij maakt een diepe buiging en zegt zeer nederig “Waarmee mag ik U dienen, Mevrouw?” Hij durft haar niet aan te kijken.

“Ik wil nog een keer koffie, sloof!” zegt Natascha nog steeds kwaad. “En daarna ga je voor en achter de ramen zemen, ín je schortje, óp je Birckenstocks en mét je roze handschoenen.” Het laatste spreekt ze met grote nadruk uit. “Ik zal je leren, teef! De hele straat mag zo snel mogelijk weten dat jij mijn permanente poetssloof bent, begrepen?!”
“Ja Mevrouw. Tot U dienst Mevrouw.” André maakt een diepe buiging en gaat koffie zetten. Als hij dat aan Natascha geserveerd heeft, pakt hij een emmer, doet er schoonmaakmiddel en warm water in, pakt spons, zeem en wisser, doet een trui onder zijn schortje aan, pakt de ladder, strompelt nog steeds moeizaam vanwege de helse pijn in zijn kont naar buiten en gaat aan de slag. Gedurende zijn werk aan de voorzijde komt eerst de postbode langs. Die bekijkt hem wat lacherig, met zegt verder niets. Daarna komt Angelique, de bitch, naar buiten met een boodschappentas. Ze kijkt lachend naar de zemende André, op zijn ladder, in zijn vernederende outfit.

“Goed zo, André. Jij kent je plaats!” sneert ze. “Dienstbaar aan je vriendin en daarbij heel passend gekleed. Dat schortje past uitstekend bij je! Je bent echt een type voor schortjes, weet je dat?” André probeert een beetje schaapachtig te lachen, maar kleurt rood tot in zijn nek. Lachend stapt ze in haar auto en rijdt weg. Vier huizen verderop ziet hij plotseling Nancy, de krant, met twee mannen en een vrouw staan praten. O mijn god, denkt hij. Hij voelt zich verschrikkelijk. Dat Natascha hem zo publiekelijk vernedert. Hij ziet Nancy wijzen en alle vier kijken ze zijn kant op en lachen. Verschrikkelijk. André maakt de ramen aan de voorkant zo snel mogelijk af. Als hij de ladder afloopt komt Natascha naar buiten. Ze heeft haar nappaleren jas aan en haar korte rijzweepje in haar hand. Ze loopt naar het raam en inspecteert.

Hou maar op Conny, ik moet alles controleren

“Zou je het houtwerk ook niet doen, sloofje?” zegt ze geïrriteerd, met haar zweepje naar de sponningen wijzend. André kan wel door de grond zakken, want er komt net op dat moment nog een buurvrouw met een hondje aan.
“Hoi Natas,” groet ze. “Ben je André aan het inwerken?”
“Hou maar op, Con”, antwoordt ze geagiteerd. “Ik moet alles controleren.”
“Haha.” lacht Conny. “Hij ziet er in elk geval wel passend gekleed uit zo. Leuk schortje!” André gaat dood. Terwijl hij het houtwerk schoonmaakt, blijven de dames nog even geanimeerd staan kletsen, waarbij Natascha nog weer even uitlegt dat de werkloze André bij haar mag blijven wonen, maar dan voortaan wel het gehele huishouden voor zijn rekening moet nemen.
“Groot gelijk Natas!” zegt Conny. “Werken voor de kost, André! Voor niets gaat de zon op jongen! Of moet ik meid zeggen?!” en lachend gaat ze weer verder. Natascha gaat weer naar binnen. Als André daarna aan de achterkant de ramen zeemt, heeft hij het idee dat alle buren met aangrenzende tuinen hem met verrekijkers aan het bekijken zijn.
Als André klaar is met ramen zemen en de emmer, spons, zeem en trekker opgeborgen heeft,wordt er gebeld.

Hij neemt André even op, zonder een enkele reactie

“Doe open, sloof! Je bed wordt bezorgd.” commandeert Natascha. Gauw gaat André naar de deur. Een busje van de kringloop staat voor het huis en twee mannen laden een klein, oud houten bed met een matras en een plastic vuilniszak uit. André doet de deur open.
“Moggûh”, bromt één van hen, een oudere grijze man met een blauwe schipperstrui en een zwarte manchester broek. Hij neemt André even op, zonder een enkele reactie. Hij zet het bed en het matras voor de deur. De andere man, een stuk jonger, kijkt een beetje besmuikt naar André. “Hier even tekenen voor ontvangst.” zegt de oudere man. Hij houdt André een beduimeld papiertje voor en geeft hem een pen. André zet zijn handtekening en de mannen vertrekken weer. Hij pakt het matras en brengt het naar boven. Het is een gebruikt, enigszins vlekkerig matras. Daarna sjouwt hij met veel moeite het bed naar boven. Hij zet het op de enige plaats die kan in het kleine rommelkamertje en legt het matras erop. Dan haalt hij de vuilniszak. Daar zitten een onderlaken, een bovenlaken en een deken in, allemaal tweedehands en behoorlijk sleets. Dan hoort hij Natascha op haar stilettohakken uit de woonkamer klikklakken en de trap opkomen. Ze heeft haar kleine rijzweepje in de hand.

Verder wil ik ook beslist niet meer hebben dat jij je in mijn badkamer wast of doucht of baadt

“Zo!” zegt ze streng. “Allemaal nieuwe spulletjes voor jou, antje. Ben je er blij mee?” Het klinkt spottend.
“Ja Mevrouw.” antwoordt André timide. Hij maakt het bed op, terwijl Natascha goedkeurend toekijkt.
“Even een paar duidelijke richtlijnen voor dit kamertje: jij houdt het spic en span. Jij maakt elke dag keurig jouw bed op als je opgestaan bent. Het beddengoed wil ik absoluut niet in mijn wasmachine hebben, dat was jij eens in de twee weken met de hand in de teil in de schuur. Duidelijk?”
“Ja Mevrouw”, klinkt het slaafs.
“Trouwens, ook jouw eigen kleren was jij voortaan op die manier, ook dat schortje en dat slipje wat je van het IGSH in bruikleen hebt. Verder wil ik ook beslist niet meer hebben dat jij je in mijn badkamer wast of doucht of baadt. Jij mag alleen in mijn badkamer komen om hem blinkend schoon te maken. Jij wast je voortaan maar aan het fonteintje in de bijkeuken. Dat is lekker koud water, daar fris je van op.” Natascha kan een wreed lachje niet onderdrukken. “Ook wil ik absoluut niet meer hebben dat jij gebruik maakt van de toiletten hier in huis. Jij mag zorgen dat ze elke dag blinkend schoon zijn, maar verder heb jij er niets te zoeken. Ik heb voor jou een chemisch toiletje in de schuur laten zetten. Dat kun je legen in de rioolput voor het huis. Begrepen!”
“Ja Mevrouw.”
“Denk eraan: overtreding van deze regels wordt zéér, zéer streng bestraft, sloof.”
“Ja Mevrouw. Ik zal er heel goed aan denken Mevrouw.” Onwillekeurig maakt André een buiging. Het ontgaat Natascha niet en een tevreden glimlach speelt over haar lippen.”
“Oké! Ruim je hokje verder in en kom daarna naar beneden voor instructies.” Natascha draait zich om en heupwiegt op haar hooggehakte pumps naar beneden. André pakt de sporttas uit en hangt en legt zijn kleren in het oude kastje. Zijn schoenen passen er niet meer in, die zet hij er maar naast. Als hij klaar is gaat hij op het bed zitten. Auw, dat doet pijn. Zijn reet is nog vreselijk gevoelig na dat flinke pak slaag van een paar uur geleden. Daar zit ie dan. Terug bij Natascha, maar hoe? Zij behandelt hem als voetveeg, als slaaf, als een hond. En nu zit hij hier in dit kleine rommelhok, waar ie alleen maar uit mag om haar te dienen. Hij mag niet eens normaal gebruik maken van de wc of de badkamer. Hij voelt zich echt als een kettinghond in zijn hok.

Daar gaat het dienstbodebelletje weer. Natascha klingelt er fanatiek mee. Gauw gaat hij op een holletje naar beneden. Als hij de kamer binnen is gegaan maakt hij een diepe buiging en zegt onderdanig: “Waarmee mag ik U dienen, Mevrouw?”
“Waarom duurde dat zo lang, dat inruimen?” vraagt Natascha bits.
“Neemt U mij niet kwalijk, Mevrouw. Ik zal voortaan harder doorwerken.”
“Dat is je geraden, sloofje. Jij gaat het komende half jaar hard, héél hard voor mij aan de slag, en als dat mij niet hard genoeg gaat kun jij vertrekken, snap je dat?!”
“Ja Mevrouw. het spijt me, Mevrouw.”
“Als de wiedeweerga nu het huis schoonmaken, de kasten, trappen en vloeren.”
“Ja Mevrouw. Direct Mevrouw.”

The post Schuld, berouw en boetedoening deel 30 appeared first on Onderdanigeman.NL.

Het is al weer een tijdje geleden dat Queen Jazz mij vroeg wat ik allemaal weet over podcast. In grote lijnen weet ik dat een podcast een audio-opname is met voornamelijk gesproken tekst, welke de geïnteresseerde kan beluisteren op het moment dat hij of zij dat wil. Simpel gezegd, het is een mp3-audiobestand welke te beluisteren is via internet zoals Spotify, iPhone Podcast enz.

Door henrik, slaafje van Queen Jazz

Ik kreeg de opdracht om mij er wat meer in te verdiepen. Onder het mom van Google is your best friend heb ik mij enigszins verdiept in podcasting en zowaar een avond later had ik mijn eerste podcast online bij Spotify.

Inmiddels wist ik dat Queen Jazz in gesprek was met de redactie van Klapjes en vertelde ze mij dat de eerste opname binnenkort zou plaatsvinden en dat Ze misschien ook een podcastopname met mij wil doen. Misschien weliswaar, nu weet ik wat Queen Jazz doorgaans met misschien bedoelt, dus bij deze was ik gewaarschuwd.

Het onderwerp podcast verdwijnt weer even naar de achtergrond als Ze mij vraagt om wat opnameapparatuur te regelen. De eerste twee opnames zijn gepland en zullen worden opgenomen bij de redactie van Klapjes. Of ik even vrij wil nemen van mijn werk en Haar thuis wil ophalen.

Twee opnames

Zo gezegd zo gedaan. Op de dag van de opname rij ik mijn auto voor en rijden we samen naar Utrecht. Aangekomen bij de redactie van Klapjes wordt nog even het hoe, wat en waarom besproken en wordt een bank met op de achtergrond een afbeelding van Marilyn Monroe gebruikt als studio. Is een podcast normaal gesproken uitsluitend een audio opname, de podcasts van Queen Jazz worden gecombineerd met video. Nadat de camera in stelling is gebracht en de soundcheck is uitgevoerd kan het echte werk beginnen.

De eerste podcastopname is een feit en bestaat uit een introductie waarin Queen Jazz wordt geïnterviewd door de redactie van Klapjes waarna Queen Jazz uitlegt wat Zij met de podcasts voor ogen heeft. Al met al een interessante opname, welke te beluisteren is via de site van Klapjes.

Als de eerste podcastopname erop zit, neemt Queen Jazz op haar eigen wijze de touwtjes in handen en mag ik op mijn knietjes aanschuiven om te worden ‘ondervraagd’ door mijn eigen Queen.

Gelukkig ben ik niet gespannen en laat ik mij tijdens Queen Jazz’ intro ‘pakken’ door Haar prachtige stem. De vragen die Ze mij stelt gaan voornamelijk over de beginperiode waarin wij elkaar hebben leren kennen en de manier waarop ik Findom ervaar en in welke mate ik daarin mee ga. Gaandeweg het gesprek ga ik helemaal op in het interview. Wat mijn antwoorden betreft blijf ik helder en nuchter. Hier en daar uit ik mij ook kritisch maar laat ik ook mijn enthousiasme horen en zien. Zonder dat ik het zelf in de gaten heb merk ik de aanwezigheid van de redactie niet eens op.

Na een half uurtje zit het interview er op en mag ik gelukkig even mijn benen strekken. Ben je na het lezen geïnteresseerd in de podcast, hij is gratis te bekijken en te beluisteren op de site van Klapjes.

The post “Mijn eerste podcastopname”, door henrik, slaafje van Queen Jazz appeared first on Onderdanigeman.NL.

André gaat aan de slag en slooft hard door, Alle kasten afstoffen, uitruimen, stoffen en met nat nadoen en weer inruimen is het meeste werk. Alle vloeren en trappen dweilen het zwaarst. Na ruim twee uur sloven meldt hij zich onderdanig bij Natascha.

“Op jouw roze poefje nu!” Natascha knipt arrogant in haar vingers en wijst op het vlak voor haar staande zeteltje. Gauw neemt André plaats. Natascha slaat haar prachtige benen over elkaar, juist zo dat haar linker voet voor André’s gezicht zit. Dan laat ze de hooggehakte zwart leren pump wat los van haar voet komen en aan haar tenen bungelen. Ze pakt wat papieren van de bank en begint:

“Jij krijgt van mij nu instructies omtrent wat ik elke dag van jou verwacht. Jij staat elke ochtend om 5 uur op. Ik wil elke dag een schoon bed, ik wil elke dag schone handdoeken en ik wil elke dag schone kleren en gepoetste schoenen en/of laarzen. Jij moet dus elke avond wassen, die was ophangen en ‘s ochtends als jij opgestaan bent afhalen en strijken. Jij poetst minstens één paar schoenen en één paar laarzen die ik dan die dag aan kan. Daarna ga jij de rijlaarzen van Mevrouw Van Berghen Henegouwen en van mij poetsen plus, laten we zeggen, 4 paar rijlaarzen van de dames van de manege. Liever meer natuurlijk, maar dat komt wel als jij meer ervaring krijgt. Dan ga jij bezig met jouw huiswerk van het IGSH. Om negen uur wil ik een uitgebreid ontbijt op bed. Behalve op maandag en dinsdag, dan mag jij het al om acht uur serveren want dan moet jij naar de manege om jouw werk als laarzenpoetsknecht te doen. Nadat jij mijn ontbijt hebt geserveerd ga jij mijn bad in orde maken: lekker warm water, rozenblaadjes, Rituals badolie en een grote badhanddoek, die je klaar hangt over de radiator. Als ik dan heerlijk ga badderen, ga jij mijn bed afhalen, de ontbijtboel afruimen. Op de dagen dat jij niet naar de manege gaat, kun jij daarna beginnen met het hele huis van boven tot onder grondig te stofzuigen. Ik wil voortaan permanent een schoon fris huis, sloofje.”

“Ja Mevrouw.” antwoordt André slaafs, die al die tijd gebiologeerd naar de aan Natascha tenen, vlak voor zijn neus, bungelende hooggehakte pump heeft gekeken. Hij kan de heerlijke geur van haar voet gemengd met het leer van haar pump ruiken.

“Zoals jij hebt gehoord ga jij ook bij andere dames het huishouden doen. Mevrouw Van Berghen Henegouwen, waar wij vanmiddag naar toe gaan, wil jou als poetssloofje hebben en nog vier andere dames hebben jou ingehuurd om hun huis schoon te houden, Daar ben jij dus ook, zoals wij dat voor jou hebben berekend, in totaal 30 uur per week zoet mee. Hoe jij dat allemaal regelt, jouw laarzenpoetswerk bij de manege, die huizen spic en span houden, jouw cursus plus huiswerk bij het IGSH, de aanvullende cursussen en ook en vooral mij dienen, dat ga jij voor mij maar eens keurig in een schema zetten. Jouw werkrooster. Hier heb jij alle adressen met de werkzaamheden die jij allemaal moet gaan verrichten. Samen met de instructies die ik jou vanmorgen heb gegeven maak jij daar straks op jouw kamertje maar eens een piekfijn werkrooster van. De eerste opzet wil ik om 1 uur zien en bij de lunch met jou doornemen. Maar nu eerst mijn bed verschonen en onze rijlaarzen glimmend poetsen, antje. Aan het werk!”

“Ja Mevrouw, dank U Mevrouw.” André staat op, pakt de papieren van Natascha aan, maakt een diepe buiging en gaat naar boven. Natascha strekt zit nog eens behaaglijk uit, doet haar pumps uit en installeert zich heerlijk lui op haar leren loungebank. Het heerlijke luie leventje gaat nu definitief beginnen, denkt ze vergenoegd.
Als André het bed van Natascha heeft afgehaald en opnieuw heeft opgemaakt en de rijlaarzen van Katja en Natascha weer glimmend heeft gepoetst meldt hij zich slaafs bij Natascha.

“Goed zo, antje! Ga dan nu maar je rooster maken, je hebt nog een klein uur, dus schiet wel op.”

… dus daadwerkelijk de gehele week aan de slag! Werkelijk geen momentje vrij

“Ja, Mevrouw. Tot Uw dienst, Mevrouw.” Op zijn kamertje pakt hij de papieren van Natascha. Hij haalt een pen en begint aan de naar zijn idee godsonmogelijke opgave om alle werkzaamheden in een rooster te krijgen. Hij begint met de maandag. Natascha heeft de ochtend al ingedeeld, dus dat schrijf hij keurig op en probeert er wat tijden bij te zetten. Dan moet hij om 9 uur op de manege zijn, dat is zeker 20 minuten fietsen. Daar blijft hij tot 11 uur ’s avonds. Dan is hij om even voor half twaalf thuis. Dan moet hij natuurlijk nog wel allerlei dingen opruimen, dat zit er wel in. Diner tafel afruimen, vaatwasser vullen, wc schoonmaken. Natascha heeft gezegd dat zij alle dagen een schoon en fris huis wil, dus zal de wc wel elke dag geborsteld moeten worden. ’s Maandags zal hij dus niet voor enen in bed liggen. Dat is dinsdag idem zo. Woensdag en vrijdag moet hij naar het IGSH. Dat is van 10 tot minstens 2 uur. Heeft hij woensdagmiddag, dinsdag en donderdag en vrijdagmiddag om de huizen van de vier andere dames te doen. Maar ook bij Katja moet hij poetsen. Maar dat gaat nooit?! Of moet hij zaterdag en zondag ook inroosteren? Het duizelt hem. Hij kijkt naar de adressenlijst van de dames die hem hebben ingehuurd. Gelukkig! Die liggen allemaal binnen een straal van 7 kilometer van huis. Hij probeert een indeling te maken. Angelique ter Hoogh woont het verste weg, maar wel weer op de route van het IGSH. Als hij ’s woensdags om twee uur klaar is kan hij om kwart over twee uur bij Mevrouw ter Hoogh zijn. Als hij daar dan 3 uur werkt is hij om kwart over vijf klaar. Dan doet hij vrijdag de andere 3 uur bij haar, ook na het IGSH. Patricia van der Ven en Barbara de Wit wonen ook wel ver weg, maar slechts vijf minuten uit elkaar. Als hij donderdag om acht uur ’s ochtends al bij de één zou mogen beginnen en om kwart over drie bij de andere kan hij er twee op een dag doen. André krijgt een sprankje hoop. Maar nee! Natuurlijk niet!! Hij is op z’n vroegst pas om half tien, kwart voor tien klaar bij Natascha. Dan moet hij proberen om kwart over tien bij mevrouw Van der Ven te beginnen, dan is hij om kwart over vier klaar. Kan hij om zeven uur bij Mevrouw de Wit beginnen, tot tien uur, en zaterdag weer bij haar beginnen van tien uur ‘s ochtends tot één uur voor de resterende drie uur. Dan zou hij ook zaterdag om twee uur bij Katja kunnen beginnen tot acht uur. Komt het er toch op neer dat hij zondag van kwart over tien tot kwart over vier bij Silvia van de Wetering moet poetsen. Hij is dus daadwerkelijk de gehele week aan de slag! Werkelijk geen momentje vrij. Zuchtend werkt hij het werkrooster verder uit.

Sloofjes weekrooster

• Maandag 05.00 opstaan, wassen, aankleden 05.10 was afhalen, strijken, opbergen 05.30 rijlaarzen Mevrouw en Mevrouw van Berghen Henegouwen reinigen en glimmend poetsen 06.00 4 paar rijlaarzen van Dames van de manege reinigen en glimmend poetsen 07.00 dinertafel vorige dag afruimen, vaatwasser vullen en aanzetten, wc schoonmaken 07.30 ontbijt maken voor Mevrouw 07.45 ontbijt Mevrouw serveren 08.00 bad gereedmaken voor Mevrouw 08.25 ontbijtboel opruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), bed afhalen en verschonen. 08.40 naar de manege, gepoetste rijlaarzen meenemen 09.00 rijlaarzen glimmend poetsen, stallen uitmesten 23.00 naar huis, vuile rijlaarzen meenemen 23.20 Mevrouw bedienen, instructies van Mevrouw ontvangen voor de volgende dag, nadat Mevrouw zich gereed heeft gemaakt voor de nacht was draaien, in de droger doen en daarna ophangen, vaatwasser uitruimen, woonkamer opruimen, laarzen/schoenen poetsen en kleding klaarleggen die Mevrouw de volgende dag zal dragen, 00.45 naar bed.

• Dinsdag (zie maandag) gepoetste rijlaarzen meenemen naar manege, vuile rijlaarzen meenemen naar huis.

• Woensdag 05.00 opstaan, wassen, aankleden 05.10 was afhalen, strijken, opbergen 05.40 laarzen/schoenen poetsen en kleren klaarleggen die Mevrouw die dag zal dragen 06.00 rijlaarzen Mevrouw en Mevrouw van Berghen Henegouwen reinigen en glimmend poetsen 06.30 4 paar rijlaarzen van Dames van de manege reinigen en glimmend poetsen 07.30 huiswerk IGSH 08.30 ontbijt maken voor Mevrouw 09.00 ontbijt Mevrouw serveren 09.10 bad gereedmaken voor Mevrouw 09.30 ontbijtboel opruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), bed verschonen 09.40 naar het IGSH 10.00 cursus IGSH 14.00 naar Mevrouw Ter Hoogh 14.15 poetsen bij Mevrouw Ter Hoogh 17.15 boodschappen doen en naar huis 17.45 boodschappen opbergen, lunchtafel afruimen, woonkamer opruimen 18.00 diner maken voor Mevrouw 18.30 diner Mevrouw serveren 18.35 badkamer grondig schoonmaken 19.35 dinertafel afruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), vaatwasser vullen 19.45 wc grondig schoonmaken 20.15 stoffen en stofzuigen (het gehele huis) 21.15 Mevrouw bedienen, instructies van Mevrouw ontvangen voor de volgende dag, Mevrouw vragen of Zij met sub 139 het gebarenboek wil oefenen 23.30 nadat Mevrouw zich gereed heeft gemaakt voor de nacht was draaien, in de droger doen en daarna ophangen, vaatwasser uitruimen, woonkamer opruimen 00.45 naar bed.

• Donderdag 05.00 opstaan, wassen, aankleden 05.10 was afhalen, strijken, opbergen 05.40 laarzen/schoenen poetsen en kleren klaarleggen die Mevrouw die dag zal dragen 06.00 rijlaarzen Mevrouw en Mevrouw van Berghen Henegouwen reinigen en glimmend poetsen 06.30 4 paar rijlaarzen van Dames van de manege reinigen en glimmend 07.30 huiswerk IGSH 08.30 ontbijt maken voor Mevrouw 09.00 ontbijt Mevrouw serveren 09.10 bad gereedmaken voor Mevrouw 09.30 ontbijtboel opruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), bed verschonen 09.50 naar Mevrouw Van der Ven 10.15 poetsen bij Mevrouw Van der Ven 16.15 naar huis 16.50 keuken grondig schoonmaken, inclusief gasstel en oven 18.00 diner maken voor Mevrouw 18.30 diner Mevrouw serveren 18.40 naar Mevrouw De Wit 19.00 poetsen bij Mevrouw de Wit 22.00 uur naar huis 22.20 Mevrouw bedienen, instructies van Mevrouw ontvangen voor de volgende dag, Mevrouw vragen of Zij met sub 139 het gebarenboek wil oefenen 23.30 dinertafel afruimen, vaatwasser vullen en aanzetten, wc schoonmaken, nadat Mevrouw zich gereed heeft gemaakt voor de nacht was draaien, in de droger doen en daarna ophangen, vaatwasser uitruimen, woonkamer opruimen 00.45 naar bed.

• Vrijdag (zie woensdag).

• Zaterdag 05.00 opstaan, wassen, aankleden 05.10 was afhalen, strijken, opbergen 05.40 laarzen/schoenen poetsen en kleren klaarleggen die Mevrouw die dag zal dragen 06.00 rijlaarzen Mevrouw en Mevrouw van Berghen Henegouwen reinigen en glimmend poetsen 06.30 4 paar rijlaarzen van Dames van de manege reinigen en glimmend poetsen 07.30 huiswerk IGSH 08.30 ontbijt maken voor Mevrouw 09.00 ontbijt Mevrouw serveren 09.10 bad gereedmaken voor Mevrouw 09.30 ontbijtboel opruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), bed verschonen 09.40 naar Mevrouw De Wit 10.00 poetsen bij Mevrouw De Wit 13.00 naar huis 13.20 lunch Mevrouw bereiden 13.30 lunch Mevrouw serveren 13.40 naar Mevrouw Van Berghen Henegouwen 14.00 poetsen bij Mevrouw Van Berghen Henegouwen 20.00 naar huis 20.20 lunchtafel en dinertafel afruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), vaatwasser vullen en aanzetten 20.40 stoffen en stofzuigen (gehele huis) 21.40 keuken grondig schoonmaken, inclusief gasstel en oven 23.00 Mevrouw bedienen, instructies van Mevrouw ontvangen voor de volgende dag, nadat Mevrouw zich gereed heeft gemaakt voor de nacht was draaien, in de droger doen en daarna ophangen, vaatwasser uitruimen, woonkamer opruimen 00.45 naar bed.

• Zondag 05.00 opstaan, wassen, aankleden 05.10 was afhalen, strijken, opbergen 05.40 laarzen/schoenen poetsen en kleren klaarleggen die Mevrouw die dag zal dragen 06.00 rijlaarzen Mevrouw en Mevrouw van Berghen Henegouwen reinigen en glimmend poetsen
  06.30 4 paar rijlaarzen van Dames van de manege reinigen en glimmend poetsen 07.30 huiswerk IGSH 8.30 ontbijt maken voor Mevrouw 09.00 ontbijt Mevrouw serveren 09.10 bad gereedmaken voor Mevrouw 09.30 ontbijtboel opruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), bed verschonen 09.50 naar Mevrouw Van de Wetering 10.15 poetsen bij Mevrouw Van de Wetering 16.15 boodschappen doen en naar huis 17.00 of: auto Mevrouw wassen, of: alle schoenen en laarzen van Mevrouw poetsen, of: ramen zemen, of: koelkast uitruimen en schoonmaken en vaatwasser schoonmaken. 18.30 lunchtafel afruimen en diner Mevrouw maken (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten) 19.15 diner Mevrouw serveren 19.25 huiswerk IGSH 20.15 diner tafel afruimen (wat Mevrouw heeft overgelaten snel opeten), vaatwasser vullen en aanzetten.
  20.30 Mevrouw bedienen, instructies van Mevrouw ontvangen voor de volgende dag 20.45 wc schoonmaken 21.00 eigen kamertje opruimen en schoonmaken, bed afhalen en in de schuur wassen, was buiten ophangen, wc legen, bed opmaken
  22.30 beschikbaar zijn voor Mevrouw 23.30 nadat Mevrouw zich gereed heeft gemaakt voor de nacht was draaien, in de droger doen en daarna ophangen, vaatwasser uitruimen, woonkamer opruimen 00.45 naar bed.

Wordt vervolgd

The post Schuld, berouw en boetedoening, deel 31 – André’s takenlijst appeared first on Onderdanigeman.NL.

Ingezonden door slaaf jan

‘Ik ben geduldig genoeg geweest,’ zei mijn Meesteres, waarmee maar weer bewezen was dat Ze over een goed gevoel voor humor beschikte. Want geduld en mijn Meesteres zijn net zo onwaarschijnlijk als ik en logisch denken, dus ik bedoel maar…

Maar ik zei niets, aangezien ik nogal gehecht was aan mijn opperhuid. Dus bleef ik geknield voor Haar zitten, de ogen neergeslagen, handen op de rug.  ‘Tijd,’ zei Ze resoluut, ‘voor harde maatregelen.’

‘Mijn verontsch -‘

‘Mond dicht! Heb ik je iets gevraagd?’

‘Nee, Meesteres,’ fluisterde ik gedwee.

‘Precies. Dus bespaar me je verontschuldigen, daarvoor is het te laat.’

En op dat moment ging de deur open en verschenen er twee jonge Vrouwen in politie-uniformen. Ze zagen eruit als door een (cock)ringetje te halen, maar toch raakte ik volledig in paniek. Onwillekeurig pakte ik met mijn linkerhand de laars van mijn Meesteres vast en zocht oogcontact. Maar Ze had alleen maar oog voor de agentes. ‘Neem hem maar mee,’ zei Ze kalm.

‘Meesteres! Alstublieft, nee!’

Haar kille blik sabelde me neer en op dat moment duwde een van de agentes Haar knie in mijn nek. Ik viel voorover op de zitting van de bank, terwijl de andere de handboeien om mijn polsen klikte. Ze trokken me ruw aan mijn haren omhoog en duwden me richting deur.

‘Volgende week is hij weer terug,’ hoorde ik de ene zeggen, ‘zo goed als nieuw.’

Ik opende mijn mond, maar voordat ik iets kon zeggen kreeg ik een klap in mijn gezicht. Een harde, want ik voelde de vullingen in mijn tanden op en neer gaan. ‘Mond dicht, slaaf 1613!’

Slaaf 1613? Was ik dat? Of zouden ze denken dat het mijn geboortejaar was? Ze sleurden me mee de gang in en voordat ik begreep wat er nu precies gebeurde, werd ik achterin een auto geduwd en reden we weg. De week Ardennen met mijn Meesteres, waar ik zo intens naar uitgekeken had, kon ik dus wel op mijn buik schrijven.

Ik had geen idee waar ze me naar toebrachten, want ik was in gedachten verzonken en lette niet op. Een van de vele redenen waarschijnlijk waarom ik nu in deze auto zat… De Veluwe, schat ik. Of de Betuwe. In ieder geval een strook bos waar ik geen boom herkende en waar een grijs, betonnen gebouw uit het groen opdook. Een oude bunker wellicht, of iets van de waterleiding. De auto stopte er en ik werd van de achterbank getrokken en naar binnen gebracht.

Het was er koud en naargeestig en aan het einde van de betonnen gang kreeg ik een schop onder mijn kont met de mededeling dat ik linksaf moest slaan. We naderden een helverlichte ruimte waar een Vrouw achter een bureau zat te werken. Ze keek op toen we binnenkwamen en instinctmatig sloeg ik direct mijn ogen neer. Ze was achter in de dertig, meende ik zo snel te hebben gezien, blond haar in een strakke paardenstaart en helblauwe ogen die een glas water in ijs konden veranderen.

‘Zo, wie hebben we hier?’ vroeg Ze.

Mijn ademhaling zat hoog in mijn keel en ik wist niet of Ze het tegen mij of tegen de agentes had. Ik kreeg echter een klap tegen mijn achterhoofd en begreep de hint. ‘Slaaf jan, Meesteres.’

Ik hoorde Haar smalend lachen. ‘Het zijn ook allemaal dezelfde stumpers,’ snoof Ze. Een van de agentes kwam voor me staan en ramde Haar knie plotseling met volle kracht tegen mijn ballen. Ik maakte een geluid waar een castraat nog jaloers op zou zijn geweest en sloeg dubbel. En niet van het lachen, voor zover dat nog niet duidelijk was. Ik zonk op mijn knieën, kokhalzend van de pijn.

‘Oh, in hemelsnaam! Opstaan!’ Dat deed ik, zo goed en zo kwaad het ging. ‘Wat is zijn nummer?’ vroeg Ze zuchtend aan een van de agentes.

‘Slaaf 1613, Lady,’ hoorde ik. En toen viel bij mij het kwartje.

‘Prima. Dat betekent dus 1613 zweepslagen voor het einde van de week.’ Ik keek verbijsterd op en voelde direct de ijsbloemen op mijn rug komen.

~

De Verpleegster was klein, Aziatisch en had lang, zwart haar. Ik stond naakt voor Haar, terwijl Ze een band rond mijn penis bevestigde. Ah, natuurlijk! Daarom deed mijn Meesteres vanmorgen mijn kuisheidskooi af! Tien seconden later had Ze een klein, zwart kastje in Haar hand en begon Ze aan de controls te frunniken. ‘Eens kijken,’ hoorde ik Haar zeggen, ‘of het werkt.’

Op datzelfde moment vloog er een pijnscheut door mijn penis en kwam ik los van de grond.

‘Prima,’ zei Ze. ‘Op je buik en druk je op. Twee minuten; de tijd gaat NU in.’

Ik zwoegde op en neer, zo snel als ik kon. ‘Neus tegen de grond, slaaf!’ En weer stuiterden mijn ballen van schrik op en neer. ‘Ja, Meesteres, ja, ja.’

‘Goed zo. Stop maar. Nu kniebuigingen. Hup!’

Na de kniebuigingen kwam de loopband. En de roeimachine. En al die tijd vuurde ze me aan door mijn penis te braden. Na een half uur hing ik uitgeput in de touwen, zwetend als een otter met een steenpuist in zijn gat. En die gedachte schoot nog niet door mijn hoofd toen Haar stem me weer bij de les bracht: ‘Buig je maar voorover. Benen wijd, diep ademhalen.’

Ik hoorde het knisperende geluid van plastic handschoenen en even later voelde ik Haar vingers tegen mijn kont duwen. ‘Ontspannen,’ snauwde Ze, ‘of wil je lichtgevende ballen voor de nacht!’

‘Nee Meesters,’ piepte ik, en voelde een bosje vingers mijn kont inglijden. Ik ademde zwaar en voelde mijn pik hard worden. Ik hoopte dat Ze het niet zou zien, maar die hoop bleek ijdel.

‘Kijk, kijk… Is dat lekker, slaaf?’

‘Ja, Meesteres,’ raspte ik.

‘Een smeerpijp ben je,’ zei Ze koel en trok zich terug. Ik had heel even het gevoel dat mijn darmen mee zouden komen, maar dat bleek toch niet het geval.

‘Ga in de douche staan,’ gebood Ze.

Ik ging de doucheruimte binnen en draaide me om. Op datzelfde moment werd ik bijna achterwaarts geblazen door de bikkelhard straal uit de waterslang. Het water was ijskoud en ik jodelde op en neer, snakkend naar adem.

~

In de piepkleine ruimte stond een klein houten tafeltje met daarop een lamp en twee houten stoelen. Op een van de stoelen zat ik, vastgebonden en wel. Voor het zandstralen had de Verpleegster de penisband afgedaan, maar nu zat hij er weer en dat alleen bezorgde me kippenvel. Dat werd nog behoorlijk erger toen de blonde Lady met de diepvriesogen binnenstapte, de lamp aanknipte en de lichtbundel vol in mijn gezicht scheen.

‘Nummer!’ sneerde Ze.

‘Slaaf 1613, Lady!’ riep ik.

Ik hoorde Haar grinniken. ‘We kunnen het dus wel… als we maar willen.’

‘Ja, Lady!’ riep ik weer. Mijn penis ontplofte en ditmaal was het geen pijnscheut, maar een lange, eindeloze reeks scheuten.

‘Ik geloof niet…’ zei Ze langzaam, terwijl Haar vinger blijkbaar op de knop bleef rusten, ‘…dat ik een vraag heb gesteld. Dus als ik niets vraag, wil ik geen enkel geluid horen. Geen enkel.’

Mijn gillen stopte toen de scheurende scheuten ineens afnamen. Oh, ik was zo dankbaar dat Ze niet stotterde, want anders was ik nu een eunuch geweest.

‘Ben ik heel duidelijk, slaaf 1613?’ vroeg Ze dreigend.

‘Ja Lady, ja, ja ja.’

‘Dat dacht ik al. Goed, je Meesteres heeft ons een lijst met gebreken gegeven. Ik zal ze een voor een opnoemen en ik wil van jou horen of je denkt schuldig of onschuldig te zijn.’

Er viel een stilte en ik begon inwendig al te jammeren. Maar ik had geen vraagteken gehoord. Of toch wel? Ik beet op mijn lip en zweeg.

‘Punt 1: regelmatig te laat komen. Schuldig of onschuldig?’

‘Schuldig, Lady.’

‘Keurig. Twee: het regelmatig geven van gevatte antwoorden, ook als daar geen enkele aanleiding toe is.’

Dat was absoluut onjuist! ‘Schuldig, Lady,’ piepte ik, terwijl de rook langzaam van mijn penis opsteeg.

‘Heel goed. Drie: snurken.’ Ik keek even op, verbaasd en zelfs met sporen van een glimlach.

De pijn jakkerde door mijn penis. Toen Ze uiteindelijk de knop losliet, drupte het kwijl langs mijn kin naar beneden. Ze stond op en kwam in het licht staan. Ze pakte mijn tepels tussen duim en wijsvinger en kneep. En draaide.

‘Slaaf 1613, als ik nog eenmaal die spottende lach zie, zal ik me hoogstpersoonlijk met je gaan bemoeien. En geloof me…dat wil je niet.’

‘Ah Lady, ah, ja, ja, mijn excuses, mijn excuses!’

Ze liet los en sloeg toe. Haar hand knalde tegen mijn linkerwang en vervolgens tegen mijn rechter. ‘Ik waarschuw je niet nog een keer,’ beet Ze me toe.

Ik verklaarde me vervolgens op alle zestien punten schuldig, gedwee en zo mak als een lam. De lamp ging uit en ik zag Haar hoofdschuddend en vol ongeloof naar de lijst kijken.

‘Op alle punten schuldig,’ murmelde Ze, ‘dat is zeer ernstig. Dat betekent straf, vernedering, dwangarbeid en therapie.’

Ik zat op mijn stoel genageld (nou ja, gebonden eigenlijk) en ik besefte dat ik wat vaker de vermoorde onschuld had moeten uithangen.

‘Goed,’ vervolgde Ze, ‘je hebt onze Verpleegster al ontmoet. Dat is Meesteres Sasha en Zij is je coach gedurende de week. Heb je vragen, slaaf?’

‘Nee Lady,’ antwoordde ik zacht.

‘Zelfs geen vragen,’ grinnikte Ze. ‘Een vent met ballen, wie had dat gedacht?’ Ik keek neer op mijn verschrompelde en verschroeide zak en vroeg me af welke ballen Ze bedoelde…

Ben jij benieuwd hoe dit verder gaat? Lees dan snel Het Correctie Instituut (2)!

The post Het Correctie Instituut (1) appeared first on Onderdanigeman.NL.